منبع: Barca Blaugranes
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

1- نیمارِ بدون مسی، بازیکن جذابی است!

مثلث MSN، به طور واضح شگفت انگیز است، اما هر گاه یکی از آن‌ها در ترکیب حضور ندارد، تماشای نحوه بازی دو نفر دیگر در زمین، می‌تواند بسیار جالب باشد. مسی-نیمار و مسی-سوارز، دو گانه جذابی هستند، اما هیچ چیز جذاب‌تر از تماشای نیمار و سوارز در زمین بدون لئو، نیست. لوییزیتو به هر حال همان است که همیشه بوده و حتی با غیبت مسی، تلاشش برای زدن ضربه به سمت دروازه حریف، دو برابر می‌شود. اما نیمار بدون مسی، هیولای دیگری است. می‌توانید ببینید که نیمار تا چه حد می‌خواهد ثابت کند که می‌تواند از پس این کار بر بیاید، تلاش می‌کند در تمام لحظات بازی، با باقی بازیکنان در تماس باشد و بسیار خونسردتر از آن نیمارِ خوشحال، جسور و فتنه انگیزی (به معنای خوب کلمه) که در زمان حضور مسی می‌بینیم، به نظر می‌رسد. نیمار به طور واضح پتانسیل بازی کردنِ نقش مسی را داراست و تمایلش برای انجام این کار، بهترین قسمت قضیه است. نیمار نسبت به مسی در سطح پایین تری قرار دارد، و خودش نیز این را می‌داند. اما او به هر حال تلاشش را می‌کند، و معمولاً هم این کار را خوب انجام می‌دهد.

2- سرجی روبرتو یک بازیکن در کلاس جهانی است

دیگر نمی‌توان از این نکته چشم پوشید؛ یک حقیقت مطلق است. مغز ما به عنوان هواداران بارسا، هنوز نمی‌تواند یک مدافع راست که نامش دنی آلوز نیست را به یاد بیاورد و ما همواره مدافع راست جدید را با بهترین ورژن دنی آلوز مقایسه خواهیم کرد. این غیر ممکن است، چرا که دنی یکی از بهترین مدافعان راستِ تمام دوران هاست، و نمی‌توانید تعداد زیادی از آن‌ها را بیابید. بارسا نیاز به پیدا کردن یک جانشین خوب برای دنی آلوز داشت، و آن را در سرجی روبرتو یافت. این بازیکن از «لرد روبرتو!» تبدیل به یکی از کامل‌ترین فوتبالیست‌های جهان شد، از آن بازیکنانی که هر مربی بزرگی می‌خواهد آن‌ها را در تیمش داشته باشد. ما باید قدر سرجی روبرتو را بدانیم، زیرا با وجود اینکه او به اندازه دنی آلوز خوب نیست، اما از او هم نمی‌توانید تعداد زیادی بیابید.

3- آردا توران در نهایت «بارسایی» شد!

موقعیت آردا بسیار به موقعیت روبرتو شباهت دارد، اگرچه آن‌ها بازیکنانی متفاوت با توقعات متفاوتی هستند: ما همه تصور کردیم که سرجی روبرتو ژاوی دیگری خواهد شد و همینطور تصور کردیم آردا آن استعدادهایی که در اتلتیکو نشان داد را، در تیم ما هم نشان خواهد داد. درست مانند سرجی، برای آردا هم زمان و موقعیت متفاوتی نیاز بود تا بتواند فرم خود را در سیستم بارسا بیابد. بعد از دو ماه از آغاز فصل جدید، می‌توانیم بگوییم که آردا خودش است و فوتبال معمول خودش را به نمایش می‌گذارد. فرم فعلی شباهتی به فرمی گذرا ندارد، و همان چیزی است که قرار است از آردا ببینیم. او نیز روزهای بدی خواهد داشت، مانند باقی بازیکنان، اما نیازی به کلافه شدن نخواهد بود. او در جهتی نیست که تصور کنیم به ماه‌های فاجعه بار نخستش در بارسا باز می‌گردد، و زمان آن رسیده که قدر توانایی‌های آردا توران را بدانیم.