پاسخ به: عصر ظهور | |||
---|---|---|---|
نویسنده: 3H.R.M چهارشنبه، ۳ خرداد ۱۳۹۱ (۲۰:۱۷) | |||
مهربانی تا کجا؟ رمیله میگوید: در زمان امیرالمومنین(علیهالسلام) سخت بیمار شدم تا آنکه در روز جمعه قدری احساس سبکی کردم. با خود گفتم: بهتر از هر چیز این است که آبی بر روی خود بریزم و پشت سر امیرالمومنین نماز بخوانم. همین کار را کردم. آنگاه به مسجد رفتم. وقتی حضرت بالای منبر رفتند، حال من دوباره سخت شد. وقتی امیرالمومنین از مسجد برگشتند و داخل جایی به نام قصر شدند، من هم همراه ایشان داخل شدم. ایشان به من فرمودند: ای رمیله! دیدم به خود میپیچی! عرض کردم: بله. و جریان بیماری خود را برای ایشان تعریف کردم و انگیزهی حضور خود را بیان داشتم. ایشان فرمودند: « ای رمیله! هیچ مومنی بیمار نمیشود مگر اینکه ما هم به خاطر بیماری او بیمار میشویم. و غمگین نمیشود مگر آنکه ما هم در غم او غمگین میشویم و هیچ دعایی نمیکند مگر آنکه به دعای او آمین میگوییم و سکوت نمیکند مگر آنکه ما برایش دعا میکنیم. عرض کردم: ای امیرمومنان، فدایت گردم، این مربوط به کسانی است که با شما در قصر هستند. پس آنکسانی که در اطراف زمین هستند چهطور؟ فرمودند:« ای رمیله! هیچ مومنی در شرق و غرب زمین از ما غایب نیست» پ.ن : این داستانو خیلی وقت قبل شنیده بودم خیلی دنبالش بودم بالاخره پیداش کردم ... نمیدونم باید در موردش چی بگم ! چه دلی داره امام زمان . . . |
تالار گفتمان
آخرین عناوین
آخرین ارسالها
قوانین و مقررات
عاشقان آبی و اناری
مباحث آزاد
لیگ فانتزی
مسابقات سایت
آبی و اناری
گردانندگان سایت
حمایت مالی از سایت
تاریخچه باشگاه
افتخارات باشگاه
زندگینامه بازیکنان
مربیان باشگاه
اسطورههای باشگاه
مقالات سایت
پیوستن به جمع نویسندگان آبی و اناری
مقالات اختصاصی
مقالات آماری تحلیلی
مقالات آنالیز فنی
گالری عکس
پیوستن به جمع همکاران گالری
عکسهای قهرمانی
عکسهای بازیهای بارسا
عکسهای بازیکنان
عکسهای فصل 2016/17
نقشه سایت
سوال یا ابهام خود را مطرح نمایید!
راهنمای عضویت در سایت
مشکل در ورود به سایت
سوالات متداول