این قسمت به مراتب از قسمت های دیگه بهتر بود همه چیش.
به نظر من دنریس از اول دنبال قدرت بود.اینکه مردمو از ظلم نجات بده و برای آیندگان جنگ کنه چرت و پرتیه که قدرت طلبا برای قانع کردن خودشون میسازن.اما این تشنه قدرت بودن دلیل کار وحشتناکی که دنریس کرد نبود. دنریس برخلاف سرسی یا جیمی که مردم عادی هیچ اهمیتی براشون نداشتن برای مردم ارزش زیادی قائل بود.
ایده دیوانه شدن دنریس رو دوس داشتم نه از این جهت که از لنیسترها انتقام گرفته شد و شهرو نابود کرد (که از این بابت خیلی هم ناراحت‌کننده بود) . بلکه از این جهت که اصلا انتظار چنین چیزیو نداشتم . نکته مهم اینه که این غیرمنتظره بودن به هیچ عنوان خارج از منطق نبود. همون طور که گفتم دنریس بخاطر قدرت اینکارو نکرد یا از روی تصمیمی که روش فکر کرده باشه نبود. دنریس شباهت زیادی به پدرش داشت. و این دیوانه شدنِ آنی هم چیزی بود که از پدرش به ارث برد. گرچه با لجبازیا و خودمحوری هایی که قبل‌تر از خودش نشون داد (و حتی کشتن تارلی ها) میشد پیش بینی کرد که چنین پایانی در انتظارشه اما همون طور که گفتم به شخصه این اتفاق خیلی برام غیرمنتظره بود.

از اینا بگذریم
کایبورن خیلییی قشنگ مرد.
صحنه کشته شدن هانت و کوه خیلی برام جذاب بود.
حتی کشته شدن عادی سرسی هم دوس داشتم . گرچه قبل دیدن این قسمت دلم میخواس به طرز وحشیانه کشته بشه اما بعد به این نتیجه رسیدم که حتی لیاقت کشته شدن به شکل خاص رو هم نداره.
صحنه ای که آریا تو دوراهی انتقام گرفتن و نگرفتن بود و در نهایت تصمیم عاقلانه گرفت خیلی تحسین برانگیز بود.