از 75 امین سالگرد تا جام اروپایی (1974 - 1992)

جشن هفتاد و پنجمین سالگرد، زمانی که زندگی غیر نظامی تا حد زیادی تحت تاثیر وضعیت سیاسی بود که توسط دیکتاتوری فرانکو اعمال نفوذ می شد، به طور مشخص پتانسیل کامل باشگاه و تاثیرش را روی جامعه ی کاتالان نشان داده بود.آمدن دموکراسی، نه تنها به معنای تغییرات اساسی در وضعیت سیاسی کشور، بلکه در جنبه های دیگر جامعه از جمله ورزش بود. اکنون باشگاه می بایست، همان طور که فدراسیون هایی که کاملا زیر سایه ی دولت های دموکراتیک بودند، این کار را کردند، هم در مورد اسپانیا به طور عمومی و هم در مورد منطقه ی مستقل کاتالونیا، بر اساس دموکراسی پیشرفت کند.

در بارسا، این مدیر آگوستی مونتال بود که از اولین انتخابات، باشگاه را وارد تحولی به سمت دموکراسی کرد. در آن انتخابات اعضا به خوزه لوئیس نونیز، کسی که طولانی ترین دوران مدیریت در تاریخ باشگاه را تجربه کرد، به عنوان مدیر رای دادند. فوتبال تغییراتی اساسی به خود می دید. استخدام بازیکنان خارجی تثبیت شده بود و ورزش تا حدی در مراحل مالی، به علت چیزی که در آن زمان با نام «درآمد بی قاعده» نام داشت، در حال پیشرفت عظیمی بود که شامل حق تلویزیون، به خصوص زمانی که قرارداد ها توسط گوینده های اصلی خصوصی اعلام می گشتند، می شد. اما باشگاه در حال پیشرفت در جهت مخالف بود. احتمالا حدود 10 سال قبل از زمانی بود که بارسا عنوان قهرمانی لیگ را بار دیگر به دست آورد؛ اما به زودی این موضوع با خواستنی ترین همه عناوین، جام قهرمانی اروپا، به همراه 4 قهرمانی لیگ پی در پی که توسط «تیم رویایی» (Dream Team) بدست آمد، ادامه یافت.

انتخابات 1978

پس از چندین سال بدون قدرت اجرای رای گیری آزاد، در ماه می 1978، اعضا توانایی این را داشتند که مدیر خودشان را انتخاب کنند. این یک رقابت بسیار تنگاتنگ بین سه کاندیدا بود، خوزه لوئیس نونیز 10352 رای، فرران آرینیو 9537 رای و نیکلا کاسوس 6202 رای به دست آوردند. نونیز تا سال 2000 در این منصب باقی ماند.

بارسا توده مردم را در بسل گرد هم می آورد.

سال 1979 سالی مهم برای بارسا بود زیرا در آن سال، آن ها جام برندگان جام را برای اولین بار در بسل بردند. اما تنها این برد نبود که تاثیر گذار بود، بلکه حضور حدود 30.000 طرفدار در مسابقه فینال، در روز بزرگترین نمایش رنگ های بارسلونا و کاتالونیا در اروپا نیز تاثیر بسیاری داشت. جشن های بی نظیری در خیابان های بارسلونا و سایر شهرهای کاتالان برگزار شد. بارسا جام وینرز کاپ را در سال های 1982 و 1989 نیز به دست آورد.

باشگاه به رشد ادامه می دهد.

باشگاه در تمام مدت رشدش را متوقف نکرد. در سال 1974، 66.000 وجود داشتند که در سال 1978، به 77.000 نفر و در سال 1992 به تعداد 98.000 نفر رسیدند، البته در سال 1986 این رقم به 108.000 افزایش یافته بود. همین طور تعداد حامیان در حال افزایش روز به روز بود. در سال 1979، 96 حامی بودند، در حالی که در 1993 به حدود 700 رسیدند. نیوکمپ نیز در زمان جام جهانی 1982، همان سالی که مینی استادی ساخته شد، توسعه یافت.

اوروتی، دوستت دارم

اما تا فصل 1985-1984، هنگامی که بارسا با حفظ کردن قهرمانی در وایادولید در حالی که هنوز 4 بازی برای بازی کردن داشت؛ با این عنوان گریخت، عنوان لیگ دیگری به دست نیامد. این بازی زمانی قطعی شد که دروازه بان اوروتی، یک پنالتی را در آخرین دقیقه، که با محاسبات ریاضی، بردن عنوان را تضمین می کرد، مهار کرد. احساس آن لحظه به طور کامل با فریاد معروف «اوروتی، دوستت دارم» خواکم ام پویال گزارشگر که در رسوم باشگاه غرق شده بود، احاطه شد. در آن سال بازیکنان بزرگی مثل خولیو آلبرتو، میگلی، آرشیبالد، شوستر و کاپیتان الکسانکو به گروه اضافه شدند.

تیم رویایی (Dream Team) سال های 1990 - 1994

بردن عنوان قهرمانی فصل 1985، هنگامی که بارسا فینال جام اروپایی را در سویل از دست داد، با یاس ادامه یافت. پس از مدت کوتاهی مشکلات دیگری به دنبال این مشکل آمدند، که در واقعه هسپریا موتینی بد نام، که در آن بازیکنان خواستار استعفای هیئت مدیره شدند، به اوج خود رسید. روسا نیاز به راهی داشتند که مسیری که باشگاه در پیش گرفته بود، را تغییر دهند و این تغییر به صورت یوهان کرایف ظاهر شد که فلسفه کاملا جدیدی برای نحوه بازی کردن فوتبال داشت و به زودی از نو ساختن گروه را شروع کرد. چیزی که او ایجاد کرد، یک تیم با روحیه برنده جدیدی بود که به نام تیم رویایی شناخته شد. گروه افسانه ای لذت بردها را به همراه 4 عنوان لیگ پی در پی از 1991 تا 1994 و اولین برد جام اروپایی تاریخ باشگاه، یکی پس از دیگری می چشید.

20 می 1992، یک روز فراموش نشدنی

اولین جام اروپایی که در شب بیستم می 1992، در استادیوم افسانه ای ومبلی در لندن فتح شد، شایسته ی یادآوری ویژه ای است. تیم حریف، سمپدوریای جنوا بود و بارسا با ضربه آزاد دیدنی رونالد کومن در زمان اضافه، بازی را 1-0 برد. تیمی که اولین جام اروپایی تاریخ باشگاه را برد شامل این بازیکنان بود: زوبیزارتا، ناندو، فرر، کومن، خوان کارلس، باکرو، سالینس (گوئگوچئا) استویچکف، لادروپ، گواردیولا (الکسانکو) و اوزه بیو.