منبع: چهار چهار دو
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

شنبه شب، بارسا با نمایشی خیره کننده رقیب قدیمی و قدرتمند خود را در ورزشگاه خانگی این تیم، با 4 گل مغلوب کرد، تا به مشکلات رافا بنیتز افزوده شود. در زیر به بررسی مهمترین عوامل پیروزی بارسا در این دیدار حساس خواهیم پرداخت.

1. برتری عددی بارسا در وسط زمین

با توجه به وسواس اساسیِ رافا بنیتز با آنالیز ویدیویی بازی‌ها، می‌توانید تصور کنید که چندین ساعت را پس از این شکست سنگین، او به این کار اختصاص داده است. باخت 0-4 مقابل بارسا، آن هم در برنابئو آنقدر سنگین و فراموش نشدنی است که ناگاه ما را به یاد شکست 6-2 سال 2009 در مقابل بارسای تحت هدایت گواردیولا می‌اندازد. مقایسه‌ای که اوضاع برای رافا بنیتز بدتر هم می‌کند.

نقشه بنیتز این بود که از همان ابتدا حملاتی را روی دروازه بارسا تدارک ببیند، و به منظور این کار، یک ترکیب سرعتی 4-2-3-1 را به زمین فرستاد، که مربع هجومیِ بیل، بنزما، رودریگز و رونالدو را شامل می‌شد. در ابتدا آن‌ها یک مربع ترسناک به نظر می‌رسیدند که می‌توانند مالکیت توپ را برای مادرید به ارمغان بیاورند، اما بنیتز خیلی زود متوجه شد که این اتفاق قرار نیست که رخ بدهد.

ظاهرا ترکیب 4-2-3-1 رئال مادرید می‌توانست در مقابل 4-3-3 بارسا به خوبی جواب دهد، اما مهاجمان رئال ضعف بسیاری در کارهای دفاعی و پرسینگ، و همینطور یارگیری با مدافع مستقیم خود، نشان دادند. بیل باید بسیار بهتر از این از بوسکتس مراقبت می‌کرد، رونالدو هیچگاه با دنی آلوز یارگیری نکرد و بنزما بسیار تنبل به نظر می‌رسید. با حرکت سرجی روبرتو از گوشه راست به وسط زمین، بارسا به برتری عددی نسبت به رئال در وسط زمین رسید و همین نکته به آن‌ها اجازه می‌داد مدت زمان زیادی به پاسکاری‌های بی‌نقص خود ادامه دهند. یکی از همین نوار پاس‌های بی‌نقص بارسایی‌ها در وسط زمین، به گل اول منجر شد، و در دقیقه 11، روبرتو با یک استارت راموس را جا گذاشت و سوارز را که از حرکت عجولانه کاپیتان رئال، در فضایی مناسب قرار گرفته بود، پیدا کرد و این مهاجم باهوش نیز این فرصت را از دست نداد.

تصویر بالا، به خوبی هماهنگی بین بازیکنان بارسا را، و اینکه چگونه نیمار و روبرتو به پاسکاری با مدافعین کناری خودی، پیش از حرکت در عمق خود، می‌پرداختند، نشان می‌دهد. اما بازیکنان رئال، به جای انجام یک پرس متمرکز و منسجم، بسیار پراکنده به نظر می‌آمدند و هیچگاه به بستن زوایا و کم کردن گزینه‌های هافبک‌های خلاق بارسا برای پیدا کردن عمق و پاسکاری در بین خطوط رئال، نپرداختند. بنیتز بیشتر علاقه به ترکیبی فشرده‌تر در تیم‌های خود دارد، و جای تعجب بسیار داشت که تونی کروس و لوکا مودریچ، فضا را در جلوی مدافعین خودی در اختیار بارسایی‌ها قرار می‌دادند.و به این ترتیب، تا دقیقه 22، تیم میهمان 67% مالکیت توپ را در اختیار داشت.

در میان پاس‌های تمام نشدنی خود، بازیکنان بارسا به محض یافتن فضایی خالی برای حمله، سریعا توپ را به آن منطقه ارسال می‌کردند. چندین بازیکن موفق به عبور کامل از پرس شل و ول رئال مادرید شدند؛ تا پایان نیمه اول، از مجموع 20 تکل، میزبان تنها 11 بار موفق به باز پس‌گیری توپ شد.

2. رئال، منفعل در یک سوم هجومی

یک آمار نا امید کننده برای مادرید، این بود که آن‌ها تنها یک شوت در نیمه نخست به سمت دروازه بارسا زدند. رونالدو یک موقعیت خطرناک روی دروازه بارسا خلق کرد و بنزما با شوتی نه چندان محکم، توپ را در اختیار براوو قرار داد. بارسا بسیار منسجم و مستحکم بود و از مجموع 10 تکل، 9 بار موفق به باز پس‌گیری توپ شدند.

همچنین بازیکنان رئال تا پیش از نیمه نخست، تنها یک دریبل موفق داشتند، و حرکات خلاقانه بازیکنان این تیم، بسیار محدود و کم بودند. در یک صحنه مارسلو هنگامی که در سمت چپ صاحب توپ شد، واضحا موفق به پیدا کردن گزینه‌ای برای پاس دادن نمی‌شد. حرکتی که پیش از گل دوم بارسا انجام شد، حتی بدتر بود. به نظر می‌رسید که این اشتباه مودریچ بوده که در زمین خود توپ را از دست داد، اما هنگامی که هافبک کراوات صاحب توپ شد، پنج بازیکن مادرید همزمان در موقعیت آفساید حضور داشتند، و هیچ گزینه در دسترس دیگری وجود نداشت.

ضعف هماهنگی نیز بسیار در رئال مشهود بود. در حالی که نیمار، سوارز و اینیستا به طور متناوب یکدیگر را پیدا کرده و توپ را بین خود رد و بدل می‌کردند، بازیکنان رئال کمتر موفق به انجام این کار می‌شدند. در واقع بیشترین پاس رد و بدل شده‌ای که یکی از چهار عنصر تهاجمی رئال، یعنی رونالدو، بنزما، بیل و رودریگز در آن حضور داشتند، 7 پاسی بود که کیلور ناواس برای رونالدو ارسال کرد! این احتمالا آخرین همکاریِ تهاجمی است که بنیتز در ذهن خود داشته است.

همانطور که در تصویر بالا مشخص است، رئال مالکیت توپ مناسبی در زمین بارسا داشته است، اما اکثر آن‌ها به بازیکنان بارسا ختم می‌شد. در واقع در نیمه نخست، با وجود اینکه بارسا در اکثر زمان بازی توپ را در اختیار داشت، آن‌ها پاس‌های بیشتری در یک سوم هجومی خود رد و بدل کردند. اما این مسئله اهمیتی ندارد وقتی می‌فهمید هیچ کدام از بازیکنان رئال، در محوطه بارسا پاسی را دریافت نکرد.

3. هنرنمایی نیمار و اینیستا

اما این آمار برای میهمان به وجود نیامد. با حضور روبرتو در سمت راست، اکثر بار خلاقیت تیم بر دوش نیمار، و اینیستایی که نزدیک به او بازی می‌کرد، افتاد و بارسا بر این منطقه از زمین تمرکز کرد: بیشترین پاسکاری بین دو بازیکن، با 27 پاس، به نام آلبا و نیمار ثبت شد. همچنین پس از آن‌ها، آلبا و اینیستا با رد و بدل کردن 18 پاس، در رتبه بعدی قرار گرفتند.

بازی حول اینیستا و نیمار می‌چرخید. آن‌ها از اشتباه مودریج در نیمه زمین خودی استفاده کردند و برتری تیمشان را دو برابر کردند: اینیستا پس از توپ ربایی پاس در عمق بی‌نقصی به نیمار داد و او گل دوم را به ثمر رساند. درست پیش از پایان نیمه نخست، نیمار نمایشی برزیلی در سمت چپ تدارک دید: او از دو بازیکن مادرید به خوبی عبور کرد، وارد محوطه شد و یک-دویی با سوارز انجام داد، دوباره توپ را به مهاجم اروگوئه‌ای سپرد و ضربه این بازیکن روی خط دروازه توسط مارسلو برگشت داده شد. در دقیقه 53، نیمار یک همکاری دیگر با اینیستا انجام داد؛ یک-دویی زیبا بین این دو بازیکن صورت گرفت و کاپیتان اینیستا، توپ را به زیر طاق دروازه کوباند.

نیمار باز هم به موقعیت‌سازی ادامه داد. در پایان بازی، او 6 موقعیت، که معادل دو برابر باقی بازیکنان حاضر در زمین بود، به وجود آورد، و همچنین بیشترین پاس موفق را در یک سوم هجومی تیم خود داشت. همانطور که در تصویر مشخص است، او توپ را در میانه زمین در اختیار می‌گرفت، و با حرکات سریع و عبور مستقیم از بازیکن مقابلش، موقعیت‌سازی می‌کرد. در نهایت، درصد پاس‌های سالم او، 91.1 بوده است - آماری فوق‌العاده برای چنین بازیکن خلاقی!

4. تنها شدن مودریچ و کروس در میانه زمین

پیش از گل اینیستا، بازیکنان رئال حس می‌کردند که هنوز فرصت بازگشت دارند. آن‌ها بازی تهاجمی‌ای در نیمه دوم به نمایش گذاشتند و در سه دقیقه، سه شوت به سمت دروازه بارسا زدند؛ خطرناک‌ترین آن‌ها، ضربه مارسلو بود که به گوشه دروازه برخورد کرد و به بیرون رفت.

اما هر چه مادرید حمله می‌کرد، فضاهای خالی برای بازیکنان بارسا، بزرگتر می‌شدند. مسئله‌ای که در نیمه نخست نیز مشکل محسوب می‌شد؛ در یک صحنه، درست پیش از پایان نیمه اول، هنگام یک ضد حمله برق آسا از بارسا، رونالدو، بیل، بنزما و رودریگز در حالی دیده شدند که آرام آرام به سمت دروازه خودی باز می‌گشتند.

و هر چه در نیمه دوم پیش می‌رفتیم، رئال تنها با 6 بازیکن به دفاع می‌پرداخت. این یک درخواست غیر قابل اجرا برای کروس و مودریچ محسوب می‌شد که می‌بایست در فضایی بسیار بزرگ، تعداد زیادی از حملات دامنه دار بازیکنان آماده بارسا را دفع می‌کردند. وقتی اینیستا گل سوم را به ثمر رساند، این دو بازیکن در میان بازیکنان بارسا در میانه زمین گرفتار شدند و در موقعیتی مشابه، سوارز تیر خلاص را وارد دروازه مادرید کرد!

سخت است بگوییم که این همان چیزی بود که بنیتز از بازیکنانش می‌خواست یا نه، اما در هر صورت دیدنِ چنین تیم در هم شکسته‌ای از بنیتز، بسیار عجیب بود. بنیتزی که مرید آریگو ساکی محسوب می‌شود و همواره تیم‌های خود را بر اساس نظم دفاعی و ساختاری فشرده می‌چیند. این نمایش دقیقا همان چیزی بود که در حالت معمولی، بنیتز برای جلوگیری از آن تلاش می‌کند.

5. حضور مسی، به دردسرهای رئال افزود

فشار رئال مادرید چند موقعیت به وجود آورد؛ رونالدو دو ضربه خطرناک داشت که توسط براووی آماده دفع شد، و همچنین ضربه سر بنزما توسط این دروازبان شیلیایی دفع شد. اما بازی در هر صورت تمام شده بود. حضور لیونل مسی که در دقیقه 57 به جای راکیتیچ وارد زمین شد، حتی به سلطه بارسایی‌ها در میانه میدان افزود.

اگرچه او به عنوان یک وینگر راست وارد زمین شد، ستاره آرژانتینی هر جا که دلش می‌خواست می‌رفت، و لحظات پس از حضورش در نیمه دوم را به یک بازی تمرینی در پایگاه دشمن تبدیل کرد. او یک پاس مورب دقیق برای سوارز در محوطه جریمه فراهم کرد که مهاجم اروگوئه‌ای موفق به کنترل توپ نشد. پاسی دیگر به سمت راست فرستاد و سوارز با ضربه‌ای کات دار، موفق به گلزنی نشد. شماره 10 بارسا همچنین در حرکت طولانیِ بارسایی‌ها که نهایتا منجر به گل چهارم شد، حضور موثر داشت و حرکت او به وسط و پاس خوبش برای آلبا، و پاس تک ضرب این بازیکن، سوارز را در موقعیت تک به تک قرار داد و مهاجم اروگوئه‌ای با ضربه چیپ، دروازه مادرید را برای بار چهارم گشود.

این گل پایانی، گوشه‌ای کوچک از این مسئله که بارسا در برنابئو، رئال را به بازی گرفت، است. در شبی که تاکتیک‌های بنیتز، به شدت به کار نیامدند.