منبع: Grup14
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

به گزارش رادیو کاتالونیا، قاضی دلا ماتا، تصمیم به بستن دومین پرونده مربوط به انتقال نیمار گرفت؛ این پرونده با شکایت شرکت سرمایه گذار برزیلی DIS، علیه بارسا، سانتوس، نیمار و پدرش باز شده بود.

طبق حکم قاضی، قرارداد امضاء شده بین نیمار و باشگاه بارسلونا در سال 2011، آنطور که شاکیان گفته‌اند، تأثیری بر بازار انتقال آزاد نداشته و نمی‌توان پیگرد قانونی را برای پرونده‌ای که به تفسیر قرارداد مربوط است و می‌توان در دادگاه مدنی آن را حل کرد، قائل شد.

در تاریخ 17 ژوئن سال 2015، از بارسا، سانتوس، نیمار و پدرش، به اتهام کلاهبرداری شکایت کرد. آن‌ها مدعی بودند که متهمین با شبیه‌سازی قرارداد، مبلغ واقعی انتقال را پنهان کردند تا آن درصدی از مبلغ که به شرکت سرمایه گذار تعلق می‌گرفت، پرداخت نشود. روبرتو مورنو، مدیر اجرایی DIS در این باره گفته بود: «ما قربانی کلاهبرداری شده‌ایم».

این تصمیم، خوشبختانه برای باشگاه و نیمار، هر دو پرونده مربوط به انتقال او را می‌بندد؛ با توجه به اینکه چند روز قبل، هیئت مدیره باشگاه بارسلونا، توافق صورت گرفته میان وکیل‌های باشگاه و دادستان را در پرونده نخست نیمار، تصویب کرد. این توافق جوزپ ماریا بارتومئو و ساندرو راسل را از هر گونه تخلف مبرا گرداند، و باشگاه پذیرفت که در سال‌های 2011 و 2013 تخلف مالیاتی داشته و 5.5 میلیون یورو جریمه از آن بابت پرداخت خواهد کرد.

در قرارداد امضا شده بین نیمار و شرکت DIS در سال 2009، بازیکن جوان قبول کرده بود که چهل درصد از حق مالکیت خود را، که چند ماه پیش از آن با انتقال به سانتوس بدست آورده بود، به این شرکت بدهد. در آن زمان نیمار تنها یک استعداد بالقوه در دنیای فوتبال بود و تازه 17 ساله شده بود. اون حتی یک بار هم با پیراهن سانتوس به میدان نرفته بود (روز بعد از امضای قرارداد، این کار را انجام داد). بازیکن قبول کرد که دستمزدکمتری بگیرد، اما در عوض بتواند سهمی در انتقال آینده‌اش داشته باشد.

در صورت انتقال فرضی در آینده، سانتوس 60 درصد از مبلغ انتقال را مال خود می‌کرد، و نیمار 40 درصد باقیمانده را در ازای 5 میلیون ریل، که در آن زمان چیزی حدود 1.7 میلیون یورو می‌شد، به شرکت DIS می‌داد. شرکت برزیلی نیمار را یکی از "بهترین بازیکنان جوان برزیلی" می‌دانست و آن‌ها "انتظارت بزرگی" داشتند که او حتماً به یک "بازیکن سطح اول فوتبال" تبدیل خواهد شد. این قمار آن‌ها، ریسک بالایی داشت، چرا که در آن‌ها سرمایه‌گذاری زیادی را برای بازیکن جوانی که در آن زمان در تیم بی‌سانتوس بازی می‌کرد، انجام دادند. اما این شرکت سرمایه گذار مطمئن بود که در "دو سال آینده"، با توجه به قابلیت‌های نیمار، "او حتماً به یکی از باشگاه‌های بزرگ اروپا منتقل خواهد شد".

همچنین در آن قرارداد تصریح شده بود که چه مقدار به DIS تعلق خواهد گرفت، در صورتی که شرایط خاصی در انتقال او اتفاق بیفتد و یا نیمار نتواند به بازیکن بزرگی تبدیل شود. بیشترین مبلغی که برای خسارت نوشته شده بود، در حالتی بود که نیمار بدون تأیید شرکت برزیلی، از سانتوس به باشگاه دیگری منتقل شود، که اگر این اتفاق می‌افتاد، نیمار باید به آن‌ها ده میلیون ریل، که چیزی در حدود 3.5 میلیون یورو می‌شد، می‌پرداخت.

در زمان امضای قرارداد نیمار و بارسا در سال 2013، DIS - که شکایت خود را پس از رد شدن توسط یک قاضی در برزیل، به دادگاهی در مادرید آورده بود - تقریباً دو برابر این مبلغ، یعنی 19,000 ریل (6.8 میلیون یورو) دریافت کرد. به همین دلیل، دفاعیه نیمار در دادگاه این بود که DIS در همان زمان، بیشتر از حد مشخص شده در قرارداد سال 2009، دریافت کرده است.