منبع: Grup 14
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

19 نوامبر 2005؛ هفته دوازدهم لالیگای فصل 2005/06. قهرمان اروپا، بارسا به در برنابئو به مصاف رئال مادرید پر مهره آن روزها می‌رفت؛ رئالی که از سوی رسانه‌ها به "کهکشانی ها" معروف شده بود. و در حقیقت، اتفاقی که آن روز عصر رخ داد، چیزی فراتر از این دنیا بود.

در همان ابتدای بازی، ساموئل اتو'و بارسایی‌ها را پیش انداخت و پس از آن بازیکنان این تیم کاملا کنترل توپ و بازی را در اختیار گرفتند، و نمایش عالی خود را با دو حرکت شگفت انگیز رونالدینیو که منجر به دو گل شگفت انگیز شد، تکمیل کردند.

نخستین حرکت، در دقیقه 59 اتفاق افتاد: رونالدینیو پاس دکو را روی خط وسط زمین در اختیار گرفت و یک استارت طوفانی را از همان نقطه به سمت دروازه رئال آغاز کرد. ابتدا در میانه راه، سرخیو راموس را با دریبلی تماشایی محو کرد و سپس در آستانه محوطه جریمه، نوبت هلگوئرا بود که با یک حرکت بدن زیبا از جریان بازی خارج شود، و در نهایت رونالدینیو کاسیاس را با ضربه‌ای دقیق به تیر نزدیک، مغلوب کرد. این یکی از گل‌های خیره کننده رونالدینیو در شب رویایی‌اش بود؛ شبی که در نهایت توسط هواداران رقیب قدیمی، تشویق شد.

ساموئل اتو'و بعدها در مصاحبه با بارسا تی وی گفت : «وقتی رونالدینیو از همه، حتی هم‌تیمی‌های خود عبور کرد و آن گل را به ثمر رساند، من ناباورانه آنجا ایستادم به او خیره شدم و با خود گفتم: "چه اتفاقی افتاد؟!" باور کردنی نبود».

مرد شماره یک داستان ما، به فروتنانه‌ترین حالت ممکن این اتفاق را به یاد می‌آورد: «گل‌های من، بسیار ساده بودند. من تنها توپ را برداشتم و حرکت کردم و خوش شانس بودم که توپم در جهت عکس حرکت کاسیاس، وارد دروازه شد».

با این وجود، رونالدینیو در مورد یکی از مورد بحث‌ترین ال کلاسیکوهای اخیر، نمایشی کامل از جوگو بونیتو، با هیجان خاصی سخن می‌گوید: «دربی‌ها همیشه متفاوتند، خصوصا در اسپانیا، که کل کشور کارهای خود را تعطیل می‌کنند و به تماشای بازی می‌پردازند. تمرینات پیش از دربی همواره متفاوتند و آن بازی، برای من بسیار خاص بود. در آن روز، حس‌های فوق‌العاده‌ای را تجربه کردم. یک بازی تمام عیار بود، نه فقط به خاطر نمایش من، بلکه تمام تیم در این نمایش عالی سهیم بودند. واقعا عالی بازی کردیم و می‌توانم کل مسابقه را به یاد بیاورم».

گل دومش در دقیقه 78 یک کپی جذاب از گل اول بود. رونالدینیو حرکت کرد و بار دیگر به راموسِ تنها رسید، و دوباره با حرکتی زیبا او را محو کرد و در حالی که وارد محوطه جریمه شده بود، در زاویه‌ای تقریبا بسته، با ضربه‌ای استادانه توپ را به زاویه مخالف فرستاد، و تصویری جاودانه از کاسیاس، در حالی که به خودش می‌گفت: «باور کردنی نیست» ساخت! واقعا باور کردنی نبود.

و سپس آن اتفاق رخ داد. یک مرد با سبیلی پرپشت، با شالی دور گردنش که پرچم رئال بر آن نقش بسته بود، ایستاده به تشویق بازیکن تیم حریف پرداخت. برنابئو غرق در اعجاب از نمایش رونالدینیو، ایستاد و شروع به تحسین هنر خالص مرد برزیلی کرد.

خودِ گائوچو در آن لحظه متوجه تشویق شدنش توسط هواداران رئال نشد: «نه. در آن لحظه متوجه نشدم. به یاد دارم وقتی به رختکن رفتیم، همه داشتند در مورد این مسئله صحبت می‌کردند و من رفتم تا آن را از تلویزیون نگاه کنم. به خاطر شادی و هیجانی که از به ثمر رساندن گل داشتم، متوجه آن تشویق ایستاده نشدم. اتفاق خیلی خاصی ست. تعداد کمی از بازیکنان لذت تشویق شدن توسط هوادارانِ قدیمی‌ترین رقیب تیم خود را تجربه کرده‌اند».

و تعداد بسیار کمی از آن‌ها، نمایشی چنین دلنشین و جذاب از فوتبال، مانند آنچه رونالدو دِ آسیس موریرا، مرد همیشه خندان، شاعر فوتبال، انجام می‌داد، داشته‌اند.