منبع: grup14.com
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

همه مسائل و شواهد حاکی از آن است که ژاوی هرناندز در پایان فصل بارسا را ترک می‌کند. "خوب است که او تیم را ترک می‌کند"، "او پیر شده است" یا "او به درد سبک بازی مدرن نمی‌خورد" چند نمونه از صحبت‌های اخیر پیرامون اخبار ترک ژاوی است. اما پرداختن به این صحبت‌ها تنها وقت تلف کردن است. در آینده کسی ژاوی را به عنوان کسی که از همه سریعتر می‌دوید، به یاد نخواهد آورد. کسی که از همه پرش بلندتری داشت، کسی که توپ ربایی می‌کرد، کسی که تلاش بسیار زیادی برای جلوگیری از رسیدن توپ به دروازه می‌کرد؛ این‌ها نکاتی نیستند که از ژاوی به خاطر این خصوصیات یاد شود.

از او به خاطر سه "لایی" پیاپی، برای توانایی دریبل چند نفر و برای رکورد‌های گلزنی یاد نخواهد شد.

این نکته همیشه گفته شده است که تنها مسائل اصلی در فوتبال، مکان و زمان هستند. کسی که بر دو نکته تسلط داشته باشد، بر فوتبال تسلط دارد. کسی مانند "جناب ژاوی" (همانطور که کاپیتان پویول به آن اشاره کرد). ژاوی خودِ فوتبال است. او استاد واقعی زمان و مکان است؛ او کسی است که با غریزه GPS مانندش می‌تواند پیش از رسیدن توپ، مکان دقیق و همه احتمال‌های ممکن برای آن توپ را بفهمد. گاهی گفته می‌شود کاری که او انجام می‌دهد آسان است. آسان؟! می‌خواهید بگویید آسان است که تک ضرب بازی کنید، در حالی که اکثرا - بسیار نزدیک به دقیقا - بهترین گزینه را برای انجام انتخاب می‌کنید؟ نه. قابل قبول نیست. کاری که ژاوی انجام می‌دهد، بسیار پیچیده است. اگر تا این حد آسان بود، اکثر انسان‌های دنیا باید ژاوی می‌شدند؛ اما نشدند. دلایلی در این مسئله وجود دارد.

الان من پاس کوتاه می‌دهم. الان من پاس بلند می‌دهم. الان من توپ را به راست می‌فرستم. الان توپ را به چپ می‌فرستم. حالا به مهاجمان. حالا به مدافعان. حالا به بازی سرعت می‌دهیم. حالا جریان بازی را کنترل می‌کنیم. حالا من نزدیک می‌شوم. حالا دور می‌شوم. همیشه این مسائل مربوط به زمان و مکان است. هیچکس قدرت بازی خوانی ژاوی را ندارد و در تاریخ فوتبال کمتر بازیکنانی بوده‌اند که توانایی انجام این کار را داشته‌اند. او همواره می‌داند چه چیزی برای شرایط تیم، بهترین گزینه است.

"9 کاذب" بدون ژاوی معنا پیدا نمی‌کند. «وقتی لئو را در این موقعیت و بین خطوط دیدی، به او پاس بده». این صحبت‌های پپ گواردیولا به ژاوی در روز پیروزی 6-2 در برنابئو بود. در آن روز، ژاوی به دنبال مسی می‌گشت و وقتی او را در همان موقعیتی که به او گفته شده بود می‌یافت، بوم! زیرا اگر شما همه استعداد‌های جهان را داشته باشید، ولی نتوانید پاس‌ها را اداره کنید، کاری از پیش نخواهید برد. ژاوی اما علاوه بر داشتن استعداد ذاتی، این توانایی را نیز دارا بود. نوعی از توانایی که بسیاری از مردم مانند آن را ندیده بودند، یا هرگز نخواهند فهمید.

یکی از اصول بازی‌های مبتنی بر مالکیت می‌گوید: "توپ را حرکت بدهید، تا بتوانید حریفتان را حرکت بدهید". ژاوی همواره این عمل را انجام می‌داد. اینجا و آنجا. همواره به دنبال خنثی کردن حرکت حریفان، به دنبال فضای بین خطوط، به دنبال مکانی برای دادن پاس عمقی و دوباره، بوم! لئو بگیر، و تمامش کن! و اگر مسی روی لبه محوطه جریمه توپ را در اختیار داشته باشد، تمامش خواهد کرد. این یکی از دلایلی ست که او بهترین بازیکن دنیاست.

یکی دیگر از اصول این نوع بازی می‌گوید: "تا حریف به استقبالت نیامد، آن را نگه دار". ژاوی با توپ می‌دوید تا بازیکن حریف به دنبال او بیاید؛ پس از آن با یک پاس ساده، بازیکن حریف از جریان بازی خارج می‌شود! حال با عبور او از نیمه زمین، تیم به محوطه حریف نزدیک شده است. مکان و زمان؛ همیشه.

ژاوی در کنار شکستن بسیاری مرزها، در کنار اینیستا و مسی، یک قانون دیگر را نیز نقض کرد. آن‌ها بازیکنان ریزنقش و تکنیکی هستند؛ خصوصا شماره 6 و 8 نشان دادند برای اینکه بتوانید در وسط زمین بازی کنید و عالی باشید، نیاز ندارید که 180 سانتی متر بلندای قامت و 80 کیلوگرم وزن داشته باشید! وقتی این دو با شماره 10 در نزدیکی محوطه جریمه ترکیب می‌شوند، برای هر کسی سر گیجه آور خواهد بود؛ تا اینکه بوم! مسی بار دیگر توپ را در اختیار گرفت و کار را تمام کرد.

اصل دیگری از این سبک بازی این است: "توپ هیچگاه خسته نمی‌شود، پس بیایید آن را بگردانیم". و ژاوی توپ را با سرعت دیوانه کننده‌ای می‌چرخاند. به اندازه‌ای که پس از روزی که بارسا در آن 4-0 بایرن را در نوکمپ شکست داد، وقتی از "فن بومل" بازیکن بایرن - و بازیکن سابق بارسا - پرسیده شد که چگونه هیچ خطایی در جریان بازی مرتکب نشدید؟ او پاسخ داد: «چون هیچکسی آنجا نبود. وقتی ما می‌رسیدیم نه خبری از بازیکن بود، نه توپ. درست مانند این بود که ارواح را تعقیب کنیم».

سال‌های زیادی طول خواهد کشید تا بازیکنی مانند ژاوی در بارسا و حتی در دنیای فوتبال ظهور کند. بازیکنانی مانند او به سختی پیدا می‌شوند. مهندسان و معماران زیادی با سبک بازی او پیدا نخواهند شد. هیچ کسی مانند ژاوی نمی‌تواند چنین تسلطی بر مهارت‌های فضایی خود داشته باشد. ژاوی نمی‌توانست 7 عنوان لالیگا، سه لیگ قهرمانان اروپا، دو جام جهانی باشگاه‌ها، دو قهرمانی جام ملت‌های اروپا و یک قهرمانی جهان را کسب کند، اگر از کهکشانی دیگر نیامده بود!

خانوم‌ها و آقایان؛ لطفا برخیزید و به احترام "ارباب مکان و زمان"، جناب ژاوی، کلاه از سر بردارید.