❤S•n •f man❤ نوشته:



جدا از مهرسام و میلان
مطلب هم اسمه؟
(motalleb)

MarYam ッ نوشته:

اووه چه همه آدم جدید...
کاملا غریبه محسوب میشم واس همه فکر کنم ....

MarYam ッ نوشته:

اووه چه همه آدم جدید...
کاملا غریبه محسوب میشم واس همه فکر کنم ....

A Feast for Crows نوشته:

در روزگار علی زنده باشی، نفس بکشی و ارادتمند مرامش نباشی به چه می ارزی؟
علی ابن ابیطالب مظلوم ترین شخص در زندگی من است. به شخصه شبانه روز مثل اکثر محبین ایشان در حال ظلم به ایشان هستم و تازه دلیل لقب اول مظلوم را درک می کنم.
13 رجب روز اوج عشق بازی خدا با بشر است و به اصطلاح خودمان خداوند حال اساسی به انسان داده و مظهر عجایب را به زمین می فرستد.
همان قدر که غصه ی یتیم می خورد و غم نان مردم دارد با ناکثین و قاسطین و مارقین غیر قابل انعطاف است، حد می زند و شب به مستمندان نان می رساند. اینها یعنی مظهر عجایب. احسان و عدل دو مقوله ی متفاوت است و برای ما که عاشق یک طرف غش کردنیم و جملاتی مثل " آدم باید دلش صاف باشه" از دهانمان نمی افتد درکش مشکل است.
مظلومیت ایشان در بین دوستدارانش بیشتر است، روی صحبتم با با به اصطلاح شیعیان ایشان است. همان هایی که عبوث و عصبی و خشک از این هیئت به آن هیئت شکم سیر می کنند؛ در حالی که پسر عمران به خنده رویی و میانه روی معروف است.
25سال سکوت ایشان برای مصلحت مردم و امنیت دین درس های زیادی دارد و البته شمشیر ایشان در نهروان هم همین دروس را تاکید می کند.
مایی که هیچ گاه شکر نکردیم به دنیا آمدن ایشان را و فقط در دعاهایمان شفای مریض و شوهر خوب و فرزند سالم و شغل خوب و ... خواسته ایم. از علی مرامش و موزیک سریالش و پهلوانی هایش را فقط دوست داریم چون لذت دارد. کلا دنبال لذت و افتخار کردن و کری خواندنیم. ذکرهای عجیب و غریب در تلگرام و حاجت و نذری و زنِ بساز و درآمد عالی!
علی در بین دوستدارانش ناشناخته تر است. اصلا ایشان در همین حد باشد بهتر است!
چون وقتی نام علی به دین اضافه شود ماجرا آغاز می شود. از عبودیت و احکام، کار به سیاست و حکومت و اجتماع می کشد دین از شکل آداب نماز و روزه و مطهرات و غیرو یک وجه سیاسی و عدالت اجتماعی می گیرد و این تمام مشکل دنیا با پسر عمران است.
همه او را دوست داشتند خودش نخواست. وقتی شنید در بازار کوفه در اثر ازدحام زنان و مردان به هم می خورند شلاق برداشت تا همان جا حد بزند وقتی در نهروان از شمشیرش خون جهالت می چکید، وقتی ولید را چون میشی بر زمین کوفت تا حد بزند، وقتی در حرم امن الهی سیلی به جوان هرزه زد...
برای خودش دشمن تراشید وگرنه الان عزیز همه بود همه ی حکومت ها شیعی بود و هیچ مشکلی نبود!
کینه ی کوفیان در عاشورا تا کینه ی داعش و النصره از شیعیان تا اختلاف عمیق فکری در ایران همه ریشه در رفتار خود علی دارد. ایشان مهربان ترین خلق بود تا تا زمانی که حقی ناحق نشود. قاضی القضات بود برای احقاق حقوق و به بهترین شکل حد اجرا می کرد. کلا بشر با این روش مشکل دارد و راحت طلب است. راحت است دور هم باشند و از مَشتی گری ها و پهلوانی ها و درویشی علی بگوید و هر غلطی بکنند، کلا با عدل مشکل دارند. علی فقط مولی المتقین باشد و یعسوب الدین نباشد.
خود را مرید مردی می دانیم که برای باز شدن خلخال از پای دختر یهودی گفت اگر بمیرم رواست، آن وقت در عمل به مدافعین حرم انتقاد می کنیم!!! اگر علی بود برای اتفاقی که برای آن دختر بچه ی شش ساله افغانی افتاد برای کودکان یمن برای زنان بی سرپرست ایران و کودکان دست فروش چهارراهها می مرد.هم او که در وصیتش بارها یتیمان را سفارش کرده بود.
اصلا کجای این دولتمان بوی علی می دهد؟ اختلاس های میلیاردی؟ زندگی سیاسیون؟
کاش ما شیعه باشیم وگرنه دشمن علی نبودن کاری ندارد ...