forca barca نوشته:

نمیدونم چند نفر اینجا فرزند دختر دارن
چند نفر خواهر زاده و برادر زاده ی دختر دارن
دخترا دلبری کردن تو وجودشونه به خصوص توی کودکی
توی فینال سی ال یه دختر کوچولو عین فرفره دور باباش میچرخه
میدوئه شادی میکنه دلبری میکنه دوربین همینطور که داره جشن بازیکنا هوادارا و مربیا رو میگیره دوباره میره سمت دختر
اینبار یه پرچم دستشه که داره میچرخونه یه پرچم که دو قسمته
یه قسمت آبی اناری
یه قسمت قرمز و زرد
یه چهره اشنا داره میره سمت دختر، آشنا ازین نظر که اگه تو زمین فوتبال تعصب میخواستی اگه ارتش یه نفره دوس داشتی اگه یکیو میخواستی که بجنگه داد بزنه با تمام وجود بازی کنه، فرقی براش نداشته باشه یازده نفر مقابلشن یا یه دنیا با کله شقی تمام میره تو دل چالشا و خطرات ، اون ادمی که میرفت سمت دختر ازون جنس آدما بود
اگه اون صحنه رو ندیده بودم و فقط میخواستم تصورش کنم میگفتم با همون چهره مصمم و وقار و قدرت میره سمت دختر ولی تصور پوچی بود
تصور پوچی بود چون چهره آشنای من بی تفاوت نسبت به همه چیزایی که اونشب به دست آورده بود
بی تفاوت نسبت به جنگهایی که توش پیروز شده بود و خودشو به همه ثابت کرده بود
کسی که وقتی بعد بزی تو آنوئتا صحبت بر سر برکناریش میکردن با قدرت برگشتو همرو درو کردو لیگو گرفت حذفیو گرفت و توی سی الم قهرمان سه لیگو برد و قهرمان شد ، حالا اونجا بود با مدال رو گردنش که به خیلی کسا و حرفا طعنه میزد.....
اما وقتی نگاش میکردم انگار اصلا همچین چیزایی براش اتفاق نیفتاده
انگار اصلا اینا فقط یه فیلم بوده
بی توجه به همه اتفاقای پیرامون و حتی مدال روی گردنش قدم میزد با یه نگاه پر از عشق و علاقه و احساس ، با یه لبخند روی لب به سمت دختر حرکت میکرد
شاید کمتر پیش بیاد از مردی با اون جذبه همچین صحنه ای ببینه آدم ، حد اقل تو قاب دوربین خیلی کم پیش میاد
اون مرد محکم حالا تبدیل شده بود به یه شخص کاملا احساسی و رمانتیک با حس رضایت کامل
انگار اون چیزی که قبلش اتفاق افتاده همه اون چالشا همه اون جنگا پیروزیا و حتی اون جام یه خواب بوده براش بدون کوچکترین اهمیتی به پشت و با رضایت به سمت جلو
چون پیروزی واقعی، دلخوشیه واقعیش روبروش بود، بله این چیزی بود که اون واقعا میخواست
برد واقعیش اونجا بود، شادی و سرزندگی اون دختر
و چقد خوب اون کوچولو به پاس این کارش پرچمو به افتخار اون مرد بالاتر و و با سرعت بیشتری تکون میداد تا همه بفهمن چه کسی اونجاس و بفهمن کی دوباره باعث شد باد به پرچم بارسا و کاتالان در وسط زمین فینال بوزه
اما این پایانش نبود وقتش بود رئیس برای خیلیها چیزی به یادگار بذاره
پرچم رو گرفت کاشت وسط زمین تا همه بدونن بارسا خود فوتباله همه بدونن این بارساس که میره بالا ولی با اصالت خودش و شاید بگه همه اینا نه به خاطر خودم فقط به خاطر این بود که دوباره جایگاه واقعی بارسا رو بهش برگردونم تا بگه من اگه برای خودم چیزی بخوام اونو کنارم دارم ایناهاش این دختر کوچولوی شماره هشت...
ولی این پرچم برای خیلی ها توی کاتالان و توی دنیاس که باید جایگاهش همیشه اینجا باشه
اما رئیس گذر زمان چیزهایی رو به آدمی نشون میده که واقعا حیرون میکنه آدمو
امروز نه ما اون اصالتی رو که تو براش اون همه مصیبت کشیدی رو در بارسا داریم
و نه تو دلخوشی زندگیت ژانا رو
امروز تنها امید من هوادار و تنها چیزی که کاملا بهش ایمان دارم جنگنده بودن توست
بلند شو رئیس
تنها چیزی که میدونم اینه که اگه کسی بخواد از بار این مشکلات بیرون بیاد فقط خود تو هستی رئیس
و این چیزی بود که خودت به ما فهموندی لوچو
به قول لئو
ما در کنار تو هستیم رئیس، با تمام قدرت دنیا.
تقدیم به لوچوی دوست داشتنی