یا لثارات الحسن نوشته:

من که هدیه‌مو تثبیت کردم.

beautiful queen نوشته:


من منظورم تحویل 11 جلد رمان بودا
و الا داستان رو که همه بای بنویسن
شما هم بی زحمت بنویس برادر من
بنویس

یا لثارات الحسن نوشته:


دیدیندون؟

beautiful queen نوشته:


نِ
شما بد برداشت کردین😁
البته، بعید میدونم شما کلا خوشت بیاد از اون چیزی که من میخوام به بچه ها هدیه بدم😁

یا لثارات الحسن نوشته:


هلو کیتی...

beautiful queen نوشته:



نه دیگه در این حد هم نیستم
همونا که به انیس هدیه دادم منظورمه

یا لثارات الحسن نوشته:


خوبُم هه.

یا لثارات الحسن نوشته:

حدودا بیست سالی از آغاز دوستی آنها می‌گذشت. در تمام این مدت، مردم محل آنها را دو یار جداناشدنی می‌دانستند. آنقدر زندگیشان به هم گره خورده بود، که حاضر نشدند ازدواج کنند تا اینکه دو خواهر دو قلو پیدا کردند! حتی بچه‌هایشان هم در یک روز و یک سال به دنیا آمدند. همه چیز آن دو نفر، تحقق افسانه قدیمی یک روح در دو بدن بود...

«قلی حمومی» در حالی که چکمه پلاستیکیش را می‌پوشید، جواب داد: «اومدم اوستا». او و یار دیرینه‌ش «ابرام شاشو» خیلی وقت بود که شاگرد حمام سنتی محل بودند. حالا قلی باید می‌رفت تا تن‌هایی را که ابرام کیسه کشیده بود، مشت و مال دهد. مشتی به بازوی ابرام زد: «خسته نباشی داداش». پسر «صغری خانم سر کوچه‌ای» که حمام مادرش را اداره می‌کرد، سری تکان داد. آن دو حتی یک لحظه از هم جدا نمی‌شدند. اگرچه او آنها را خر شرک و کره الاغ کدخدا صدا می‌زد، اما ته دلش خیلی دوستشان داشت.

...

قلی با تکان‌های پسر صغری خانم به خودش آمد. ۷ سالی می‌شد که ابرام آنها را ترک کرده بود، اما برای او تنها یک خواب بود. او هرگز باور نکرد که در آن شب تلخ، پای «فری تخسه» آنطور لیز خورد و باعث شد سنگ‌پا با شدت به گیج‌گاه ابرام برخورد کند. قلی در حالی که به کوه‌های سفیداب جلوی رویش خیره مانده بود، حتی سرش را بر نگرداند تا به اوستایش نگاهی بیاندازد. آنها می‌توانستند هرچه که می‌خواهند فکر کنند، اما برای او، ابرام شاشو یک افسانه همیشه زنده بود.