† † † † sidarta † † † † نوشته:

دو دیوانه
فرهاد و هوشنگ هر دو بیمار یک آسایشگاه روانى بودند. یکروز همینطور که در کنار استخر قدم مى زدند فرهاد ناگهان خود را به قسمت عمیق استخر انداخت و به زیر آب فرو رفت.
هوشنگ فوراً به داخل استخر پرید و خود را در کف استخر به فرهاد رساند و او را از آب بیرون کشید.
وقتى دکتر آسایشگاه از این اقدام قهرمانانه هوشنگ آگاه شد، تصمیم گرفت که او را از آسایشگاه مرخص کند.
هوشنگ را صدا زد و به او گفت: من یک خبر خوب و یک خبر بد برایت دارم. خبر خوب این است که مى توانى از آسایشگاه بیرون بروى، زیرا با پریدن در استخر و نجات دادن جان یک بیمار دیگر، قابلیت عقلانى خود را براى واکنش نشان دادن به بحرانها نشان دادى و من به این نتیجه رسیدم که این عمل تو نشانه وجود اراده و تصمیم در توست.
و اما خبر بد
این که بیمارى که تو از غرق شدن نجاتش دادى بلافاصله بعد از این که از استخر بیرون آمد خود را با کمر بند حولة حمامش دار زده است و متاسفانه وقتى که ما خبر شدیم او مرده بود.
هوشنگ که به دقت به صحبتهاى دکتر گوش مى کرد گفت: او خودش را دار نزد. من آویزونش کردم تا خشک بشه...
حالا من کى مى تونم برم خونه‌مون ؟

Strong forever نوشته:

پیرمردی با پسر، عروس و نوه پنج ساله اش زندگی می کرد.دستان پیرمرد می لرزید و چشمانش خوب نمی دید وبه سختی می توانست راه برود.شبی هنگام خوردن شام،غذایش را روی میز ریخت و لیوانی را به زمین انداخت و شکست.

پسر و عروسش از این خرابکاری پیرمرد ناراحت شدند و گفتند باید درباره پدر بزرگ کاری کنیم،و گرنه تمام خانه را بهم می ریزد.آنها یک میز کوچک در گوشه ی اتاق قرار دادند و پدر بزرگ مجبور شد تنهایی غذا بخورد.

بعد از اینکه یک بشقاب و یک لیوان از دست پدر بزرگ افتاد و شکست، دیگر مجبور بود غذایش را در کاسه چوبی بخورد.

یک روز عصر پدر متوجه پسر پنج ساله خود شد که داشت با چند تکه چوب، بازی می کرد. پدر رو به پسرش کرد و گفت :پسرم داری چی درست می کنی؟ پسر گفت: دارم برای شما و مامان کاسه چوبی درست می کنم که وقتی بزرگ شدید توش غذا بخورید، سپس تبسمی کرد و به کارش ادامه داد. از آن به بعد همه سر یک میز غذا می خوردند.

ALONE نوشته:



باباش نابود شد !