تاریخچه اف سی بارسلونا

در تاریخ 29 نوامبر 1899، هانس گمپر به همراه یازده نفر از مشتاقان فوتبال - ورزشی كه در این قسمت از دنیا هنوز تا حد زیادی ناشناخته بود - باشگاه فوتبال اف سی بارسلونا را تاسیس كرد.

او هرگز نمی‌توانست عظمتی را كه ابتكارش به آن تبدیل خواهد شد، تصور كند. اف سی بارسلونا در طی تاریخچه بیش از صدسالش، به طور ویژه‌ای در هر محیطی رشد كرده و به چیزی به مراتب فراتر از یك باشگاه تبدیل شده است تا شعار «فراتر از یك باشگاه» بارسا را به واقعیت تبدیل كند.

بارسا برای میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا، به سمبلی برای هویتشان، نه تنها در زمینه ورزش، بلكه در محدوده جامعه، سیاست و رسوم، تبدیل شده است. در طول سخت‌ترین دوره‌های زمانی، بارسا معیاری به عنوان مظهر كاتالونیا و اشتیاق مردم كاتالان برای آزادی بود. سمبلی كه تا امروز به سمت رابطه نزدیك‌تر با ویژگی‌های باشگاه و اعضای آن پیش رفته است. بارسا درون بافت اسپانیا به عنوان یك باشگاه آزاد و دموكراتیك دیده می‌شود و در سراسر دنیا با اهداف دوستانه به ویژه در مورد كودكان، از طریق توافق برای حمایت از یونیسف، شناخته شده است.

در طی یك قرن كامل، اف سی بارسلونا از میان لحظات افتخار و رنج عبور كرده است. دوره‌هایی از درخشش و دوره‌هایی دیگر توام با موفقیت كمتر، پیروزی‌های حماسه آفرین و شکست‌های همراه با فروتنی؛ اما تمام این لحظات گوناگون كمك كرده‌اند تا هویت باشگاهی را شکل دهند كه در راستای طبیعت منحصر به فردش، در جهان بی همتا به شمار می‌آید.

به دلیل وجود پیشینه بیشتر از صد سال، طبیعتا دوره‌های زیاد و گوناگونی در هر دو زمینه ورزشی و اجتماعی، وجود داشته است. در سال‌های آغازین تاسیس باشگاه (1899-1922)، تا ساخت ورزشگاه لس كرتس، بارسا باشگاهی به شمار می‌رفت كه می‌بایست خود را از تمام تیم‌های دیگر در بارسلونا متمایز كند و به همراه شهر، به عنوان یك مجموعه یکپارچه دیده شود. بارسا ظرف مدت کوتاهی، به عنوان باشگاه اصلی در كاتالونیا شناخته شد و با حس هویت ملی كاتالان كه در حال رشد بود، متحد گردید

از لس كرتس تا نیوكمپ (1957-1922)، باشگاه وارد دوره متفاوتی شد. کانون هوادارانش برای اولین بار 10.000 عضو پذیرفت و این در حالی بود كه فوتبال به یك پدیده منحصر به فرد تبدیل شده و شكل حرفه‌ای به خود گرفته بود؛ این اتفاق مصادف با سال‌هایی بود كه اسطوره‌هایی چون آلكانتارا و سامیتیر پدید آمدند. اما به علت مشكلات اصلی و جنگ غیر نظامی و درون كشوری اسپانیا و دوران پس از جنگ، باشگاه مجبور بود تا از عهده شرایط ناخوشایند بر آید. از جمله این ناملایمتی‌ها، ترور رئیس باشگاه، خوزه سونیول در سال 1936 بود. كسی كه بیش از همه شعار «ورزش و شهروندی» را رواج داده بود. اما باشگاه به بقایش ادامه داد و دوره‌ای از بهسازی‌های ورزشی و اجتماعی در قالب نیوكمپ شكل گرفت كه این پیامد با آمدن لادیسلاو كوبالا كه به شدت تاثیر گذار بود، مصادف شد.

از تاسیس نیوكمپ تا جشن هفتاد و پنجمین سالگرد (1957-1974)، بارسا از نتایج متوسطی كه به دست می‌آورد، رنج برد اما اکنون موجودیتی داشت كه یكپارچه شده بود و با رشد دائم اعضا و یك بهبود آهسته اما پیوسته، علیرغم بداقبالی‌ها، همراه بود. یك هیجان خاص كه برای اولین بار در عبارت «بارسا، فراتر از یك باشگاه» ظاهر شد، توسط مدیر باشگاه نارسیس دِ كارراس اعلام شد. انجمنی كه تحت مدیریت آگوستی مونتال اداره می‌شد، بازیكنی را به بارسا آورد كه تاریخ باشگاه را عوض كرد، یوهان كرویف.

از جشن هفتاد و پنجمین سالگرد تا جام اروپایی (1974-1992)، باشگاه شاهد تبدیل گفتگوی باشگاه‌ها به دموكراسی بود. شروع مدیریت بلند مدت خوزه لوئیس نونیز، توسعه نیوكمپ در شرایط جام جهانی 1982 و پیروزی جام برندگان جام در سال 1979، یك موفقیت بزرگ نه تنها در عرصه ورزش، بلكه در در اجتماع، به همراه افزایش چشمگیر و مثال‌زدنی حامیان بارسا، اتحاد پرچم كاتالان و بارسلونا را به اروپا نمایاند. كرویف بازگشت، این بار به عنوان مربی و چیزی را كه بعدها با نام «تیم رویایی» (Dream Team) شناخته شد، به وجود آورد كه افتخار نهایی و شكوهمندش فتح جام اروپایی در ومبلی (1996) بود كه به لطف گل معروف كومان به دست آمد.

از ومبلی تا پاریس (1992-2006)، زمانی بود كه جدیدترین پیشرفت اخیر باشگاه میان دو عدد از بزرگترین دستاوردهایش رخ داد. قهرمانی در اروپا! دوره طولانی ریاست خوزه لوئیس نونیز به پایان رسیده بود و باشگاه بهترین پتانسیلش را در طی جشن یك صد سالگی خود نشان داد. پس از دوران مدیریت خوان گاسپارت (2000-2003)، انتخابات ژوئن 2003، خوان لاپورتا را به دفتر ریاست آورد و موجب گسترش اجتماعی جدیدی شد كه با به دست آوردن 150.000 عضو و موفقیت‌های بیشتر در زمین بازی از جمله دو عنوان لالیگا و بردن لیگ قهرمانان در پاریس همراه بود.

ابهت باشگاه فوتبال بارسلونا، به همراه فاكتورهای بسیار زیاد دیگر، به وسیله لیست افتخارات تحسین برانگیزش تعریف شده است. تعداد كمی از باشگاه‌های سرتاسر دنیا، موفقیت‌های تا این حد گوناگونی را به دست آورده‌اند. فتح قله‌های اروپا، بهترین لحظات بارسا در صحنه قاره‌ای هستند. اما باشگاه، این افتخار را نیز به همراه خود دارد كه تنها تیمی است كه در تمام دوره‌های رقابت میان باشگاه‌های اروپایی، از زمانی كه برای اولین بار در سال 1955 به وجود آمده، حضور داشته است. موفقیت‌های زیاد بارسلونا در اروپا شامل شناخته شدن به عنوان «پادشاه جام برندگان جام»، به علت ركورد فتح این عنوان در 4 دوره، نیز می‌شود.

به علاوه، اف سی بارسلونا، 3 بار جام جوانمردی Fairs Cup (تورنومنتی كه اکنون به عنوان جام یوفا شناخته می‌شود) را نیز در سال‌های 1958، 1960 و 1966 كسب كرده است. در سال 1971، بارسا جایزه ویژه برد مسابقه‌ای را كسب كرد كه میان خودشان، به عنوان اولین فاتح این رقابت‌ها و لیدز یونایتد، به عنوان آخرین قهرمان، برگزار گردید. اما بارسا نه تنها اروپا را بلكه رقابت‌های اسپانیایی به ویژه جام ملی (حذفی)، Copa del Rey، را كه بیشتر از سایر باشگاه‌ها فتح كرده است، تحت نفوذ دارد.

لیگ اسپانیا به طور مرسوم یكی از رقابت‌هایی است كه بردنش برای بارسا جزو سخت‌ترین‌ها به شمار می‌رود. اما به لطف برخی از فصل‌های دهه 1990، دهه‌ای كه در آن 6 قهرمانی به دست آمد و قهرمانی‌های متعدد در خلال سال‌های اخیر، باشگاه فوتبال بارسلونا دومین تیم پر افتخار در کسب این جام معتبر است.

تذکر: حتما برای مطالعه بخش‌های مختلف تاریخچه بارسا، به لینک‌هایی که درون متن آمده است، مراجعه کنید.