| پاسخ به: بحث آزاد در مورد بارسا | |||
|---|---|---|---|
نویسنده: The King in The North یکشنبه، ۳ خرداد ۱۳۹۴ (۲۱:۴۶) | |||
| هر شخص در زندگی ممکن است سختی های خیلی زیادی را متحمل شود. اصولا همه این سختی ها را می کشند و ذات آدمی برای رهایی از این سختی ها به سرگرمی روی می آورد. موسیقی، سینما، تئاتر و فوتبال. ولی فوتبال، این لعنتی همیشگی تنها و تنها پدیده ایست که خود میتواند موجب سختی و ناراحتی شود. بعد از هر نایب قهرمانی، هر طرفداری حاضر است در آن لحظه دنیا متوقف شده و نبیند که تیمش شکست خورده. اما گاهی اوقات داستان خیلی تفاوت می کند. داستان بر سر یک عشق است. عشقی که با آن سر کرده ایم و به دنیا فهمانده ایم که بدون آن هرگز. ژاوی رفت. دنیای ما بارسایی ها برای لحظه ای توقف کرد. وقتی اشک های ژاوی را دیدیم زندگی بر ما تلخ شد. هیچ یک از ما فکر نمی کردیم که خداحافظی ژاوی، ژاوی دوست داشتنی مان" تا این حد سخت باشد. وقتی در دقیقه 85 بازی، دست داور را به نشانه تعویض دیدیم، همه بارسایی ها آرزو می کردند که کاش ژاوی نباشد؛کاش بتوانیم پنج دقیقه بیشتر او را داشته باشیم؛ اما نه. این ژاوی بود که داشت آرام و با صلابت به بیرون زمین می رفت. می رفت که شوالیه جایش را بگیرد. تا اینجا ما تنها ناراحت بودیم و نه بیشتر. ولی بازی تازه شروع شده بود. او نتوانست جلوی احساس خود را بگیرد. وقتی ببینی بعد از 760 بازی، این آخرین لحظات تو در نیوکمپ "استادیوم آرزوهایت" است، نمیتوانی جلوی خود را بگیری. وقتی دیدیم که ژاوی اشک میریزد بی اختیار اشک هایمان سرازیر شد. آنجا دیگر فقط احساس بود. آنجا فوتبال داشت روی بد خود را به ما نشان میداد. حس غمگینی که تمام طرفداران فوتبال داشتند. لحظه سختی بود. بعضی ها در آن لحظه برایشان سوال بود. بارسای بدون ژاوی؟ چگونه ممکن است؟ برای آن هایی که بارسایی نبودند شاید ژاوی را از سال 2008 و درخشش خیره کننده اش در یورو 2008 شناخته باشند. اما برای ما، او چنان رقص فوتبالی نابی میکرد که دل ما را با خود میبرد و هر روز بر دلربایی اش می افزود. آنقدر که تبدیل شد به دوست داشتنی ترین چهره بعضی طرفداران. شاید هیچ بازیکنی به اندازه ژاوی جام نبرده باشد.26 جام قطعا زیاد است. اما مطمئنا او هیچگاه به خاطرجام های کسب کرده اش به خاطر آورده نمی شود. او به یاد آورده می شود به خاطر سبک بازی اش که او را متمایز از تمام بازیکنان تاریخ می کند. او به یاد آورده می شود به خاطر فروتنی اش. به خاطر اخلاق خودمانی اش و از همه مهم تر به خاطر ژاوی بودنش. بدرود مهندس، بدرود ژاوی نویسنده مقاله: سید کیاوش حسینی | |||
تالار گفتمان
آخرین عناوین
آخرین ارسال‌ها
قوانین و مقررات
عاشقان آبی و اناری
مباحث آزاد
لیگ فانتزی
مسابقات سایت
آبی و اناری
گردانندگان سایت
حمایت مالی از سایت
تاریخچه باشگاه
افتخارات باشگاه
زندگینامه بازیکنان
مربیان باشگاه
اسطوره‌های باشگاه
مقالات سایت
پیوستن به جمع نویسندگان آبی و اناری
مقالات اختصاصی
مقالات آماری تحلیلی
مقالات آنالیز فنی
گالری عکس
پیوستن به جمع همکاران گالری
عکس‌های قهرمانی
عکس‌های بازی‌های بارسا
عکس‌های بازیکنان
عکس‌های فصل 2016/17
نقشه سایت
سوال یا ابهام خود را مطرح نمایید!
راهنمای عضویت در سایت
مشکل در ورود به سایت
سوالات متداول