Greatest Ever نوشته:

متاسفانه بورژوازی ایران، حتی در وضعیتی که از نظر اقتصادی به بند کشیده شده و علی‌رغم تمام تاکیدات رهبر معظم انقلاب بر تقویت روابط با چین، همچنان حاضر نیست رابطه‌ای راهبردی با چین تعریف کنه؛ رابطه‌ای که از نفت و پتروشیمی فراتر بره. همون‌جا هم که پای نفت در میونه، تنها به این دلیله که جز چین، هیچ بازیگری نیست که حاضر باشه در چنین شرایطی نفت ایران رو بخره.
اما به محض اینکه روزنه‌ای ولو کوچک برای پیوند با هر کشور غیر از چین پیدا بشه، بورژوازی ایران بی‌درنگ به اون سو متمایل می‌شه. بندر چابهار رو به هند می‌سپره، بلکه از هند به آمریکا برسه. مراودات ارزی رو از مسیر امارات پیش می‌بره، چون امارات پل اتصال به نظام مالی آمریکاست. این یعنی حتی مدل سرمایه‌داری ایران هم یک سرمایه‌داری مستقل و مقاوم نیست. بلکه سرمایه‌داری وابسته‌ایه که پرچم «مرگ بر آمریکا» رو بالا گرفته، بدون اینکه با آمریکا در تضاد باشه.

این سرمایه‌داری شعار مبارزه با امپریالیسم می‌ده، ولی عملاً هیچکدوم از ویژگی‌های یک نظام ضدامپریالیستی رو نداره. از طرف دیگه به دلیل همین تناقض درونی و نفی رابطه با چین به‌ عنوان تنها نیروی بزرگ غیروابسته به هژمونی غرب، فرصت هم‌گرایی با یکی از معدود قطب‌های ممکن برای پیشرفت رو هم از دست می‌ده.

در نتیجه نه در اردوگاه آمریکا جایگاهی داره، چون فریاد ضدآمریکایی‌ش باعث طردشه؛ نه در جبهه چین جای می‌گیره، چون بورژوازی ایران خواهان یک رابطه متقابل و مولد با چین نیست. دقیقاً در برزخ می‌مونه.