| پاسخ به: یه پرسپولیس، یه ایران! | |||
|---|---|---|---|
نویسنده: یا لثارات الحسن پنج‌شنبه، ۱۰ بهمن ۱۳۹۲ (۱۳:۱۱) | |||
| مطلب خیلی جالبیه. بدون اینکه بخواد با ادبیات دایی صحبت کنه، خوب مسائل رو تشریح کرده. یادداشت ویژه : درباره سرمربیگری علی دایی / اصلا و ابدا!  دایی با «قلدری» توانست ناکامی دوره اول مربی گری اش در پرسپولیس را در افواه عمومی به موفقیت تبدیل کند اما حکایت این دوره متفاوت خواهد بود 1) ناکامی دیگری در راه است. برای او زندگی به معنای واقعی کلمه سیر بالارفتن ها و سقوط کردن ها بوده است. بدون حد وسط. اصطلاحی در قمار وجود دارد به اسم اشتباه قمارباز(gambler fallacy)، اشتباه از آن جهت که قمارباز پس از چند شکست باوری درونی دارد که موعد بردش فرارسیده است، اما کماکان می بازد. بازگشت دایی به پرسپولیس این گمان را ایجاد کرد که پس از یک دوره ناکامی دوره فراز دایی فرا رسیده است(چیزی مطابق جریان فوتبالی اش)، اما گویا علی دایی عادت دیرینه فراز و فرودش را از دست داده است. دیگر نشانی از فراز نیست. تمام کسانی که بر روی موفقیت دایی در پرسپولیس قمار کرده بودند بر خطا بودند. 2) دایی در تمام این سال ها نامی خاص بوده است؛ پیوند دهنده فوتبال دوستان و غیر فوتبالی ها. حتی کسانی که هیچ دخلی به فوتبال نداشتند دایی را می شناختند. در عین حال دایی تجسم این ایده بود است که بدون داشتن استعداد فراوان هم می توان به موفقیت رسید، با «اراده ای معطوف به پیروزی». گفتیم و ارزو کردیم که کاش این اراده را علی کریمی داشت. دایی با همین اراده و البته مدد «اون بالایی» قله ها فتح کرده است. 3) می گویند ایرانی جماعت توهم توطئه دارد. تفکری دایی جان ناپلئونی که «دستی نامرئی» را پشت همه پرده ها و پدیده ها می بیند. دایی براستی از این توهم رنج می برد. گویی همگان در کارند تا او را زمین زنند. او به همه کس مظنون است. براین باور است که همه بر علیه اویند و به سمتی دیگر غش کرده اند. این طرف اما علیِ دایی است و اون بالایی. همین تفکر پای اخوی ایشان را به نیمکت پرسپولیس باز کرده است، بعید نیست پای خودی های دیگری نیز باز شود. بی اعتمادی روز به روز دایره دوستان دایی را تنگ کرده است و بر شمار دشمنانش افزوده. 4) ادبیات دایی ادبیاتی مطلق انگارانه است، ادبیاتی که با میمیک صورت و البته روحیه انعطاف ناپذیرش تطابق دارد. «به هیچ عنوان»، «کجای دنیا»، «اصلا و ابدا» بخشی از تکیه کلام های مطلق گرایانه ی شهریارند برای ختم کلام. این ادبیات و دستگاه مفاهیم دنیا را برای دایی به «دو نیمه متفاوت» تقسیم کرده است. آنچه با اوست و مطابق میلش که خیر است و آنچه که بر اوست و لاجرم شر. 5) پرسپولیس امسال احتمالا بعد از پرسپولیس اواسط دهه 70 بهترین تیم اش را تدارک دیده بود، با اینحال هوادارانش در حالی به استقبال هفته های پایانی می روند که چون سال های گذشته باید در هفته های آخر دل به یکی از رقبای استقلال خوش کنند. دایی با «قلدری» توانست ناکامی دوره اول مربی گری اش در پرسپولیس را در افواه عمومی به موفقیت تبدیل کند اما حکایت این دوره متفاوت خواهد بود. وی در دوره مربی گری اش بیش از آنکه به توانایی های فنی اش متکی باشد به قدرت مدیریت و کاریزمای شخصی اش متکی بوده است غافل از اینکه صد سال قبل ماکس وبر نظریه پرداز کاریزما اشاره کرده کاریزما فقط برای مدت زمانی مشخص و کوتاه به کار می آید و با عادی شدن کارکاردی ندارد. در بعد فنی دایی نشان داده که اساسا مربی است که نمی تواند «ردی» از خود در تیم بر جای بگذارد. رویکردی دایی وار وجود ندارد؛ هرچه هست استرس است بی قراری و پرخاشگری. عشق دایی به مستطیل سبز ستودنی است اما امیدوارم فوتبال دوستان ایرانی بابت اینکه علی دایی دیر به این نتیجه می رسد که مربی خوبی نیست هزینه بیشتری ندهند. شاید بهتر باشد علی آقا طعنه های قلعه نویی را پذیرا باشد، عطای مربی گری را به لقایش ببخشد و خود را برای کرسی های مدیریتی آسیا اماده کند. آقای دایی شما «ببخشید» مربی خوبی نیستید. | |||
تالار گفتمان
آخرین عناوین
آخرین ارسال‌ها
قوانین و مقررات
عاشقان آبی و اناری
مباحث آزاد
لیگ فانتزی
مسابقات سایت
آبی و اناری
گردانندگان سایت
حمایت مالی از سایت
تاریخچه باشگاه
افتخارات باشگاه
زندگینامه بازیکنان
مربیان باشگاه
اسطوره‌های باشگاه
مقالات سایت
پیوستن به جمع نویسندگان آبی و اناری
مقالات اختصاصی
مقالات آماری تحلیلی
مقالات آنالیز فنی
گالری عکس
پیوستن به جمع همکاران گالری
عکس‌های قهرمانی
عکس‌های بازی‌های بارسا
عکس‌های بازیکنان
عکس‌های فصل 2016/17
نقشه سایت
سوال یا ابهام خود را مطرح نمایید!
راهنمای عضویت در سایت
مشکل در ورود به سایت
سوالات متداول