No.1 Lover نوشته:

غم های همیشگی
هراس های در هم پیچیده سیال
دلهر های آویزان بر رواق سینه تنگم
روزی همه تان را به باد خواهم سپرد
روزی که بر صفحه آسمان
زمینه گسترده ای از رنگ شیری خواب پاشیده باشند
روزی که دریا، موج های کوتاه خود را
چونان نوزادی پیچیده در ملحفه سفید به آغوش گرم ماسه ها می سپرد
و روزی که من در بیان احساسات ناب خود
دغدغه قافیه های دور را ندارم
این شاید آخرین گلایه های من از شما باشد
با شما ای نگرانی های ممتد ناتمام
با شما که در روزنه های مخوف خود
نرمی لزج یک کرم چندش آور را زنده می کنید
وبا شما که در اندرون تاریک تنهایی ام
جز های و هوی و زوزه آوایی از بر ندارید
روزی همه تان را برای همیشه فراموش خواهم کرد
و پاهای لاغرم را بی خیال فرداهای نیامده
یا روزهای تلخ گذشته
به آب زلال اولین جوی کوی بی خیالی ها خواهم سپرد
و خواهم رفت
رفتنی که ابهت و وقار یک شعر هم برایش کم است
رفتنی که پایان این روزهای سربی و بدبو را شایسته باشد
رفتنی که در آن به حضور، سلام خواهم کرد و بر خاطره رو به زوال شمایان
طعم تلخ خداحافظی را جاودانه خواهم کرد
خداحافظ ای دلشوره های گس
خداحافظ ای ترس ناشناخته مسموم
خداحافظ ای رنگ زرد و نمور غم های پلاسیده
خداحافظ ای توده ناامید روزهای ابری
خداحافظ ای هستی نیستی صفت
خداحافظ ای غم ، نواله دلمه بسته بر حنجره های یک دنیا فریاد
اندوه راکد مرداب خاطرات پیاپی
دردهای در هم تنیده و سوزنی شکل
خداحافظ.بدرود.