| پاسخ به: بال سبز مهدویت ... | |||
|---|---|---|---|
نویسنده: کاف. میم یکشنبه، ۱۶ مهر ۱۳۹۱ (۱۳:۵۷) | |||
اگرشمابودی چه میکردی؟ فرض کنید شما مهم‌ترین انسان شهر هستید. اون قدر محترم باشید که به خاطر جایگاه و مقام برجسته شما بهترین و کامل‌ترین امکانات به شهر شما اختصاص داده بشه و خلاصه اینکه مردم شهر شما فقط و فقط به خاطر شما از یک زندگی منحصر به فرد و بی‌نظیر برخوردار بشن. حالا فرض کنید همین مردم که شما واسطه این همه خوبی براشون هستید دربرخوردهاشون با شما کاملا بیتفاوت باشن، اون قدر غرق امکانات شدن، که حتی متوجه حضور شما نباشن، حتی درحد یک همسایه، همشهری یا هموطن هم براتون احترامی قائل نباشن و اون‌قدر بی‌اعتنا از کنارتون عبور کنن که یک سلام و احوال‌پرسی ساده رو هم از شما دریغ میکنن! تا کی میتونید این وضع رو تحمل کنید؟ با علم به اینکه تمام چیزهایی که این مردم رو از شما غافل کرده چیزهایی هستن که شما واسطه، وجودشون هستید و با یک اشاره با یک درخواست کوچیک به راحتی میتونید همه اونها رو از این داشته‌ها محروم کنید. صادقانه تا چند روز، چند هفته، چندماه در برابر این قدرنشناسی‌ها صبوری میکنید؟ اصلا کسی رو می‌شناسید که توان تحمل این وضع رو حتی برای یه مدت کوتاه داشته باشه؟ اما !...... من کسی رو می‌شناسم که مقامش به مراتب از کسی که تو این داستان ازش صحبت شد بالاتره، نه پیش مقامات یک شهر و کشور و دنیا که پیش خدا. و کسانی که به خاطر این فرد ازحق زندگی کردن، و نه فقط امکانات زندگی، استفاده میکنن خیلی بیشتر از مردم یک شهر که به تعداد کل مخلوقات خدا هستند. نازنینی که نه تنها مردم غریبه شهر که حتی فرزندانش گاهی به سلامی هم ازش یادی نمیکنند. عزیزی که کاش فقط رنج بی‌اعتنایی‌های این مردم صدچهره رو به دوش میکشید و نه بار سنگین توهین ها و تهمت‌ها و ناسزاها به‌وجود نازنین خودش و عزیزانش که عزیزان خدا هستند. و کاش این نامردمی‌های جانوران انسان‌نما درحد حرفهای گاه گاه بود و نه هجوم وحشیانه‌ی مدام با تمام قوا و ابزارها. مظلومی که نه یک ماه و یک سال و ده سال که بیشتر از هزار و صد و سی و هشت ساله رنج‌هایی رو تحمل میکنه که حتی تحمل یک لحظه‌اش هم کار احدی از مانیست. بزرگواری که نه از سر اجبار و ناچاری که ازسر لطف در برابر تمام این زشتی‌ها صبر کرده. و اینجاست که میرسیم به حدیث امام رضا علیه السلام که فرمودند: "الامام کامل الحلم..." و حلم هم مثل تمام خوبی‌های دیگه در نهایت کمال خودش به وجود نازنین امام میرسه. راستی، من و تو کجای این قصه‌ایم؟ آیا ما قدر این صبوری‌ها رو شناختیم؟ و از این وجود نازنین دفاع کردیم؟ یا نشستیم و تماشا کردیم؟ یادت باشه که حضور فرد فرد ما در یاری از او میتونه مرهمی باشه برای دردهای قلب این پدر مهربان که برای هر نفسمون مدیون حضور مقدسش هستیم. منبع: مشاهده لینک | |||
تالار گفتمان
آخرین عناوین
آخرین ارسال‌ها
قوانین و مقررات
عاشقان آبی و اناری
مباحث آزاد
لیگ فانتزی
مسابقات سایت
آبی و اناری
گردانندگان سایت
حمایت مالی از سایت
تاریخچه باشگاه
افتخارات باشگاه
زندگینامه بازیکنان
مربیان باشگاه
اسطوره‌های باشگاه
مقالات سایت
پیوستن به جمع نویسندگان آبی و اناری
مقالات اختصاصی
مقالات آماری تحلیلی
مقالات آنالیز فنی
گالری عکس
پیوستن به جمع همکاران گالری
عکس‌های قهرمانی
عکس‌های بازی‌های بارسا
عکس‌های بازیکنان
عکس‌های فصل 2016/17
نقشه سایت
سوال یا ابهام خود را مطرح نمایید!
راهنمای عضویت در سایت
مشکل در ورود به سایت
سوالات متداول