برام خیلی جالبه، وقتی بعضیا رئوف تر و دلرحم تر از خدا میشن!

یه کسی می گفت، دیدی چقدر چیدن میوه قشنگ و آرام بخشه. ولی بر عکسش چقدر سر بریدن یه حیوون آزار دهنده و درد آوره... از این گیاه خوارها! بهش گفتم خدا که در لطف و رحمت کسی قابل قیاس باهاش نیست، اینطور دستور داده، بدون شک از من و تو بیشتر می فهمیده که این رو گفته.

حالا حکایت مجازات ها هم همینه. دین ما انقدر پویا هست که 4 تا تفکر نوظهور روشنفکر موابانه نتونه زیر سوالش ببره. در دین هرجا لازم بود احکام منطق بر زمان باشن، مشخص شدن تا حاکم شرع در صورت لزوم تغییرشون بده، پس هرجا که احکام قطعی بیان شدن، تردیدی درشون نیست.

بازم تکرار می کنم که برام خیلی جالب و البته خیلی مضحکه که کسی نسبت به مجازات های جسمی اونطور رئوف اظهار نظر می کنه، که انگار خدا با غضب و بیرحمی اون رو وضع کرده؛ غافل از اینکه خداوند هر حرفی رو برای مصالح جامعه مطرح می کنه، نه مصلحت و دلخوشی فرد یا افرادی خاص.