سجاد نوشته:

این‌که نزدیک‌تر از جانی و پنهان ز نگه،
هجر تو خوش‌ترم آید ز وصال دگران.

اقبال لاهوری

سجاد نوشته:

- نوشیدنی، گرم یا سرد؟
- یک قهوه‌ی ترک اگر هست.
- البته! در خانه صد شُکر!
شک نیست، این مختصر هست.

آوردم و نوش کردی،
گفتی: «به فنجان نظر کن،
در این تصاویر آیا،
جز عشق نقشی دگر هست؟».

با خنده گفتم که: «هان! عشق؟
سیمرغ شد، کیمیا شد،
از این سه گمگشته دیگر،
جز نام حرفی مگر هست؟».

گفتی: «ولی دست کم تو،
باید که باور بداری».
گفتم که: «در دست من نیست
گیرم به دریا گُهَر هست».

برخاستی سخت آگاه،
رو سوی من، پای در راه،
گفتی: «اگر هم به دریاست،
ما را سر این خطر هست».

چشم تو ایمان و سوگند،
سیمای و تو اشک و لبخند،
بر سینه دستی نهادی،
یعنی که: «این‌جا شرر هست».

گفتم که: «آقای مجنون!
بس کن، که دوشیزه لیلی
انگار دیگر نه انگار
کز عشق هیچش خبر هست».

***

رفتی... پی‌ات سال‌ها رفت،
صد فصل نو شد، کهن شد،
باز آمدی هم به فصلی،
کز برف تاجت به سر هست.

از کرده خود پشیمان،
در بر رُخَت می‌گشایم،
یعنی: «دل عذر خواهی،
در سینه‌ای، پشتِ در، هست».

در کنج مِجری نهفته،
فنجان آن سالیان را،
می‌آورم پیش و در او،
زان نقش دیرین اثر هست.

می‌گویم: «از دیده رفتی،
اما ز خاطر نرفتی.
در نقش فنجان نظر کن،
نیروت اگر با نظر هست.

این همچو ما دیر مانده،
در نقش خود پیر مانده،
گوید که تصویر عشق است،
نقشی به عالم اگر هست».

سیمین بهبهانی