منبع: سایت توتال بارسا
مترجم: غلامحسین صبوری / FCBarcelona.ir

«فوتبال فوق‌العاده است، به طوریکه می‌توانی در یک بازی ضعیف باشی اما برنده شوی». این سخنانی است که پس از ال کلاسیکو یکشنبه شب بر زبان یوهان کرایف افسانه‌ای جاری شد. اگرچه من علی رغم سخنان این مرد هلندی اعتقاد ندارم که بارسلونا "ضعیف" بازی کرد، اما معتقدم که ال کلاسیکو یکشنبه شب به قدری نزدیک بود که احتمال پیروزی هر دو تیم وجود داشت. در حالی که کاتالانها در این بازی پیروز شده و دلایل زیادی برای خوشحالی دارند، اما هیچکدام از دو تیم بر بازی احاطه کامل نداشتند. نباید هم اینگونه باشد، زیرا نام آن بازی ال کلاسیکو بود و ال کلاسیکو هم بسیار غیر قابل پیش بینی است. اما در نهایت همه آنها به یک لحظه درخشش ختم شد، به یک لمس توپ توسط یک استاد، به تمام کنندگی یک بازیکن تعیین کننده و همه آنها مدیون لوییز سوارز افسانه‌ای هستند.

فوتبال گاهی اوقات می‌تواند خنده دار باشد. یک روز شما را ستاره یک تیم صدا می‌زنند و روز دیگر تو توسط تمامی مردم جهان یک جنایتکار نامیده می‌شوی. یک روز بارسلونا هزینه زیادی را صرف خرید شما می‌کند و روز بعد مردمی را می‌بینی که قیمت پرداخت شده برای تو را گزاف می‌خوانند و آن هم حتی قبل از اینکه لباس تیم را بر تن کنی. یک روز بر کفش طلای اروپا بوسه می‌زنی و روز دیگر مقاله‌ای درباره خود در روزنامه‌ها می‌خوانی که نوشته: «تو بیش از حد برای بازی کردن چاقی!».

سوارز اولین بازی خود برای بارسلونا را در مقابل 85000 هزار تماشاگری انجام داد که همگی او را هو کرده و به او ناسزا می‌گفتند. اما لوییزیتویی که به تازگی از چهار ماه محرومیت بازگشته بود، درست چهار دقیقه پس از شروع بازی با سانتری زیبا پاس گل دیدنی را برای نیمار فراهم کرد. به امروز بر می‌گردیم، درست یک نیم فصل بعد؛ زمانی که تنها دادن یک پاس گل در طول یک بازی تبدیل شده است به ارائه عملکردی فوق‌العاده که نقطه عطف آن به ثمر رساندن یک گل میلیمتری و تعیین کننده بود.

بدون شک سوارز برای اثبات خود در بارسلونا به زمان نیاز داشت. اما در حالی که بقیه پس از حضور در کاتالونیا برای خانه دلتنگی می‌کردند، سوارز هفته به هفته پیشرفت کرد و آنهم در حالی که پیراهن آبی و اناری پوشان را بر تن داشت. آمار و ارقام که دروغ نمی‌گویند؛ در حالی که سوارز در ابتدای حضورش در بارسلونا برای اینکه ارزشهایش را نشان دهد پاس گل می‌داد، اما اکنون این مهاجم با گلهای بیشمارش بار دیگر کیفیت خود را به جهانیان نشان می‌دهد. سوارز با توجه به 9 گلی که در ماه‌های فوریه و مارچ به ثمر رساند، اکنون در دو ماه اخیر تعداد گلهای بیشتری از ابتدای حضورش در بارسا وارد دروازه حریفان کرده است. این در حالی است که این گلهای وی نیز گلهای معمولی نبوده‌اند. یک دابل در مقابل قهرمان انگلستان در کنار گلی حساس به ویارئال که صعود بارسلونا به یک چهارم نهایی لیگ قهرمان اروپا و فینال جام حذفی را تضمین کردند.

با این حال، اگرچه این گلها از اهمیت بسیاری برای باشگاه کاتالان برخوردار بودند، اما گل او در ال کلاسیکو یکشنبه شب نقطه عطف کارنامه این مهاجم اوروگوئه‌ای در بارسلونا محسوب می‌شود. بارسلونا مدت زمان زیادی را برای پیدا کردن شریکی مناسب برای مسی از لحاظ گلزنی صرف کرد. داوید ویا عملکرد خوبی داشت، زلاتان ابراهیموویچ در مواقعی ستاره بارسا بود و الکسیس نیز پویایی جدیدی به خط حمله اضافه کرد، اما هیچکدام نتوانستند مانند مسی در بازیهای زیادی تعیین کننده باشند. این همان چیزی بود که هنگامی که بارسا در حال امضای قرارداد با نیمار بود، انتظار آن را می‌کشید. اگرچه ستاره برزیلی هماهنگی خوبی با مسی داشت، اما همچنان در بازیهای حساس بار سنگینی بر دوش مسی بود. این به خام بودن نیمار بر می‌گردد که هنوز نیاز به پولیش شدن دارد؛ موضوعی که تنها با گذشت زمان و کسب تجربه برطرف می‌شود. اما سوارز یک محصول آماده مصرف بود. هیولایی که از لیگ برتر جدا شده تا به خط حمله استثنایی بارسا بپیوندد. خط حمله‌ای که اکنون بزرگترین بازیکن جهان، یک بازیکن به شدت با مهارت که تشنه موفقیت است و یک تهدید جدی برای حریفان را در خود جای داده است و می‌تواند کابوسی برای مدافعین باشد.

بنابراین هنگامی که بارسلونا و رئال مادرید در تمامی وجهه‌ها و حتی در فلسفه فوتبال با یکدیگر رقابت می‌کنند، خنده دار است که ببینیم بارسا چگونه با استفاده از ساده‌ترین روش حمله و به دستان دو بازیکن با مهارت دروازه رقیبش را باز می‌کند. این گل تنها به سه لمس توپ نیاز داشت، فقط سه! دنی آلوس تنها برای یک لحظه دید که پپه اندکی جلو آمده و سوارز نیز از این فرصت استفاده کرده و با مهارتی مثال زدنی فرار خود پشت سر او را آغاز کرد و سپس پیم-پم-بوووم. یک سانتر میلیمتری با یک کنترل توپ شگفت آور مواجه شد تا با یک ضربه تمام کننده از یک زاویه‌ای به شدت تنگ از بین پاهای پپه پرنده (!) و کاسیاس عبور داده شود. اینکه چگونه سوارز توسط با تنها دو بار لمس توپ در آن جو وحشتناک ال کلاسیکو و از یک زاویه تنگ ایجاد شده بین پاهای پپه و کاسیاس، توپ را به تور دروازه رئال مادرید برساند، خود نشان دهنده کیفیت بالای این بازیکن است.

انریکه پس از این بازی گفت: «سوارز نمایشی با استانداردهای بسیار بالا از خود ارائه داد. او توپ را طوری وارد دروازه کرد که کمتر بازیکنی می‌تواند اینکار را انجام دهد، اما این همان دلیلی است که ما او را به خدمت گرفته و این مقدار پول را برای او پرداختیم».

در حقیقت، این همان دلیلی است که باشگاه 81 میلیون یورو را برای این هیولا پرداخت. پس مادامی که فلورنتینو پرز با پوزخند ادعا می‌کند که رئال مبلغ بالایی برای سوارز خرج نمی‌کند، زیرا او "بازیکن خوبی نیست"، ما با قاطعیت می‌توانیم بگوییم که اکنون این بازیکن اوروگوئه‌ای است که به رئال مادریدی که خرید وی را با جدیت بررسی نکرد با قهقهه‌های بسیار بلند می‌خندد. با قاطعیت می‌توانیم بگوییم که فروش الکسیس یک معامله برد-برد بوده است. با قاطعیت می‌توانیم بگوییم که علی رغم محرومیت یکساله باشگاه از خرید بازیکن، خرید گرانترین بازیکن تاریخ باشگاه صحیح بوده است.

از این موضوع خوشمان بیاید یا نه، سوارز به تازگی به بازیکن بزرگی تبدیل نشده است، بلکه او به تازگی خود واقعی‌اش که همان "برنده همیشگی" است را یافته است. پس در حال حاضر با قاطعیت می‌توانیم بگوییم که او ارزش 81 میلیون یورو را داشت.