عشق؛ یعنی علی نوشته:


حرف حق رو باید زد. به درک اگر کسی ناراحت میشه! تبری از فروع دینه، هم سنگ تولی و نماز و روزه مهمه. کوتاهی درش یعنی نقص اعتقادات!

مخلصین له الدین، و لو کره الکافرون!

لعن الله عمر
ثم ابابکر و عمر
ثم عثمان و عمر

خود خدا تو زیارت عاشورا اینها رو لعن کرده

MahSa نوشته:



زيارت عاشورا رو خدا نگفته !مگه قرانه

زیارتی است نقل شده از محمد بن علی که در مدح حسین بن علی امام سوم شیعیان و لعنت بر دشمنان او می‌باشد.

بالوجدان هر انسانی در می یابد که عقیده هر شخصی برای معتقد به آن ارزشمند و توهین و دشنام به آن عقیده را غیر قابل پذیرش و شخص اهانت کننده را هرچند که بر مدار حق و عدالت هم باشند محکوم می نمایند و اهانت کننده را فاقد منطق و استدلال تصور میکنند.

بالوجدان هر انسانی در می یابد که عقیده هر شخصی برای معتقد به آن ارزشمند و توهین و دشنام به آن عقیده را غیر قابل پذیرش و شخص اهانت کننده را هرچند که بر مدار حق و عدالت هم باشند محکوم می نمایند و اهانت کننده را فاقد منطق و استدلال تصور میکنند.

آنچه اشاره کردید حکم عقل و وجدان نیست، بلکه عرف شایع در دنیای مدرن است. آنچه به لحاظ عقلی قابل دفاع است مطالب زیر است:

اولا توهین به شخص غیر از توهین به عقیده است؛ و اگر بتوان حکمی از عقل و وجدان یافت در مورد توهین به خود شخص است. عقیده به خودی خود و به صرف اینکه مورد اعتقاد عده‌ای قرار گرفته احترام (=حرمت) پیدا نمی‌کند؛ بلکه عقیده‌ای حرمت و احترام دارد که عقیده حق باشد نه عقیده باطل. (دقت شود). ممکن است بگویید تشخیص حق و باطل بسیار دشوار است و محل اختلاف است، اما این غیر از مانحن فیه است. اگر اثبات شد عقیده‌ای باطل است، احترامش لازم نیست. (تفصیل بحث در مقاله آزادی فکر و عقیده از شهید مطهری در کتاب پیرامون جمهوری اسلامی)

ثانیا توهین به هر شخص هم به صرف اینکه او یک شخص است، مذموم نیست، بلکه از آن جهت که او یک انسان (و دارای انسانیت) است، احترام دارد؛ لذا اگر کسی انسانیت را زیرپا گذاشت (مانند صدام و شمر) احترامش لازم نیست و حرمت ندارد.

با این دو مقدمه باید بررسی شود که حکم عقل در مورد توهین به اعتقاد کسی که انسانیت دارد و خودش هم اعتقادش را حق می‌داند اما واقعا اعتقادش باطل است، چیست؟ به نظر می‌رسد در اینجا توهین مجاز نیست، نه از باب احترام به عقیده خود وی، بلکه از باب اینکه این توهین اثر روانشناختی منفی بر وی می‌گذارد و او را به موضعگیری وادار می‌کند و این موضعگیری وضعیت وی را در موضع باطل تثبیت می‌کند. این همان مضمون آیه ۱۰۸ سوره انعام است که خودتان در ادامه متن اشاره کرده‌اید. اکنون که معلوم شد حکم عقل چیست، به بررسی نمونه‌های ذکرشده در سوال می‌پردازم...

MahSa نوشته:

اينجا گفته حديث قدسي نيس

مطالعه هم كردم !!!!!