Agent Of Chaos نوشته:

میانگین بیننده فصل اول ، فصل دوم و فصل سوم سریال Under the Dome ...

- فصل اول 11/19 ، فصل دوم 7/17 ، فصل سوم 4/70 - به میلیون

من در این لحظه :

ملت گاون خدا شاهده باز یکی از سریال خوشش نیاد، کلا نمیبینه، ولی آخه اون احمقایی که میبینن یعنی نمیفهمن به وضوح هر فصل نسبت به فصل قبلش چند لول بالاتره؟!! ...فصل دو و سه که بمراتب قشنگ تر و جذابتر از فصل اوله ...

پ.ن: منتظر فصل 12 (!!!) سریال جذاب سوپرنچرال هستیم!! ...

الـحـسـیـن سرُّ انتِصــاراتنــا نوشته:



تقلای مذبوحانه ای از روی دستِ لاست!
توی لاست به ازای هر گره ای که توی روایت داستان پیش میومد یه جواب هم در منطق روایی داستان بود براش و ریتم گره، باز شدن گره و گره جدید و همینطور تا پایان، اما تو داستان گنبد اونقدر گره زده شده به داستان که باز کردنش از توان نویسنده هم خارج شده به نظرم و احتمالا جواب خیلی از سوالا تا پایان داستان داده نشه!
در مورد شخصیت های داستان هم این مشکل وجود داره واسه من، هیچکدوم از شخصیت ها به اون درجه از پختگی نمیرسن که مخاطب بتونه باهاشون رابطه ی احساسی برقرار کنه.
اگه از شما این سوال بشه که کدوم شخصیت شما رو مجذوب خودش کرده احتمالا جوابی ندارید واسش!
اوج این مسئله هم در بازی خانوم نقاش و پیشگوی داستانه، یعنی مقوا به معنای واقعیِ کلمه .
رگه های تین ایجری داستان یعنی جو و دار و دستش هم رو اعصابه کلا.
در واقع اونقدر تخیل بسته شده به داستان که بقیه ی شاخص ها رو کنار زده، چیزی تو مایه های فیلم هندی !

الـحـسـیـن سرُّ انتِصــاراتنــا نوشته:



بله لاست هم چند تا پرسش بی جواب برای من باقی گذاشت و چند تا گره رو باز نکرد، مثل ماهیت ابتکار دارما!
اما لاست میتونه یه دلیل و منطق داشته باشه برای توجیه پرسش های محدودی که بی پاسخ گذاشت؛ خلق یک جهان موازی!
وقتی دنیایی موازیِ دنیای ما وجود داشته باشه که ما، اونجا هم بتونیم بازیگرای اون باشیم، هر ناممکنی، ممکن میشه بدون اینکه هیچگونه صدمه ای به علم و منطق این دنیامون وارد بشه!
دنیایی که هواپیما در سال 2004 به اون جزیره سقوط می کنه و یه دنیای دیگه که هواپیما به راه خودش ادامه می ده و در فرودگاه لس آنجلس به زمین می شینه.
این قضیه با درک یه دنیای چهاربُعدی ممکن می شه.
در لاست هر دو دنیا در یه فضای چهار بعدی می تونن وجود داشته باشن که البته تنها یه موجود چهاربعدی اون رو کاملا درک می کنه و ما موجودات سه بعدی تنها می تونیم اون رو تصور کنیم و تنها یکی از این دنیاها رو ببینیم و لمس کنیم. ولی معجزه ی لاست اینه که کاری کرده که ما همزمان بتونیم هر دو دنیا رو ببینیم.

و اختلاف این دو تا سریال توی همین نکته است که زیر گنبد به دلیل اینکه هرگز نمی تونه اون دنیای موازی رو خلق کنه و بیننده رو وارد اون دنیای موازی کنه تمام دست و پا زدن های مذبوحانه ی فیلم دست آخر به مفاهیم ناملموس و خزعبل ماوراءالطبیعه ختم میشه.
زیر گنبد حتی نزدیک به خلق چنین دنیایِ موازیِ با دنیای ما هم نمیشه، اونم با اون پیچیدگی ها و خلاقیت بالای لاست، که توان و قدرت این رو داشته باشه که پرسشی رو برای ما بی پاسخ بذاره!
زیر گنبد حتی در تفهیم و القای منطق و قوانین ساده ی خودش هم(توی جهان درون گنبد) در ذهن مخاطب، عقیم و عاجز مونده!