منبع: Grup14.com
مترجم: ابوالفضل رستگار / Fcbarcelona.ir

عصر شنبه بارسلونا رقیب سرسخت خود، والنسیا را با گل‌های دقایق ابتدایی و پایانی سوارز و مسی از پیش رو برداشت. 45 دقیقه نخست بازی برای آبی و اناری‌ها سخت گذشت، والنسیا حملات خطرناکی داشت و آبی و اناری‌ها به جز موقعیت دقیقه 42 لئو مسی که با بد شانسی محض وارد دروازه نشد، خطر آنجنانی روی دروازه حریف وارد نکردند.

البته که استفاده همزمان ماسچرانو و بوسکتس در خط هافبک بارسایی‌ها، شاید دلیل اصلی این اتفاق باشد. همچنین بازی این دو بازیکن در خط هافبک، موقعیت مسی در زمین را نیز تحت تاثیر قرار داده بود.

ترکیب شروع بازی 3-3-4 بود.

با مشخص شدن ترکیب شروع بازی، اینطور تلقی شد که بوسکتس، یک خط جلوتر از ماسچرانو بازی خواهد کرد و به بیان دیگر، نقش اینیستا در کنار ژاوی را پر خواهد کرد. لغات اسپانیایی "mediocentro" یعنی به طور معمول بوسکتس و "interior" محل بازی اینیستا یا راکیتیچ.

اما با گذشت زمان این اتفاق نیافتد و ما شاهد بودیم که این دو بازیکن در یک خط و با فاصله نزدیک به یکدیگر بازی می‌کنند. یعنی فضای سمت راست که محل بازی اینیستا بود، خالی مانده بود.

این اتفاق چه تاثیری بر بازی بارسلونا گذاشته بود؟ لئو 45 دقیقه نخست به عنوان ونگر سمت راست بود و این خالی ماند جا، یعنی گم شدن حلقه اتصال خط هافبک به مسی. که قطعا این اتفاق تاثیری زیادی بر بازی مسی گذاشته بود.

یکی از تاثیرات بد این اتفاق، این است که خط هافبک تیم به خوبی نمی‌تواند توپ را به گردش در بیاورد.

مثل همیشه لئو سمت راست را رها کرده و به نقطه‌ای می‌آید که غیر قابل پیش بینی می‌شود. به این ترتیب نیمار و سوارز، خط حمله تیم و مسی، نقش اینیستا غایب را ایفا می‌کند.

وقتی مسی به مرکز می‌آید. سمت راست بارسلونا خالی می‌شود و به نمی‌توان از حدااکثر پتانسیل کانال‌های سمت راست و چپ استفاده کرد و از دست دادن عرض زمین، مدت زمان گردش توپ در خط هافبک را کم می‌کند.

این نزدیکی بیش از حد بوسکتس و ماسچرانو، علاوه بر خالی کردن جای هافبک سمت راست، یکی از آنها را نیز بی‌اثر کرده بود. یکی از این دو بازیکن باید در کنار مسی بازی‌سازی می‌کرد تا لئو مجبور به بازگشت به مرکز زمین، برای پس گرفتن توپ نباشد.

بوسکتس معمولا در مرکز میدان است و وقتی تیم توپ را از دست می‌دهد، با فشار سریع و زیاد به تیم حریف سعی بر پس‌گیری توپ دارد، ولی در این بازی او کنار ماسچرانو یک خط عقب‌تر بازی می‌کند.

با وجود اینکه میانه میدان آبی و اناری‌ها با برگشت مسی، شلوغ‌تر شده ولی باز هم این فاصله کم بین ماسچرانو و بوسکتس حفظ شده است. این اتفاق یکی از این دو را بی‌اثر می‌کند. با توجه به دفاع عمیق تیم والنسیا، به نظر می‌رسد یکی از آنها در آن موقعیت کافی است.

نیمه اول با نتیجه 1-0 و به همین ترتیب به پایان رسید. انریکه با تعویض راکیتیچ و آوردن آن به مرکز زمین تا حدود خیلی زیادی این مشکل را بر طرف کرد. متئو به سمت راست و ماسچرانو به قلب دفاع رفتند و بوسکتس در کنار راکیتیچ و ژاوی، نظم بهتری به بازی دادند.

شاید بشود به این نتیجه رسید که بازی همزمان ماسچرانو و بوسکتس در کنار هم، موفقیت بزرگی برای آبی و اناری‌ها ندارد. حال به نظر شما انجام این ریسک، در حالی که بازیکنان در 4 ماه گذشته، همه خواسته‌های لوچو را به صورت دقیق انجام داده‌اند، ارزش دارد؟