| در حال دیدن این عنوان: |
۱ کاربر مهمان
|
|
برای ارسال پیام باید ابتدا ثبت نام کنید!
|
|
|
|
پاسخ به: فیلم! | ||
|
مهمان_
|
هفته گذشته سانگ‌ایل‌گوک بازیگر کره‌ای که این روزها به بهانه مجموعه «جومونگ»، محبوب بسیاری شده‌است، به ایران آمد. البته نگارنده نه علاقه‌ای به این مجموعه دارم، نه در این نوشتار می‌خواهم ثابت کنم، توجه و موفقیت این مجموعه نشانه سلیقه نازل (یا نازل نگه داشته شده) مخاطبان ایرانی است (که تا حدودی هست) و مسببان آن را باید یک جورهایی محاکمه کرد و ما جماعتی هم که از این دست آثار خوشمان نمی‌آید، موجودات فرهیخته و مظلوم واقع‌شده‌ای هستیم که مدام این مصائب فرهنگی را می‌بینیم و تحمل می‌کنیم، که حتماً توجیهی برای بی‌عملی خودمان است، تازه کسی نه به حرف ما گوش می‌دهد و نه اهمیت. در واقع نکته قابل اشاره به نظرم استفاده نکردن از ظرفیت داخلی برای معرفی بهتر خود است. سینمای جدید ایران از سال 1362 به همت سینماگران و مدیران پاگرفت و تا امروز امتداد دارد. سینمایی که در دهه 60 چهره‌ای دیگر از ایران نشان داد و در بسیاری از مواقع حیرت جهانیان را برانگیخت و حتی به نوعی سبک خاص فیلمسازی، منتهی شد. سینمایی که در طول این 26 سال فراز و فرودهای بسیاری داشته است، اما با هر دیدگاهی، وقتی بدون توهم و یا خود‌کوچک‌انگاری به آثارش نگاه کنیم، به طور قطع به عنوان یک هنردوست ایرانی احساس خوبی خواهیم داشت. ولی در این میان حسرت نبود یک روند رو‌به رشد مداوم کیفی که به جذب انواع مخاطبان گسترده بازارهای جهانی منتهی شود همچنان باقی است. می‌‌دانیم، سابقه سینما و تلویزیون کره از ما کمتر است و سینماگران ایرانی حتی امروز که سینمای کره به عنوان یک پدیده جهانی مطرح شده، قابلیت پیشی‌گرفتن از همتایان چشم بادامی خود را در عرصه‌های بین‌المللی دارند، ولی آنها به سرعت در مسیر گشودن بازارهای جدید و متنوع برای سینما و تلویزیون خود بر‌آمده‌اند و ما هنوز با مشکلات و معضل‌های 20 سال گذشته خود درگیر هستیم. چرا امروز در شهریور 1388 ایران نباید چهره‌ای داشته باشد که مثلاً برای تبلیغ فلان محصول صنعتی ایران به کشورهای دیگر سفرکنند و با استقبال روبه‌رو شود؟ وقتی ظرفیت هنری وجود دارد یا می‌توان آن را ایجاد کرد، چرا این مهم تحقق نمی‌یابد و مرزهای تولید فرنگی برای مخاطب عام نمی‌رسیم؟ اصلاً چرا ما یک محصول صنعتی صادراتی جذاب نداریم که بخواهیم برای ارائه آن از یک چهره هنری داخلی استفاده کنیم؟ بدون تعارف باید بپذیریم نتوانسته‌ایم در تمامی این سال‌ها «برند»هایی قابل عرضه و جذاب برای مخاطبان گسترده در حوزه‌های صنعت و فرهنگ مهیا کنیم، تا امروز با همکاری آنها به اقتصاد ملی خود کمک کنیم و ایران را به شکلی مدرن و به‌دور از شعار و سیاست به رخ دیگران بکشیم. به‌نظر کم‌کاری‌های بسیاری داشته‌ایم، همه. تصور نمی‌کنید، باید کمی حداقل کمی از این بابت شرمنده باشیم؟ همه. منبع: سینمای ما |
||
|
۹ شهریور ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: فیلم! | ||
  نام کاربری: kk-bojan-9
پیام:
۵۶۳
عضویت از: ۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۸
از: شاهی
طرفدار:
- بویان - نساجی - ایران - پپ-رایکارد گروه:
- کاربران عضو 
|
من موافقم کره ای ها از افسانه هاشونم فیلم می سازن.ولی ما که غنی ترین تاریخ دنیا رو داریم چی می سازیم؟یوزارسیف؟؟؟ وجود داشتن فیلم 300 تقصیر خود ماست.وقتی ما برای خاکمون، برای تاریخ و تمدنی که داره فراموش می شه ارزش قائل نشیم،این اجنبی های تازه به دوران رسیده تاریخ 7000 سالمونو با یه فیلم زیر سوال می برن. |
||
|
I will miss my team-mates, the city, to play in Camp Nou, to defend the shirt that I have always worn... BOJAN* |
|||
|
۱۰ شهریور ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: فیلم! | ||
|
مهمان_مهمان
|
نقل قول کیمیا نوشته:من موافقم کره ای ها از افسانه هاشونم فیلم می سازن.ولی ما که غنی ترین تاریخ دنیا رو داریم چی می سازیم؟یوزارسیف؟؟؟ وجود داشتن فیلم 300 تقصیر خود ماست.وقتی ما برای خاکمون، برای تاریخ و تمدنی که داره فراموش می شه ارزش قائل نشیم،این اجنبی های تازه به دوران رسیده تاریخ 7000 سالمونو با یه فیلم زیر سوال می برن. خب الان این با ساختن سریال مذهبی چه منافاتی داره، من نمی دونم. اما فکر می کنم خیلی باید سخت باشه که شکوه ایران قدیم رو به تصویر بکشن. در واقع شخص من ترجیح می دم، زمان بیشتر ببره اما یه چیز شایسه بسازن تا آب ببندن توش. |
||
|
۱۰ شهریور ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: فیلم! | ||
|
مهمان_
|
نقل قول فکر می کنم خیلی باید سخت باشه که شکوه ایران قدیم رو به تصویر بکشناین قدر سخته که غول هایی مثل بیضایی سراغش نرفتن. علاوه بر بستر فیلم سازی بسیار قوی امکاناتی می خواد که ما حالا حالا ها نخواهیم داشت |
||
|
۱۰ شهریور ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: فیلم! | ||
  نام کاربری: unmourn
پیام:
۱۱۴
عضویت از: ۱۶ مرداد ۱۳۸۸
از: تهران
طرفدار:
- Xavi - ريوالدو - برزيل - فرانك ريكارد گروه:
- کاربران عضو
|
نقل قول کیمیا نوشته:من موافقم کره ای ها از افسانه هاشونم فیلم می سازن.ولی ما که غنی ترین تاریخ دنیا رو داریم چی می سازیم؟یوزارسیف؟؟؟ وجود داشتن فیلم 300 تقصیر خود ماست.وقتی ما برای خاکمون، برای تاریخ و تمدنی که داره فراموش می شه ارزش قائل نشیم،این اجنبی های تازه به دوران رسیده تاریخ 7000 سالمونو با یه فیلم زیر سوال می برن. معیار سنجش فرهنگ و تمدن صرفا قدمت و کهنگی نیست و گرنه امروز اگه ماموت ها و دایناسورها زنده بودن فرهنگ و تمدن شون از ما ایرانی ها بیشتر می بود! حالا اگه شما تاریخ 2500 ساله رو میکنی 7000 سال دیگه باید بیشتر تاسف خورد چون کاری که آمریکایی ها ظرف 400 سال موفق به انجام دادنش شدن رو ما تو 7000 سال رویاش انجام دادنش هم تو خواب ندیدیم! |
||
|
A man who has not passed through the inferno of his passions, Has never overcome them |
|||
|
۱۰ شهریور ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: فیلم! | ||
|
مهمان_
|
من افسانه ام(مارتین لاورنس،2007) ** نیمی نو،نیمی نخ نما کارگردان:مارتین لارنس بازیگران:ویل اسمیت، آلیس براگا، چارلی تاهان  با انجام آزمایش های ویژه برای درمان سرطان در انسانها، نوعی ویروس مرگبار به آنها منتقل می شود. دکتر رابرت نویل، تنها بازمانده ی شهر نیویورک، روی پادزهری کار می کند که بتواند نسل انسان را حفظ کند. این، داستان فیلم من افسانه ام است. من افسانه ام فیلمی است که اکثر آن با یک بازیگر می گذرد. بنابراین نیاز بود که یک بازیگر قدر برای بازی در این نقش انتخاب شود و این انتخاب، ویل اسمیت بود که در این فیلم بازی خوبی ارائه کرد و توانست هیجان را به این فیلم تزریق می کند.  این فیلم را می توان به دو قسمت تقسیم کرد. از ابتدای فیلم تا زمانی که ما فقط دکتر نویل را می بینیم، قسمت اول را تشکیل می دهد و از زمانی که آنا و ایتان وارد ماجرا می شوند، قسمت دوم آغاز می شود. قسمت اول که به زندگی و تنهایی نویل می پردازد، خوب و عمیق طراحی شده است. تنهایی رابرت می تواند به نوعی به تنهایی انسان معاصر هم تعبیر شود. شخصیت رابرت نسبتاً خوب پردازش شده است. فلاش بک هایی هم که از لحظات جدایی رابرت و همسر و فرزندش می بینیم، بر احساس ما نسبت به او تاثیر می گذارد و باعث می شود نسبت به او احساس نزدیکی کنیم.(اگر چه در پیشبرد ماجرا تاثیر خاصی ندارد). ولی از زمانی که آنا و ایتان وارد ماجرا می شوند، فیلم کاملاً سطحی و ناامید کننده پیش می رود. پایان فیلم هم کاملاً کلیشه ای و قابل پیش بینی است و فیلم عملاً به قهرمان پروری صرف می پردازد. در این گونه فیلم ها باید هر چه بیشتر با تنهایی قهرمان داستان آشنا شویم و با او همذات پنداری کنیم و در این شرایط چه چیزی بهتر از نشان دادن روابط دوستانه ی او با یک حیوان؟ عاملی که می تواند تنهایی و بی یاوری شخصیت اصلی را به بهترین شکل نشان دهد و در اینجا نقش آن جانور را سگی به نام سام بازی می کند. با توجه به این که قرار است تا جایی که امکان دارد، تنهایی شخصیت اصلی را باور کنیم، پس از همان ابتدا هم قابل پیش بینی است که سام در میانه ی راه می میرد. آن هم به سوزناک ترین وجه ممکن، تا قهرمان ما هر چه بیشتر تنها و بی کس شود. در نهایت، باید گفت من افسانه ام علی رغم نکات مثبتی که (به خصوص در نیمه ی اول فیلم) دارد، در نهایت از جمله فیلم های سفارشی است. فیلم های قهرمان پردازانه. فیلم هایی که در آن تمام دنیا در خطر می افتد و یک آمریکایی با از خود گذشتگی جان آنها را نجات می دهد. منبع وبلاگ عشاق سینما |
||
|
۱۰ شهریور ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: فیلم! | ||
|
نام کاربری: unmourn
پیام:
۱۱۴
عضویت از: ۱۶ مرداد ۱۳۸۸
از: تهران
طرفدار:
- Xavi - ريوالدو - برزيل - فرانك ريكارد گروه:
- کاربران عضو
|
نقل قول فکر می کنم خیلی باید سخت باشه که شکوه ایران قدیم رو به تصویر بکشننه بابا زیاد سخت نیست مثل تمدن مصری ها تو یوزارسیف تخت جمشید رو هم با یونولیت می سازن میره پیکارش! البته چون یونولیت گرونه و تراش دادنش هم سخته یه چند میلیاردی بودجه میخواد هم یه 10 سالی زمان میبره! |
||
|
A man who has not passed through the inferno of his passions, Has never overcome them |
|||
|
۱۰ شهریور ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: فیلم! | ||
|
مهمان_مهمان
|
نقل قول Summoning نوشته:نقل قول فکر می کنم خیلی باید سخت باشه که شکوه ایران قدیم رو به تصویر بکشننه بابا زیاد سخت نیست مثل تمدن مصری ها تو یوزارسیف تخت جمشید رو هم با یونولیت می سازن میره پیکارش! البته چون یونولیت گرونه و تراش دادنش هم سخته یه چند میلیاردی بودجه میخواد هم یه 10 سالی زمان میبره! از اون سریال هم به طرز مرگباری انتقاد شد! شاید اگه تنها به جای دیدن نقص ها، یه کم جواب عمومی مشتاقانه تر و با تشویق بیشتر بود، فیلم سازای ما هم علاقه بیشتری نشون می دادن. راستی اینم اضافه کنم که حتی فیلم های مذهبی و درباره پیامبرا هم به همین دلایل سختی کار، محدودیت دارن؛ برای همینه که فعلا کسی نرفته سراغ ساختن فیلم حضرت سلیمان؛ با این که شاید از جذاب ترین داستان ها باشه. البته خود من هم خیلی مشتاقم یه سریال تاریخی در مورد کشورم ببینم، اما همون جوری که گفتم به شرط این که حداقل 60% حق مطلب ادا بشه. |
||
|
۱۰ شهریور ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: فیلم! | ||
  نام کاربری: Lucho.The.Great
نام تیم: بارسلونا
پیام:
۶۱,۶۱۶
عضویت از: ۱۴ مرداد ۱۳۸۴
از: تهران
طرفدار:
- بویان کرکیچ - یوهان کرویف - پرسپولیس - اسپانیا، آرژانتین - احمد عابدزاده، کریم باقری - فرانک ریکارد - افشین امپراطور گروه:
- لیگ فانتزی - کاربران عضو - مدیران کل
  |
مسئله اینه که فکر نکنم اون قدر مستندات کافی از زمان های هخامنشیان و اینا در دسترس باشه که بشه ازش فیلم ساخت. اگه کره ای ها سریال می سازن، افسانه س، هرچی می خوان می نویسن، به علاوه که اغلب سریال هاشون از اغلب سریال های ما خیلی بهتره! کلا دو دسته سریال ایرانی خوب در میاد: یکی با درون مایه مذهبی به خصوص با ماجرای متافیزیکی، مثل صاحب دلان یا اغما، یکی هم سریال های تاریخی مثل حضرت یوسف یا حضرت عیسی. |
||
|
عمری است دخیلم به ضریحی که نداری... |
|||
|
۱۱ شهریور ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: فیلم! | ||
|
مهمان_مهمان
|
نقل قول The Third Wizard نوشته:مسئله اینه که فکر نکنم اون قدر مستندات کافی از زمان های هخامنشیان و اینا در دسترس باشه که بشه ازش فیلم ساخت. اگه کره ای ها سریال می سازن، افسانه س، هرچی می خوان می نویسن، به علاوه که اغلب سریال هاشون از اغلب سریال های ما خیلی بهتره! کلا دو دسته سریال ایرانی خوب در میاد: یکی با درون مایه مذهبی به خصوص با ماجرای متافیزیکی، مثل صاحب دلان یا اغما، یکی هم سریال های تاریخی مثل حضرت یوسف یا حضرت عیسی. آره اینم هست؛ اما حتی چهل سرباز هم که جنبه افسانه ای داشت، لااقل برای من جز همون اولش، جذابیتی نداشت؛ حتی با این که افسانه های شاهنامه خودمون  رو حتی با افسانه های کره ای مقایسه هم نمی کنم. افسانه هم ریشه واقعی و تاریخی داره دیگه؛ مهم قدرت نویسنده ایه که افسانه های کهن رو فیلمنامه می کنه که انگار ما تو ایران، نویسنده واقعی که در صحنه حضور داشته باشه، واقعا کم داریم. |
||
|
۱۱ شهریور ۱۳۸۸
|
|||
|
|
|
برای ارسال پیام باید ابتدا ثبت نام کنید!
|
| شما می‌توانید مطالب را بخوانید. |
| شما نمی‌توانید عنوان جدید باز کنید. |
| شما نمی‌توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید. |
| شما نمی‌توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید. |
| شما نمی‌توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید. |
| شما نمی‌توانید نظرسنجی اضافه کنید. |
| شما نمی‌توانید در نظرسنجی‌ها شرکت کنید. |
| شما نمی‌توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید. |
| شما نمی‌توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید. |