THE END نوشته:



بسم الله صندلی داغه بخدا


حدودا ساعت 2 و نیم، 3 ی شب بود ... بن (Ben) و خونوادش که واسه تعطیلات اخر هفته به خونه باغ پدربزرگ رفته بودن و راه طولانی رو برای رسیدن به اونجا طی کرده بودن، تصمیم گرفتن شام نخورده بخوابن اما بن گشنش بود! نمی تونس، واقعا کار سختی بود که شام نخورده بخوابه! باغ فاصله زیادی از شهر داشت و تقریبا هیچ کس جز اونا، اون دور و بر نبود، همه خواب بودن بن هم گشنش بود و هم کم کم داش حوصلش سر می رفت... زد به سرش که بره بیرون از خونه؛ اخه اولین باری بود که می رفت اونجا و طبیعی ه که تو چنین شرایطی بیشتر از حالت عادی کنجکاو بشه، کسی چه می دونس، شاید تو این کنجکاوی یه چیزیم برا خوردن پیدا می کرد

سوییشرتشو برداشت و در اتاقو باز کرد، سرشو که اورد بالا دید خیلی هوا تاریک ه! برگشت تا یه روشنایی پیدا کنه و ببره بیرون. خودش چیزی نداش اما یادش اومد باباش یه هفته پیش یه چراغ قوه بزرگ و پرنور خریده بود، برخلاف اکثر چراغ قوه ها که رنگشون سفید بود، این یکی نورش قرمز بود! اما مهم نبود...بهتر از هیچی بود، برداشت و به سرعت رفت بیرون.

چراغ قوه رو روشن میکنه و درو اروم میبنده، قدم اول...قدم دوم...سوم... چهارم! اوه نه! یه صدایی میاد؛ سرشو بلند میکنه و چراغ قوه رو یه ذره میاره بالا، چند قدم جلوتر یه دیوار خیلی بلند میبینه که یه شبه انسان، نه! یه روح روش واستاده چراغو بالاتر میبره تا بتونه بهتر ببیندش، خنده های شیطانی اون موجود، بن رو اذیت میکرد...ولی سعی که بهش اعتنا نکنه...

با ترس و لرز سلام ارومی کرد و منتظر جواب موند، اون موجود هم که با نور قرمز چراغ قوه ظاهرا ترسناک تر از حالت معمولش شده بود، نگاش کرد و جواب داد: سلام؛ تو اینجا چیکار میکنی؟

دیگه بقیشو خودتون حدس بزنید