علیک سلام علیک سلام


خدا خیرت بده جوون


بدون هیچ برو و برگردی فوتبال و سینما . دلم می خواد تنها وقتی که از این دو جدا میشم فقط لحظه مرگم باشه. چون واقعاً وقتی این دوتا رو دارم تجربه می کنم از تمام مسائل مختلف زندگیم رها و آزاد می شم و تنها فکر و ذکرم میشه همین دوتا.

دیالوگ ماندگار زیاده در حدی که اگه بخوام بگم بشه باهاشون یه کتاب نوشت، ولی من میخوام به جای دو تا دیالوگ، یه دیالوگ از جوکر بگم و یه جمله دیدنی از شکسپیر که هر دوشونو خیلی خیلی دوست دارم: (اولی رو با همون حس و حال جوکری بخون )
JOKER: You wanna know how I got these scars? My father, was a drinker, and a fiend. And one night, he goes off crazier than usual. Mommy gets the kitchen knife to defend herself. He doesn't like that. Not. One. Bit. So, me watching, he takes the knife to her, laughing while he does it. He turns to me and says, "Why so serious?" Comes at me with the knife. "WHY SO SERIOUS?"
SHAKESPEAR: I want to challenge you to the battle of witts, but I see you're unarmed!

اون اولی که جوکره بدون هیچ برو و برگردی، اصلاً بحثیم درش نیست! ولی تو اون دومی خیلی جای بحثه که حالا اگه وقت داشتی می تونیم باهم بحث کنیم دربارش، ولی همین قد بگم که من نقش دنیل دی لوییس تو "خون به پا خواهد شد" رو تا سر حد مرگ دوس دارم و همون جایی که به اون پسره می گه bastard from a basket تمام موهای تنم سیخ میشه.

سال اول پپ رو از هر وقت دیگه ای بیشتر دوس دارم... دلایل زیادی هم دارم از رنگ لباس و شمه کلی تیم گرفته تا سبک و بازیکنایه تیم و ...

کم نبوده از این دست اتفاقات که هر کدوم تاثیر خودشو تو زندگیم گذاشته ولی من اتفاق اصلی تو زندگیم رو وقتی میدونم که تصمیم گرفتم رسماً پروژه فیلم دیدن رو کلید بزنم اونم سریال با فرار از زندان

تاحدودی با توصیفاتی که آقا ابوالفضل ازت داشت، با وجناتت آشنا شده بودم ولی وقتی دیدمت و کاملاً آشنا شدم، حرفایه ابوالفضل برام اثبات شد

اولیش دیگه مگه انتظار داری یکی دیگه رو انتخاب کنم حضور مارلون براندو خودش رو یه گادفادر دیگه می ارزید

قبلاً هم گفتم که من کلاً خواب بین خوبی نیستم اگه ببینمم یه مشت تصاویر عجغ وجغه که سر و ته نداره و کلاً خود حضرت یوسفم ازش سر در نمیاره چه برسه به خودم