سعید ایمنی / FCBarcelona.ir

تنها کمتر از یک هفته به حساسترین بازی فصل فوتبال اروپا باقی مانده است، مصاف دشواری که قهرمانان اسپانیا و ایتالیا در آن با یکدیگر روبرو خواهند شد. شاید کمترین کسی در ابتدای فصل می‌توانست پیش بینی کند که بانوی پیر تورین بتواند پس از نزدیک به یک دهه، دوباره خود را در قالب یک مدعی قهرمانی اروپا مطرح نماید، اما این تیم سخت کوش موفق شد با گذر از سد رئال مادرید پر ادعا، حریف بارسا در دیدار نهایی باشد.

در طول تاریخ بیش از یک قرن، این دو باشگاه دفعات زیادی در برابر هم قرار نگرفته‌اند. به طور دقیق‌تر، تنها 4 بار این دو تیم در قالب یک دیدار رسمی با هم دیدار کرده‌اند که همگی در مراحل حذفی جامهای اروپایی بوده است: جام یوفا فصل 1970/71، جام برندگان جام فصل 1990/91 و لیگ قهرمانان اروپا در فصلهای 1985/86 و 2002/03. تمام این 4 رقابت در قالب دو بازی رفت و برگشت انجام شده است.

با نگاهی به این آمار متوجه می‌شویم که 12 سال از آخرین رویارویی رسمی دو تیم می‌گذرد، دیداری که همچنان در خاطر هواداران قدیمی بارسا باقی مانده است. در این مقاله قصد داریم نگاهی به این بازی نوستالژیک و در عین حال تراژیک اوایل هزاره سوم بیاندازیم.

نهم آپریل 2003، بارسا در دور رفت مرحله یک چهارم پایانی لیگ قهرمانان اروپا، میهمان یوونتوس تورین بود. ترکیب بارسا در آن دیدار عبارت بود از: روبرتو بونانو، مایکل رایزیگر، فرانک دی بوئر، کارلس پویول، ژاوی (جرارد 74')، ریکلمه (مندیتا 63')، گابری، تیاگو موتا، خاویر ساویولا، پاتریک کلایورت و مارک اورمارس (لوئیز انریکه مارتینز 83').

در سوی دیگر میدان، راه راه پوشان یوونتوس با این ترکیب پا به میدان گذاشته بودند: جانلوئیجی بوفون، چیرو فررا، پائولو مونترو، ایگور تودور (الساندرو بریندلی 61')، جیانلوکا زامبروتا (مارچلو زالایتا 67')، لیلین تورام، السیو تاکیناردی، پاول ندود، مائورو کامورانزی، ادگار داویدز و الساندرو دل پیرو (مارکو دی وایو 81').

هدایت بارسا را در این دیدار، رادومیر آنتیچ بر عهده داشت، مربی که در سالهای پر تنش اوایل هزاره سوم، جانشین لورنزو سرا فرر، کارلس رکساچ و لوئیز ونگال (در مرتبه دوم) ناموفق شده بود. در آن سو، مارچلو لیپی سرشناس به عنوان سرمربی روی نیمکت یوونتوس می‌نشست.


آنهایی که در دهه اخیر طرفدار بارسا شده باشند، احتمالا آن روزها را به یاد نمی‌آورند. بارسای آن زمان با بارسای امروز بسیار تفاوت داشت. اگرچه این تیم همواره بازیکنان بزرگ و تاثیرگذاری را در اختیار داشت، اما تیمی بسیار پر نوسان و فاقد ثبات بود. یک هفته ممکن بود بارسا تیمی را با 7 گل از پیش رو بردارد، اما هفته بعد از آن در نیوکمپ 3-0 مغلوب رقیبی نه چندان مطرح شود - این اتفاق دقیقا در لالیگای آن سال به وقوع پیوست! هواداران آن روزهای بارسا، همواره با اضطرابی چند برابر امروز بازیها را دنبال می‌کردند، و مصاف با یوونتوسی که آن زمان از غولهای فوتبال اروپا بود، حسی کاملا متفاوت از حس مصاف امروز با این تیم داشت.

با این وجود، بارسا با امید به ستاره‌های آرژانتینی خود یعنی ساویولا و ریکلمه، همین طور هلندی‌های تاثیرگذار خود، در کنار اسپانیایی‌های جوانی چون پویول و ژاوی، و البته توان رهبری و تعصب مثال زدنی کاپیتان انریکه - که البته در این بازی به دلیل ناآمادگی دیر به زمین آمد - امیدوار به از پیش رو برداشتن یوونتوس به تورین آمده بود. خوان رومن ریکلمه، با ورود به باشگاه شماره 10 را دریافت کرده بود تا بتواند جانشینی برای بزرگانی مثل رونالدو و ریوالدو در بارسا باشد، بازیکنانی که فقدانشان به خوبی در تیم احساس می‌شد. ساویولا هم یکی از آن استعدادهای جوانی بود که آرژانتینی‌ها برای داشتن یک مارادونای جدید به او دل بسته بودند. در سوی دیگر، یوونتوس بسیار به هنرنمایی دل پیرو و ندود جوان و آماده دل بسته بود.

زمان زیادی از بازی نگذشته بود که مونتروی پیش تاخته، توپی سرگردان در محوطه جریمه بارسا را به گل اول یووه تبدیل کرد! بارسا تلاش می‌کرد تا با سبک بازی مخصوص خود به گل برسد، سبکی مبتنی بر حرکات پا به توپ اورمارس و ساویولا در کناره‌ها و ضربات تمام کننده و به خصوص، ضربات سر کلایورت. ریکلمه و گابری - که هرگز بازیکن بزرگی نبود - در فاز هجومی به مهاجمین تیم کمک می‌کردند و ژاوی و تیاگو موتا بیشتر به کارهای دفاعی مشغول بودند. بخش بسیار زیادی از گلهای بارسا در آن زمان، روی توپهای هوایی و سانتر از جناحین به ثمر می‌رسید.


بازی بدون اینکه هیچ یک از دو تیم بتواند خود را به دیگری تحمیل کند ادامه پیدا می‌کرد، تا اینکه در دقیقه 78 ساویولا موفق شد روی فرار رایزیگر از چپ، با یک ضربه بغل پا دروازه بوفون را باز کند تا بارسا به یک گل بسیار ارزشمند در خانه حریف دست یافته باشد! لحظاتی بعد، کلایورت یک موقعیت تقریبا تک به تک بدست آورد که بوفون موفق شد ضربه او را باز گرداند. یک ضربه کاشته خطرناک از ندود و دفع توپ از بونانو، یکی از آخرین تلاشهای یووه برای کسب یک پیروزی خانگی بود. در لحظات پایانی بازی، مارکو دی وایو با فرار از یارگیری کارلس پویول با دروازبان بارسا تک به تک شد، اما ضربه بی‌دقت این بازیکن با اختلاف از کنار دروازه به بیرون رفت.

سرانجام سوت پایان بازی به صدا در آمد و بارسا با کسب یک تساوی ارزشمند خارج از خانه، امیدوار به خانه بازگشت تا در بازی برگشت در نیوکمپ بتواند حریف قدرتمند خود را از پای در آورد. داستان بازی نوستالژیک برگشت را به زودی با هم مرور خواهیم کرد.



پی نوشت: بابت کیفیت پایین ویدئو ما را ببخشید. موفق به پیدا کردن ویدئویی با کیفیت بالاتر از این بازی نشدیم!
پی نوشت ۲: عکس‌ها مربوط به بازی دور برگشت در نیوکمپ است.