اواریستو دِ ماکدو (ریو دو ژانیرو، برزیل، 1933) یکی از بهترین بازیکنان استخدام شده تمام تاریخ بارسا بود. او همچنین گلزنی عالی بود.

او زمانی که جوزپ ساماتیر، مسئول بخش تکنیکی بارسا، احساس کرد که فردی استثنائی یافته است، به بارسا آمد. و البته ساماتیر در مورد این احساس اشتباه نکرده بود، چرا که بازیکن برزیلی بیش از 0.8 گل در هر بازی به ثمر رساند.

او یک قهرمان طبیعی، یک بازیکن برزیلی با استعدادهای لطیف و غریزه ای مرگبار در برابر گل، به همراه شوتی عالی با هر دو پا، برخوردار از قدرت ضربه زنی قدرتمند با سر و گونه ای از سرعت و شجاعت بود که باعث شد تا او با کار گروهی که به همراه الوجیو مارتینز انجام می داد، برای پنج سال حضوری همیشگی در تیم اول بارسا داشته باشد.

او قهرمانانه ترین لحظه اش را زمانی تجربه کرد که در 23 نوامبر 1960، ضربه ای را با کف پایش به گل تبدیل کرد که باعث شد تا رئال مادرید برای اولین بار از جام اروپا حذف شود. در مقابل و متناقض این عمل او در سال 1962، او پس از سر باز زدن از پذیرفتن ملیت اسپانیایی، اف سی بارسلونا را ترک کرد و به رئال مادرید پیوست.