خب خدا رو شکر که این بحث فیس بوکم به یه ساحل آرامش رسید.
کلا بحثه خوبو مفیدی بود

محمدعلي نوشته:

دوستان به نظره شما " ضد حال" ینی چی؟؟
(معنی لغویه ضد حال مد نظرم نیستا)

ینی آدم اینجوری هم ضد حال میخوره؟؟

ینی آدم اینجوری هم ضد حال میخوره؟؟

شما با بوکو حرام رابطه دارید؟

چه جوری هم؟

محمدعلي نوشته:


الان که از بیرون به اون اتفاق چند روزه پیش نیگاه میکنم میبینم آنچنان ضد حال خاصی هم نبود ولی تو اون لحظه بد جوری ضدحال خوردم.
در کل ضد حال از نظره من یعنی:
تو فُرجه اون طور که باید و شاید درس نخونده باشی(البته درس های نظری رو میگم) بعد تکه تکه ثانیه های روزها و شب های قبل امتحان برات با ارزش باشهاما در همین آشفته بازار پدره گرامیت بیاد بهت بگه پسرم بی زحمت فلان ساعت پاشو برو سره زمین،،زمینو آب ببند(زمین شالی) در نتیجه تو هم با هر سختی و مشقتی که هست با خودت کنار میای که در پیِ لبیک گفتن به فرامین پدره گرام درسو بیخیال بشی و بری سره زمین.
حالا میای تو حیاط میبینی هیچ وسیله ی نقلیه ای به جز یه دو چرخه تو خونه نیست.
ازونجایی که وقت زیقه ترجیح میدی که همون دو چرخه رو سوار شی و بری، اما ناگهان میفهمی اَی دله غافل دوچرخه پنچره و تو می مانی بدونه وسیله ی نقلیه تنهایه تنها
در اینجا چاره ای جز پیاده رفتن و طی کردن مسیره سه کیلو متری تا زمین نمیابی و لذا سلانه سلانه و خرامان خرامان شروع به حرکت میکنی و پس از طی کردنه مسیره مورده نظر ،میرسی به زمین شالی یه دیده کلی به زمین میندازیو قشنگ برندازش میکنی بعد لنگه ی شلوار رو مید بالا وارد زمین میشی
مسافتی حدود 100 متر رو،رویه مرزی ناهموار میپیمایی تا به محله بستنه آب برسی سپس بعد از تحمل مشقت ها و سختی ها فراوان به سر منزله مقصود میرسی که ناگاه با صحنه ای دلخراش مواجه میشی و اون صحنه اینکه قبل از تو یکی حسه انسان دوستی و خیرخواهیش گلکرده وو اومده سره ساعت مورده نظر آب رو فرستاده به زمین شما و در واقع اصلا نیازی نبوده که بیای سر زمین.
در همین حال بارون شروع به باریدن میکنه و تو مجبوری این مسیر رو تویه بارون پیاده برگردی.
و اینجاست که آدم دوست داره از شدت خشم و ضایگی این کله ی ناقابله خودش رو بکوبونه به زمین و به 360 قسمته مساوی تقسیمش کنه

پی نوشت:
زمین شالی
واقعا بوی شالی دوست داشتنیه
مازنی ها بهتر درک میکنن