منبع: توتال بارسا
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

یک یا دو سال پیش، هیچ یک از ما حتی نمی‌توانستیم به استراحت کردنِ لیونل مسی، در دیداری به مهمیِ ال کلاسیکو، فکر کنیم. حتی تیم رویایی پپ نیز، اگر مسی را در ترکیب نداشت، درصد زیادی از احتمال پیروزی را از دست می‌داد. نمی‌خواهم بگویم تیم بدون حضور بهترین بازیکن حال حاضر دنیا، نمایشی بهتر مقابل مادریدی‌ها خواهد داشت، اما می‌توانم با اطمینان بگویم که برای اولین بار در چند سال اخیر، هیچ نگرانی‌ای از بابتِ احتمالِ غیبت او در مهمترین بازی باشگاهیِ دنیا، ندارم.

بخش زیادی از این اطمینان، بابت فرم فوق‌العاده شاهزاده برزیلی نوکمپ است. نیمار سطح خود را به جایی رسانده که هیچ یک از هواداران تصور نمی‌کردند که او روزی بتواند به آن دست پیدا کند. گل‌ها، پاس گل‌ها، ضربات و لایی‌ها - او از همه این مهارت‌ها و حقه‌های خود استفاده کرد تا باقی ماندن بارسا در کورس قهرمانی لالیگا و اروپا را تضمین کند. در کنار نیمار، اروگوئه ایِ سمجی قرار دارد که تلاش‌هایش منجر به حضور بارسا در صدر جدول گروه H لیگ قهرمانان اروپا شده است و تیم در حالی به ال کلاسیکو پا می‌گذارد که 3 امتیاز از رئالی‌ها پیش است. از این بهتر می‌شود؟!

با این وجود، گفتن اینکه "لئو باید در دیداری مهم و حیاتی مانند ال کلاسیکو، استراحت کند" به نظر کمی غیر منطقی و سهل انگارانه می‌آید. در ادامه دقیقا به شما خواهم گفت که چرا اینطور نیست! آماده باشید تا احساس بسیار بهتری راجع به تیم و دیدار ال کلاسیکو داشته باشید. نه تنها می‌توانیم ابتکار عمل را در زمین حریف به دست بگیریم، بلکه می‌توانیم با کسب 3 امتیاز شیرین و البته مهم، به خانه برگردیم.

پیش از اینکه به دلایلی که ثابت می‌کند عدم حضور مسی نمی‌تواند بر احتمال پیروزی بارسا خدشه‌ای وارد کند اشاره کنیم، بگذارید به بررسی مسئله‌ای واضح بپردازیم: این می‌تواند بدترین کابوس هر هواداری باشد که لئو به دلیل حضور از ابتدا - یا به عنوان یار جانشین - در دیدار ال کلاسیکو، در روزهای بعد از آن مصدومیت خود را بازگشته ببیند و باز هم مجبور به دوری از میادین شود. حتی اگر پزشکان تیم به او چراغ سبز نشان بدهند، دلیلی ندارد که او به این کار تن بدهد، حتی اگر احساس می‌کند باید این کار را انجام دهد. یک بازی مهمتر است یا تمام فصل؟! بحثی در این مورد باقی نمی‌ماند.

بگذارید ابتدا به بررسی چند نکته آماری بپردازیم. این اولین بار در هفت سال گذشته است که مسی ممکن است در ترکیب تیم مقابل رئال قرار نگیرد. آخرین باری که اسم او در لیست 18 نفره تیم در ال کلاسیکو وجود نداشت، زمانی بود که او هنوز دیداری با پیراهن تیم نخست انجام نداده بود! آمار دو تیم مقابل یکدیگر نیز بسیار نزدیک است؛ به این ترتیب که بارسا 89 و رئال 92 ال کلاسیکو را با پیروزی پشت سر گذاشته‌اند.

با حضور لئو، احتمال پیروزی بارسا افزایش پیدا می‌کند، اما نه آنقدر که انتظارش را دارید. در 25 دیداری که مسی مقابل رئال انجام داده است، در 13 بازی هنگام ترک زمین پیروز بوده است، و 6 باخت نیز داشته است؛ به این معنا که او بیش از نیمی از بازی‌های خود مقابل رئال را برده است. بنابراین حضور او در تیم، احتمال پیروزی را دو برابر می‌کند، حداقل از لحاظ آماری.

قطعا اینطور نیست که انریکه به این نکات توجه کند و به مسی بگوید: «لئو، تو قطعا بازی می‌کنی». به همان دلیلی که افرادی از شما که به آمار توجه چندانی ندارند، با خواندن اطلاعات بالا چندان هیجان زده نشدند. علاوه بر آن، شما چگونه احتمال عود کردنِ یک مصدومیت و تأثیر آن بر بازی‌های آینده را حساب می‌کنید؟! همه این نکات باید مورد توجه قرار بگیرند، اما لحاظ کردن همه آن‌ها، کار سختی ست. خوشبختانه اما، یک آبی و اناریِ برزیلی، بیشتر از آنچه باید انجام می‌دهد، و چه از لحاظ آماری و چه غیر آماری، حضور او حتی بی‌تاب‌ترین هواداران را هم آسوده خاطر می‌کند.

پُر بیراه نگفته‌ایم اگر بگوییم نیمار، در حال حاضر و با فرم فعلی، بهترین بازیکن جهان است. فرم فوق‌العاده او در گلی که هفته گذشته به ویارئال زد و به صورت بالقوه یکی از مدعیانِ کسب جایزه پوشکاش است، کاملا متجلی است. او در 16 گل اخیری که تیم به ثمر رسانده، تأثیر مستقیم داشته است و در این زمینه با سوارز یکسان است. اگرچه آمار طبق معمول نمی‌تواند آنطور که شایسته است، رشد و بلوغ نیمار را، چه از لحاظ فردی و چه از لحاظ مشارکت تیمی نشان دهد.

او در این روزها به محور تیم، جایی که همه توپ‌ها به آنجا ختم می‌شود، تبدیل شده است و عملا مسیِ انریکه، در غیاب مرد آرژانتینی محسوب می‌شود. سمت چپ خط حمله تیم وزن بسیار بیشتری از حملات تیم را نسبت به سمت راست، بر دوش می‌کشد (حتی با وجود پیشرفت خارق العاده سرجی روبرتو). بازگشت کاپیتان اینیستا از مصدومیت حتی بر زهر این ناحیه، می‌افزاید. بنابراین بهتر نیست که بازیکنان حاضر در سمت راست، تلاش بیشتری برای پرس و دفاع داشته باشند و کارهای هجومی را به بازیکنان خلاقِ سمت چپ بسپارند؟

پیشرفت‌های نیمار به حرکات خلاقانه و فرم فوق‌العاده گلزنی‌اش ختم نمی‌شود. او علاوه بر این‌ها، توجه فوق‌العاده‌ای به وظایف دفاعی‌اش داشته است و سرسری از آنها نمی‌گذرد. آمار او در این زمینه 24 بازیابی توپ، تا اینجای فصل بوده است، آماری که نشان از تلاش او برای بهبود بازی‌اش در این بخش دارد. او توانایی رهبری تیم در مقابل رئال مادرید را دارد، و فرصتی بهتر از این برای اثبات این نکته به دیگران، برایش به وجود نخواهد آمد.

حال می‌توانیم بگوییم که بدون لئو هم تجهیزات لازم برای شکست دادنِ رئال مادرید را داریم؟! انصاف نخواهد بود اگر نگاهی هم به وضعیت تیم مقابل نیندازیم. بهترین کلمه برای توضیف رئالِ این فصل، می‌تواند این باشد: سردرگم! رافا بنیتز راه طولانی‌ای برای جا کردنِ خود در قلب هواداران رئالی دارد، و تا اینجا، اصلا شروع خوبی نداشته است.

مادریدی‌ها از لحاظ دفاعی در اکثر روزهای فصل آمار فوق‌العاده به جا گذاشتند و به جز تساوی روز نخستشان، در مجموع شروع خوبی در ابتدا داشتند، اما در دو یا سه هفته اخیر، بسیار آسیب پذیر نشان دادند. تابلو نتایج بعد از دیدار مقابل پاریس سنت ژرمن در مادرید، بسیار غلط انداز بود؛ پاریسی‌ها در اکثر زمان بازی توپ و میدان را در اختیار داشتند و تنها بدشانس بودند که بازنده به خانه بازگشتند. بازی مقابل سویا هم نشان از ضعف دفاعی مادریدی‌ها برای نگه داشتنِ برتری یک گله داشت. سویا به راحتی هر چه تمام‌تر به بازی برگشت و بازی را اداره کرد، و در نهایت تنها گلِ جیمز رودریگز بود که فاصله دو تیم را نزدیکتر از آنچه بود، نشان داد.

سیستمی که رافا برای رئال در نظر گرفته است - تراکم در دفاع، و بازی‌سازی از عقب زمین - به نظر برای این تیم مناسب نمی‌آید. بار اصلی بازیسازی و خلاقیت به دوش لوکا مودریچ و جیمز افتاده است؛ دو بازیکنی که مشخص نیست بتوانند در کنار هم در ال کلاسیکو حاضر باشند. علاوه بر این، رونالدو در بدترین فرم ممکن قرار دارد، بیل به تازگی از کمند مصدومیت رها شده و بنزما درگیر مسائل غیر فوتبالی‌ای شده که می‌تواند بر عملکرد او تأثیر منفی بگذارد. مسائل بیشتری نیز وجود دارند که رافا و شاگردانش را به ستوه آورده‌اند، اما برای اینکه به ناپایدار بودن رئال واقف شویم، دلایل بالا کفایت می‌کنند.

برای اولین بار در هفت سال اخیر، حضور مسی در ال کلاسیکو در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و نکته جالب توجه این است که غیبت او درست در زمانی اتفاق افتاد که تیم کمترین آمادگی برای مواجهه با این مشکل را دارا بود، اما با این وجود هم تیم به اندازه کافی توانایی دارد تا بتواند این رئال مادرید را شکست دهد. با در نظر گرفتن فرم خارق العاده نیمار، کمک‌های لویزیتو و سرجی روبرتو، بازگشت دون آندرس و مشکلاتی که تیم پایتخت نشین با آن دست و پنجه نرم می‌کند، ال کلاسیکو آن بازی خطرناکی که همواره بود، نیست. این بازی آن دیدار پر از استرس و هیجان نیست و همه این‌ها بدون توجه به این نکته است که کاتالان‌ها سه امتیاز بیشتر از حریف دارند.

لوچو به قصد کسب سه امتیاز به مادرید می‌رود و مسی را در صورت آمادگی کامل در ترکیب قرار می‌دهد. اگرچه او نباید نیاز به چنین کاری داشته باشد. مسی می‌تواند استراحت کند، و ما منتظر می‌مانیم. نیمار و رفقا، ال کلاسیکو را کنترل خواهند کرد.