| پاسخ به: بال سرخ عاشورا ... | |||
|---|---|---|---|
نویسنده: سَیّد شایان شنبه، ۲ شهریور ۱۳۹۸ (۹:۱۴) | |||
| 22 ذی الحجه سال 60 هجری قمری 4 مهر سال 59 هجری شمسی 26 سپتامبر سال 680 میلاد 8 روز تا محرم الحرام روز به شهادت رسیدم میثم تمار امام در این روز وارد ثعلبیه شد و این نام از نام شخصى به نام (ثعلبه بن مزیقا) از بنى اسد گرفته شده است و امام حسین (ع) شب را در این منزل ماند. مردى نصرانى به نام وهب با مادرش مسلمان شد و همراه او رهسپار کربلا شدند. در ثعلبیه بود که خبر شهادت مسلم ابن عقیل و هانى ابن عروه را به امام دادند. امام حسین علیه السلام در بین راه شخصى را دیدند که از طرف کوفه مى آمد. (در زمین عربستان جاده و راه نبوده که از کنار یکدیگر رد بشوند. بیابان بوده است و افرادى که در جهت خلاف هم حرکت مىکردند، با فواصلى از یکدیگر رد میشدند.) لحظه اى توقف کردند به علامت اینکه من با تو کار دارم و میگویند این شخص امام حسین علیه السلام را میشناخت و از طرف دیگر حامل خبر تاسفبارى بود. فهمید که اگر نزد امام حسین برود، از او خواهد پرسید که از کوفه چه خبر و باید خبر بدى را به ایشان بدهد و لذا راهش را کج کرد و رفت طرف دیگر. دو نفر دیگر از قبیله بنى اسد که در مکه بودند، بعد از آنکه کار حج شان به پایان رسید، چون قصد نصرت امام حسین را داشتند، به سرعت از پشت سر ایشان حرکت کردند تا خودشان را به قافله ابا عبدالله برسانند. اینها تقریباً یک منزل عقب بودند. برخورد کردند با همان شخصى که از کوفه مى آمد. به یکدیگر که رسیدند به رسم عرب انتساب کردند، یعنى بعد از سلام و علیک، این دو نفر از او پرسیدند: نسبت را بگو، از کدام قبیله هستى؟ گفت: من از قبیله بنى اسد هستم. اینها گفتند: عجب! (نحن اسدیان) ما هم که از بنى اسد هستیم. پس بگو پدرت کیست، پدربزرگت کیست؟ او پاسخ گفت، اینها هم گفتند تا همدیگر را شناختند. بعد، این دو نفر که از مدینه مى آمدند گفتند: از کوفه چه خبر؟ گفت: حقیقت این است که از کوفه خبر بسیار ناگوارى است و ابا عبدالله که از مکه به کوفه میرفتند وقتى مرا دیدند توقفى کردند و من چون فهمیدم براى استخبار از کوفه است نخواستم خبر شوم را به حضرت بدهم. تمام قضایاى کوفه را براى اینها تعریف کرد. این دو نفر آمدند تا به حضرت رسیدند. به منزل اولى که رسیدند حرفى نزدند. صبر کردند تا آنگاه که اباعبدالله در منزلى فرود آمدند که تقریباً یک شبانه روز از آنوقت که با آن شخص ملاقات کرده بودند فاصله زمانى داشت. حضرت در خیمه نشسته و عده اى از اصحاب همراه ایشان بودند که آن دو نفر آمدند و عرض کردند: یا ابا عبدالله! ما خبرى داریم، اجازه مىدهید آن را در همین مجلس به عرض شما برسانیم یا مىخواهید در خلوت به شما عرض کنیم؟ فرمود: من از اصحاب خودم چیزى را مخفى نمیکنم، هرچه هست در حضور اصحاب من بگویید. یکى از آن دو نفر عرض کرد: یا ابن رسول الله! ما با آن مردى که دیروز با شما برخورد کرد ولى توقف نکرد، ملاقات کردیم، او مرد قابل اعتمادى بود، ما او را میشناسیم، هم قبیله ماست، از بنى اسد است، ما از او پرسیدیم در کوفه چه خبر است؟ خبر بدى داشت، گفت من از کوفه خارج نشدم مگر اینکه به چشم خود دیدم که مسلم و هانى را شهید کرده بودند و بدن مقدس آنها را در حالى که ریسمان به پاهایشان بسته بودند در میان کوچه ها و بازارهاى کوفه میکشیدند. اباعبدالله خبر مرگ مسلم را که شنید، چشمهایش پر از اشک شد ولى فوراً این آیه را تلاوت کرد: (من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضى نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا)  | |||
تالار گفتمان
آخرین عناوین
آخرین ارسال‌ها
قوانین و مقررات
عاشقان آبی و اناری
مباحث آزاد
لیگ فانتزی
مسابقات سایت
آبی و اناری
گردانندگان سایت
حمایت مالی از سایت
تاریخچه باشگاه
افتخارات باشگاه
زندگینامه بازیکنان
مربیان باشگاه
اسطوره‌های باشگاه
مقالات سایت
پیوستن به جمع نویسندگان آبی و اناری
مقالات اختصاصی
مقالات آماری تحلیلی
مقالات آنالیز فنی
گالری عکس
پیوستن به جمع همکاران گالری
عکس‌های قهرمانی
عکس‌های بازی‌های بارسا
عکس‌های بازیکنان
عکس‌های فصل 2016/17
نقشه سایت
سوال یا ابهام خود را مطرح نمایید!
راهنمای عضویت در سایت
مشکل در ورود به سایت
سوالات متداول