PrInCeSs Of RaIn نوشته:

این کاربر اینو تو نظرات گذاشته بود
ازش ممنونم
و هم چنین ممنون از کسی ک اینو نوشته...


((مطلبی زیبا از صفحه هواداران بارسا در facebook:
یکی از دوستان نزدیک بنده و یکی از بارسا دوستان این پیج اقای محمود عباسی مطلبی در باب بازی دیشب بارسا و رئال نوشته که به نظرم واقعا زیباست و دوست دارم شما هم بخونید . به قول معروف صحبتی که از دل براید بر دل نشیند .
این نوشته برای لحظه ای سروده شده که رونالدو بعد از گل دوم به تماشاگران با...رسا گفت ارام باشید .ارام باشید.

علی

• آرام نمی شویم آقای رونالدو !

داور به نشانه ی پایان نیمه ی اول در سوتش می دمد. دوربین روی چهره ی اینی یستا زوم می کند. درهم ، عصبی ، ناآرام . پسر رمانتیک را تا کنون اینگونه ندیده ایم. اویی که در حساسترین شرایط در دیدار سال 2009 با چلسی در استنفوردبریج و در فینال جام جهانی گلزنی کرده است این بار یکی از بدترین بازیهای عمرش را به نمایش گذاشته است و در چهره ی معصوم و کودکانه اش هیچ اثری از یک قهرمان امیدوار به بازگشت نیست. کمی بعد ژاوی هم برای اولین بار اعتراضش به تعویض را علنی می کند. مسی هم وارد جنگ لفظی با مدافعان حریف شده است. برای عشاق بارسلونا همه چیز مثل یک کابوس پیش می رود.آنها منتظرند یکی آن بالا سوت را به صدا دربیاورد و ساعتها کمی به عقب برگردند!

نتیجه ی الکلاسیکوی شنبه شب بیش از انکه حاصل تدبیر مورینیو باشد حاصل بی تدبیری گواردیولاست. مردی که با ترکیب عجیب و تعویض های عجیب ترش 3 امتیاز و البته قهرمانی لالیگا را تقدیم تیمی کرد که حتی در بدترین شب بارسا در چند سال اخیر نیز به هیچ وجه تیم برتر میدان نبود. اما هر چقدر هم که کم حافظه باشیم نمیتوانیم از خاطرات خوبی که پپ روی نیمکت بارسلونا برای هوادران این تیم ساخت بگذریم. از خوشحالی زایدالوصف و هیجان انگیزش پس از گل تساوی اینی یستا به چلسی ، از اشکهایش پس از فتح جام باشگاههای جهان ، از تاکتیکها ، ضد تاکتیکها و تعویض های معرکه اش ، از تمام جام های پرشماری که با ارائه ی فوتبال زیبا و هجومی در این سالها برای بارسا به ارمغان آورد ، از تواضع و اخلاق منحصر به فردش ، از اینکه در سخت ترین شرایط هم به داوری اعتراض نکرد ( به یاد بیاورید که گل اول رئال در اخرین ال کلاسیکو در شرایط آفساید به ثمر رسید ) و البته از 6 تای معروف برنابئو ! خاطره ها را دست کم نگیرید. خاطره ی تلخ شنبه شب در برابر اتفاقاتی که چند سال پیش تنها شبیه رویا بود و حالا برای بارسلونایی ها خاطره شده است هیچ هیچ هیچ است !

طبیعتا پیروزی 5 بر صفر و شکست 2 بر یک در ال کلاسیکو با هم متفاوتند. اما این تفاوت تنها برای انهایی زیاد به نظر می رسد که از روی اسکوربورد عاشق بارسلونا شده اند ! برای دوست داشتن این تیم دلایلی فراتر از نتایج وجود دارد. تیمی که با آلفونسو ، پسر سرطانی مادریدی کاری میکند که بزرگترین آرزویش پخش شدن خاکسترش اطراف نیوکمپ باشد ، تیمی که ابرستاره اش کریسمس را با کودکان سرطانی می گذراند و بازیکنش ساعت رولکس گرانقیمتش را به یک کودک بیمار می دهد. تیمی که ضد فوتبال بلد نیست ، که در دیداری به مانند ال کلاسیکو بیش از اعراب وقت تلف نمی کند ، که وقتی با اشتباه مسلم کمک داور در کلاسیکو گل میخورد حقیرانه پای نهادی مثل یونیسف را وسط نمی کشد .تیمی که بازیکنانش خطاهای شبه حیوانی روی حریف انجام نمی دهند. تیمی که مربی اش توهین بلد نیست و در پارکینک ورزشگاه با چند ناسزای از پیش آماده شده به انتظار داور نمی نشیند !

. عاشق که باشی . زخم زدن های معشوق هم دلنشین می شود. بلوگرانای عزیز ! حالا بیشتر از دیروز دوستت داریم و بیشتر از همیشه فریادت می کشیم. جایت ان بالا روی سکو باشد یا نه ، مهمترین تورنمنت فصل را فتح کنی یا نه ، بالاترین نقطه ی قلبمان به تسخیرت درآمده است. شکست ها و پیروزی ها مهم نیست . کافی ست تنها لباس خوشرنگت را به تن کنی و بجنگی. بیهوده تلاش نکن آقای رونالدو . این موج هرگز آرام نخواهد شد. امیدواریم این مسابقه حداقل برای تو و همبازیانت درس «چگونه باختن» را به ارمغان اورده باشد !))