تالار گفتمان

یادداشت روز؛ دفاع منچستر یونایتد، بزرگ ترین دغدغه فن خال
نویسنده: ⓩⓘⓑⓐ دوشنبه، ۴ اسفند ۱۳۹۳ (۲۰:۲۱)
یادداشت روز؛ دفاع منچستر یونایتد، بزرگ ترین دغدغه فن خال لیست انتقاداتی که می توان از منچستریونایتد در این فصل کرد بسیار بلند شده است. طرفداری- لیست انتقاداتی که می توان از منچستریونایتد در این فصل کرد بسیار بلند شده است. بیم و امیدی که در مورد فالکائو وجود دارد، عملکرد ضعیف رابین فن پرسی، عدم توانایی وین رونی در پست هافبک یا پازل حل نشده مسئله هررا در ترکیب ابتدایی منچستریونایتد، همه باعث شده است تا هواداران شیاطین سرخ در این روزها چندان خوشحال نباشند. طرفداران منچستریونایتد، این روزها تقریباً چیزی را می خواهند که یونایتد در زمان سر الکس فرگوسن به آن ها ارائه می داد. این درحالی است که گری نویل اخیراً گفته است که این هفته یونایتد باید بر فرگی و فوتبالی که او به کار می برد غلبه کنند. اما با این حال همچنان برای هواداران سخت است که با این وضعیت کنار بیایند. به ویژه که آن ها باید عینک خوش بینی و سلطنتی که در زمان فرگی به چشم داشتند را بردارند و با حقایق کنار بیایند. با تمامی این تفاسیر اما، یک منطقه بازی در یونایتد، بسیار بیشتر از سایر مناطق نادیده گرفته شده است و این منطقه، منطقه ای نیست جزء خط دفاعیِ منچستر یونایتد. جدول لیگ در روز شنبه نشان داد که تنها چلسی و ساوتهمپتون از یونایتد در خط دفاعی عملکرد بهتری را نسبت به منچستریونایتد به نمایش گذاشته اند (که البته خوردن دو گل در برابر سوانزی باعث شد سیتی نیز به این جمع بپیوندد). ژوزه مورینیو در مورد سبک های دفاعی در دنیای فوتبال معروف است و به خوبی می تواند با مدافعان خود بازی را کنترل کند، با این حال اما چلسی نیز در این فصل تنها سه بار کمتر از منچستریونایتد گل خورده است. زمانی که به نمایش یونایتد در این فصل نگاه می کنیم، یونایتد در 20 بازی اخیر خود تنها در دو بازی شکست خورده است که این موضوع می تواند نشان دهنده این باشد که دفاع یونایتد چندان فاجعه بار نیز عمل نکرده است. بدیهی است که در بسیاری از بازی اگر تلاش های خط دفاعی یونایتد نبود، شاگردان فن خال شکست های بیشتری را متحمل می شدند و اشاره به نقش دفاع منچستریونایتد، عملی انکار نا پذیر است. زمانی که چند روز پیش در مورد اینکه یونایتد در تابستان به چه بازیکنی نیاز دارد، فن خال پاسخ داد که آن ها در تابستان به یک بازیکن میانی نیاز دارند. این حرف در شرایطی زده شد که یونایتد هم اکنون بازیکنانی چون جانی ایوانز، فیل جونز، کریس اسمالینگ، مارکوس روخو و پدی مک نیز را به عنوان مدافع میانی در اختیار دارد؛ هم چنین ظاهراً سیستم مورد علاقه فن خال 2-5-3 است بنابراین او احتیاج دارد با این سیستم، تیم خود را در مناطق دیگری تقویت کند. با این حال اما تمامی بازیکنانی که به آن ها اشاره کردیم اصلاً در سطح بالایی خط دفاع منچستریونایتد را بیمه نمی کنند. البته اگر عادلانه نگاه کنیم، عملکرد پدی مک نیر و مارکوس روخو در اولین فصل حضور خود در لیگ برتر خوب بوده است، اما با این حال آن ها هم اکنون به هیچ وجه جایگاهی در خط دفاعیِ تیم های بزرگی چون چلسی و منچسترسیتی نخواهند داشت. در شکست 2-1 منچستریونایتد در برابر سوانزی نیز ثابت شد که یونایتد تا چه اندازه در خط دفاع ناقص است و این مورد در صورت صعود شاگردان فن خال به لیگ قهرمانان فصل آینده، می تواند برای آن ها دردسر ساز باشد. یونایتد روز شنبه به وضوح تحت کنترل سوانزی بود و این موضوع در زمان زیادی از نیمه دوم بسیار مشهود بود. آن ها در مواقعی از بازی، کاملاً تحت سلطه سوانزی بودند و کاری از بازیکنان بر نمی آمد. پس از اینکه شوت سهمگین جونجو شلوی وارد دروازه داوید ده خیا شد، یونایتد شروع به پاس کاری در نیمه حریف کرد، اما این موضوع نیز دردی را از آن ها دوا نکرد و در نهایت همین موضوع باعث شد تا منچستریونایتد در برابر سوانزی شکست بخورد. در نیمه اول بازی نیز یونایتد نزدیک به دو سوم مالکیت توپ را در اختیار داشت، همچنین نزدیک به 20 فرصت حمله را از دست داد و گلی که زد خیلی جبران شد. در هر صورت باید گفت زمانی که شما نمی توانید توپ را به تور دروازه حریف برسانید و رقیب شما می تواند این کار را انجام دهد، در اصل شما هیچ کاری را انجام نداده اید و تمامی آمارها بی ارزش می شوند. از دیگر مشکل های یونایتد این است که در زمان گل زدن، کار برای آن ها سخت می شود. این موضوع باعث شده است تا فشاری زیاد به رابین فن پرسی و فالکائو بیاید و عملکرد آن ها در ماه های اخیر افت کند. در هر صورت این نیز مشکلی دیگر برای یونایتد است که نمی تواند به اندازه ای که توپ را در اختیار دارد موقعیت خلق کند و گل بزند. علیرغم اینکه یونایتد به جز سیتی، از تمامی تیم های لیگ برتر مالکیت توپ بیشتری را داشته است، اما آن ها در جایگاه دهم شوت زنی در لیگ هستند. شانس های زیادی برای مهاجمان خلق نمی شود و زمانی که فرصت ها به دست می آیند، از آن ها استفاده نمی شود. اما با این حال، زدن یک گل در استادیوم لیبرتی برای اینکه یونایتد با امتیاز به خانه برگردد کافی است. این موضوع برای ساوتهمپتون، وست هم، کریستال پالاس و ساندرلند نیز کافی بود، اما برای یونایتد نه. این موضوع که یونایتد علیرغم گل زنی نیز در بازی شکست می خورد، موضوعی ریشه است که باید مورد بررسی قرار گیرد. آن ها در برابر لسترسیتی سه گل را به ثمر رساندند، اما شکست خوردند. همچنین آن ها در برابر وست برموویچ نیز دو گل را زدند، اما این دو گل برای پیروزی کافی نبود و شیاطین سرخ در خانه وست برم با تساوی 2-2 متوقف شدند. این نشان دهنده این است که جلو رفتن بازیکنان برای یونایتد ریسک محسوب می شود و آن ها خیلی ساده نمی توانند از اندوخته های خود در بازی ها محافظت کنند. یونایتد در این فصل 44 گل را به ثمر رسانده است که به صورت میانگین، در هر بازی 1/7 گل به ثمر رسانده است، البته در دفاع نیز به اندازه کافی گل دریافت کرده اند و حتی علیرغم اینکه آن ها در جمع چهار تیم برتر لیگ هستند، اما آمار بسیار بدی را در اختیار دارند. آن ها در این فصل تنها هفت بار کلین شیت داشته اند، این درحالی است که این عدد برای تمی هایی چون ساوتهمپتون به دوازده، برای وست بروم به ده و برای سوانزی به نه می رسد. در حقیقت استون ویلا و ساندرلند نیز در بسیاری از بازی ها بهتر از یونایتد از دروازه خود دفاع کرده اند، هرچند این تیم ها هم اکنون در منطقه سقوط قرار دارند. عملکرد داوید ده خیا بسیار از نقایص منچستریونایتد را پنهان کرده است، اما عملکرد فوق العاده او نه تنهای برای فصل بعد، بلکه برای ادامه فصل نیز ضمانت شده نیست و نمی توان برای همیشه روی او حساب کرد. همچنین در مارس، ماه های باقی مانده از قرارداد او به 16 ماه می رسد و در صورتی که در تابستان او نتواند با منچستریونایتد به توافقی برسد، احتمال فروختن او نیز وجود دارد. در هر صورت هواداران یونایتد هم اکنون بسیار سپاسگزار او هستند و امیدوارند که او بماند، اما اگر شما فکر می کنید یونایتد در دفاع مشکل دارد، کافی است دفاع یونایتد را بدون داوید ده خیا تصور کنید تا به احتمالی که ممکن است سال آینده به حقیقت تبدیل شود پی ببرید. فوتبالی که فن خال ارائه می دهد، تدافعی و کسل کننده است؛ شیوه بازی او ابتدا بر محافظت یونایتد در دفاع بنا شده است. اما اگر آن ها نمی توانند با برنامه هایی مانند ارسال ها و بازیکنان نفوذی نیز کنار بیایند، پس فواید این شیوه از بازی چیست؟ مدافعان یونایتد در دفاع گاهی اوقات مانند احمق ها رفتار می کنند و نمی توانند حمله حریف را خنثی کنند که این موضوع می تواند به یک نگرانی بزرگ برای فن خال تبدیل شود. با حضور نمانیا ویدیچ، ریو فردیناند و پاتریس اورا، یونایتد سه دفاعی را داشت که مدافعان خوبی بودند و اشتباهاتی را نیز داشتند. اما حداقل نکته این بود که آن ها می دانستند درحال انجام چه کاری هستند. احساس می شود که، قطعه گمشده پازل خط دفاع یونایتد در روزهای اخیر یک رهبر است. کسی که بتواند در اوج هرج و مرج، خط دفاع منچستریونایتد را سامان دهد. اما در حال حاضر وجود فردی برای این کار در یونایتد یک فقدان به حساب می آید. احساس می شد این فصل، فصلی خواهد بود که یونایتد از تاریکی ها خارج می شود، همه را با عملکرد خود شگفت زده کند و با ادامه دادن به روند قهرمانی های خود، نام از دست رفته خود را باز می یابد. اما با حضور بازیکنانی چون جونز، جانی ایوانز و البته کریس اسمالینگ، انجام این کارها کمی دور از انتظار است. در پایان باید اشاره کرد که با نزدیک شدن به پایان فصل، اگر نشانه هایی از پیشرفت در بازیکنان یونایتد دیده نشود، جای تعجب نخواهد بود که لوییس فن خال بسیاری از آن ها را از یونایتد بیرون کند. منبع

یادداشت روز؛ دفاع منچستر یونایتد، بزرگ ترین دغدغه فن خال