منبع: سایت رسمی باشگاه
مترجم: سام فروهش / FCBarcelona.ir

ژاوی هرناندز آماده است كه چهارصدمین بازی‌اش را برای بارسلونا برابر رئال زاراگوزا شنبه انجام بدهد, اما پیش از انجام این كار او با تلویزیون بارسا و سایت رسمی صحبت كرد.

این بازیساز کاتالان كه اخیرا 28 ساله شده است, گل‌هایش را با شیوه خاصی در دو بازی قبلی تیم برابر اوساسونا و سویا جشن گرفته است و او درباره به ثمر رسیدن تلاش‌های حیاتی و شانس‌های بارسا برای رسیدن به رئال مادرید در صدر جدول صحبت كرد.


هواداران بارسلونا به دو گروه تقسیم شده اند; كسانی كه فكر می‌كنند، بازگشت ممكن است و كسانی كه فكر می‌كنند، بسیار دشوار خواهد بود. به گروه دوم چه می‌گوئید؟

راه زیادی برای رفتن باقی مانده است و بازی‌های زیادی باقی مانده‌اند. به خوبی می‌دانیم كه چیزهای عجیب می‌تواند در فوتبال اتفاق بیافتد, مانند سال پیش. ما طرف منفی را دیدیم. چرا نتوانیم آن را به مثبت در این فصل تبدیل كنیم؟

ما باید به آن اعتقاد داشته باشیم. ما باید بدانیم كه بازی‌های زیادی باقی مانده‌اند و همه چیز به خودمان بستگی دارد. اگر خوب كار كنیم و از امتیازاتی كه فكر می‌كنم مادرید از دست خواهد داد، استفاده كنیم, بعد می‌توانیم به سوی قهرمانی حركت كنیم.

شنبه, بلافاصله بعد از تمام شدن بازی مادرید در بتیس، بارسا برابر زاراگوزا بازی می‌كند. آن بازی, بازی شما در لا روماردا را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟

بله, می‌تواند تاثیر داشته باشد. ما دقایقی بعد از آنان بازی می‌كنیم و پیش از بازی‌مان از نتیجه آگاه خواهیم شد. اگر ببازند روحیه ما بالا می‌رود. اما این نباید طرز فكر ما را كه می‌دانیم می‌توانیم فاصله را كم كنیم ، تحت تاثیر قرار دهد.

اكنون وارد مرحله تعیین كننده فصل می‌شویم.

سه ماه باقی مانده است كه پر از بازی هستند و باید هرچه كه داریم را به نمایش بذاریم. ما باید در مورد تیم فكر كنیم و باور داشته باشیم كه می‌توانیم جام‌ها را ببریم، چون به قصد هرسه می‌رویم. می‌دانیم كه در لیگ كارمان دشوار است. فاصله زیاد هشت امتیازی وجود دارد, اما آن را كنار نمی‌گذاریم. در لیگ قهرمانان و جام حذفی نیز انتظار داریم به فینال برسیم.

بازیكنان مصدوم باید بازگردند...

بله, این خیلی مهم است. در طی فصل ما از چند مصدومیت مهم و دعوت‌های ملی رنج بردیم. ما واقعا هیچ وقت نتوانسته‌ایم در 100 درصد باشیم. برای بازگشت وجود همه بازیكنانمان ضروری است.

من معتقدم كه, و امیدوارم كه اشتباه نكرده باشم, دو گل آخری كه زده اید, برابر اوساسونا و سویا, به خوبی در آخر فصل یادآوری بشوند.

بیائید امیدوار باشیم, در درجه شخصی و تیمی. باور اینكه این گل‌ها می‌توانند تاثیر گذار باشند و به ما برای پیشروی و قهرمانی كمك كنند، فكر آن شگفت انگیز است. می‌تواند مانند اولین گل من برابر وایادولید در اولین فصلم باشد.

تقریبا ممكن است كه بگوئیم تخصص شما زدن این نوع گل‌ها است.

من تلاش می‌كنم كه به تیم كمك كنم. تصور كلی كه در بارسا به شما تزریق می‌شود، درباره تیم است. همه چیز برای كمك به تیم و عرضه هرچه كه می‌توانی.

این دو گل بعد از نیمكت نشینی شما برای دو بازی متوالی آمدند. چه احساسی داشتید؟

گاهی اوقات خوب است كه بفهمی در بهترین فرمت در درجه مورد نیاز بازی نمی‌كنی. نیمكت نشینی شما را برای این موضوع بیدار می‌كند. چنین زمان‌هایی در فصل‌های دیگر بوده‌اند. این اولین باری نیست كه این اتفاق برای من می‌افتد، چون در موقعیت‌های دیگری بر روی نیمكت بوده‌ام. من خوب بودم و این موضوع به من كمك كرد. من اولین كسی هستم كه از خودم بیشتر می‌خواهم و نیمكت نشینی شما را حتی بیشتر سبقت جو می‌كند.

این فصل دو محصول تیم جوانان، بویان كركیچ و جیوانی دوس سانتوس شما را در تیم اصلی دنبال كرده‌اند. به نظر می‌رسد آن‌ها به خوبی هماهنگ شده‌اند.

بله, هر دو بازیكن استعداد زیادی دارند. آن‌ها همچنین جوان هستند و ما باید كار را آسان بگیریم, اما آن‌ها پتانسیل غیرقابل باوری دارند. بنابراین, دیر یا زود آن‌ها حیاتی می‌شوند. آن‌ها پیش از این در راهشان هستند, اما آن‌ها جوان هستند و ما باید صبور باشیم.

فكر می‌كنید بالا آمدن بویان در رده‌های مختلف شبیه به شما است؟

بله, خیلی شبیه است. اما در مورد او چیزهای بسیار زیادی از او انتظار می‌رود و این می‌تواند اندیشه او را تحت تاثیر قرار دهد. همه گفته‌اند كه او می‌تواند تاریخ ساز شود. ما باید خیلی مواظب باشیم و یادمان باشد كه او همچنان جوان است. او استعداد زیادی دارد, اما ما باید بگذاریم او به آرامی كار كند و بعد، او خوب از آب در خواهد آمد.




[ قسمت دوم مصاحبه ژاوی: «فکر می‌کردم به قدر کافی خوب نیستم!» ]



در قسمت دوم این مصاحبه, ژاوی در مورد حرفه‌اش در بارسا از لحظه‌ای كه به تیم نوجوانان پیوست تا امروز صحبت می‌كند.

ژاوی هرناندز در جولای 1991 در سن 11 سالگی به باشگاه پیوست و اولین بازی‌اش برای تیم اصلی را هفت سال بعد زیر نظر لوئیس ون گال انجام داد. اكنون او به جشن گرفتن چهارصدمین بازی بازی رسمی‌اش بسیار نزدیك است. گرچه او اكنون جایگاهی در میان نام‌های بزرگی كه برای باشگاه بازی كرده‌اند دارد, او فاش كرد كه در آغاز مطمئن نبود كه توانایی موفق شدن با بارسا را دارد یا خیر.

رسیدن به چهارصدمین بازی لحظه ویژه‌ای است.

انجام بازی‌های بسیار زیاد بسیار هیجان انگیز است و افتخار می‌كنم كه سال‌های زیادی است كه اینجا هستم. یوهان كرایف همیشه گفته است كه نگه داشتن جایگاه از بدست آوردن آن سخت‌تر است. من معتقدم كه همچنان چیزهای زیادی در خودم دارم. بدن شما متوجه آن می‌شود اما من خوشحالم و درست مانند روز اول هیجان دارم.

400 بازی خاطرات بسیار زیادی به وجود می‌آورد.

شما به گذشته نگاه می‌كنی و در مورد چیزهایی كه سال‌های پیشین اتفاق افتاده‌اند و متوجه نمی‌شوی، فكر می‌كنی. شما روز به روز زندگی می‌كنی و متوجه نمی‌شوی كه واقعا چه كار كرده‌ای. اما من با همه خاطراتم بسیار خوشحالم - همه تمرین دهنگان, هم‌تیمی‌ها و مردمی كه به من كمك كرده‌اند تا به جایی كه اكنون هستم، برسم.

چنین ارقامی - چهارصدمین بازی شما - باید اهمیت زیادی در رسانه‌ها پیدا كنند. شما نیز این موضوع را اینقدر مهم می‌بینید؟

حقیقتش خیر. دو هفته پیش به من گفته شد كه تنها سه یا چهار بازی برای رسدن به 400 باقی مانده است. من آن‌ها یا تعداد گل‌ها یا پاس‌ها را نمی‌شمردم. شما یك روز را تنها زمانی زندگی می‌كنی، تلاش می‌كنی و در هر بازی 100%‌ات را عرضه می‌كنی, بهترینت را برای تیم انجام می‌دهی و سعی می‌كنی و به هدف‌هایت كه قهرمانی‌ها است، می‌رسی.

می دانید چند بازیكن لباس بارسلونا را در بازی‌های رسمی بیشتری نسبت به شما به تن كرده اند؟

خب, نه.

تنها 6 نفر: میگوئلی (548), ركساچ (452), گوئیلرمو آمور (421), اندونی زوبیزارتا (410), سگارا (402) و ریفه (401). وقتی فكر می‌كنید كه پیش از این بخشی از تاریخ بارسا و چنین گروه انتخابی هستید، چه چیزی به ذهنتان می‌آید؟

اینان بازیكنان اسطوره‌ای در تاریخ باشگاه هستند. می‌دانم كه راه زیادی تا میگوئلی (548) كه در صدر این لیست قرار دارد، دارم. من تنها امیدوارم كه سال‌های بیشتر در بارسا ادامه بدهم، چون این باشگاه زندگی من است و جایی است كه بیشتر احساس خوشبختی را دارم. می‌خواهم به مهم بودن برای بارسا ادامه دهم.

حقیقت این است كه در سن تنها 28 سالگی زمان زیادی برای افزایش این رقم دارید.

دو سال از قراردادم باقی مانده است و معتقدم كه توانایی كافی برای انجام بازی‌های بیشتر برای بارسا دارم. و بالاتر از همه بدست آوردن قهرمانی‌ها كه مهم‌ترین چیز است.

اكنون كه می‌دانید در آستانه بدست آوردن آن هستید, در مورد چهارصدمین بازی فكر می‌كنید؟

انسان طبیعتا شروع به فكر كردن در مورد آن می‌كند. شما شروع به شمردن بازی‌هایی كه باقی مانده‌اند می‌كنید. تنها یك بازی مانده است و اگر همه چیز خوب پیش برود آن را بازی می‌كنم. امیدوارم كه به تغییر پویایی فعلی‌مان در لیگ و بدست آوردن قهرمانی‌ها كمك كنم.

از تلاش برای بازگشت صحبت شد, شما پیش از این 399 بازی انجام داده‌اید و 31 گل به ثمر رسانده‌اید. بعضی از آن‌ها برای تغییر وضعیت‌های دشوار به كار آمده‌اند. آیا مورد به خصوصی به یاد می‌آوردید؟

بیشتر از همه گل به مادرید را به یاد می‌آورم (فصل 04/2003). این‌ها بازی‌هایی هستند كه همیشه به یاد می‌آوری. مورد‌های دیگر نیز هستند, برابر اسپانیول, برای مثال, اما موردی كه بیشتر از همه به یاد می‌آوری، روز برابر مادرید است. مادرید در فرم ضعیفی بود و این در هنگام نیم فصل دوم تماشایی بود. این مانند تثبیت بارسا در آن لحظه بود و به معنی تغییر در چرخه بود. گلزنی در 2 یا 3 دقیقه مانده به پایان و انجام آن در برنابئو... زیباترین گلی است كه به یاد می‌آورم.

صحبت از گل شد, مردم باید مرتبه‌های زیادی گلی كه در خانه حریف به وایادولید در اولین فصل‌تان در تیم اصلی به ثمر رساندید، را به یاد شما آورده باشید.

بله, آن نیز بسیار مهم بود. آن گل، وضعیت منفی نیم فصل اول را شكست. به نظر می‌رسید ون گال امكان دارد، اخراج شود. ما در وضعیت حساسی قرار داشتیم اما بعد از آن گل همه چیز تغییر كرد. برد‌های تماشایی را تا قهرمانی لیگ به نمایش گذاشتیم. آن گل به عنوان رخداد حیاتی در بدست آوردن آن هدف یادآوری می‌شود.

اولین گل شما در اولین بازی‌تان بود, در سوپرجام اسپانیا برابر مایوركا تقریبا ده سال پیش...

آن روز غیرقابل باور بود. روز قبل از بازی, لوئیس ون گال به من گفت می‌توانم بازی كنم. گلزنی در دقیقه 15 واقعا اعصابم را راحت كرد.

تصاویر معینی بارها و بارها تكرار می‌شوند, مانند جشن قهرمانی‌های لیگ و لیگ قهرمانان.

این بهترین خاطره من است (لیگ قهرمانان 06/2005). با اینكه در آن شركت نداشتم, من واقعا احساس كردم كه مال من بود. من آن فصل مصدوم بودم اما بهترینی بود كه تیم در سال‌های اخیر بازی كرده است. بنابراین, ما تلاش خواهیم كرد و به آن درجه دوباره می‌رسیم و معتقدیم كه این ممكن است. ما خودمان را باور داریم, می‌دانیم كه می‌توانیم و نفرات انجام این كار را داریم.

شما قهرمانی‌های بیشتری نسبت به بازیكنان دیگر در تیم بدست آورده‌اید.

این منطقی است، چون سال‌های زیادی است كه در این تیم هستم. اما مایلم كه بیشتر ببرم. معتقدم كه تیمی برای انجام این كار داریم و امیدوارم كه بتوانم قهرمانی‌های بسیار بیشتری در دو و نیم سال باقی مانده در قراردادم بدست آوردم.

شما از 16 سال پیش در این باشگاه بوده‌اید. در سن 11 سالگی به آن پیوستید. چه كسی می‌توانست بگوید كه امروز شما می‌توانید چهارصدمین بازی‌تان را جشن بگیرید؟

كاملا درست است. فعالیت بیشتر با بارسا پیش از این برای من دست نیافتنی بود. من واقعا باور نمی‌كردم. فكر می‌كردم این یك شوخی بود. من احساسی داشتم كه به اندازه كافی برای بازی در اینجا خوب نیستم. آن‌ها به تدریج به من اعتماد به نفس دادند, من را كاپیتان كردند. آسنسی به من اعتماد به نفس زیادی در سال اول داد. شما خیلی جوان هستی اما وقتی فعالیت می‌كنی شروع به دیدن اینكه شانسی داری می‌كنی اما در همان زمان فكر می‌كنی، بسیار دشوار خواهد بود. سپس ون گال به من شانسی داد. فكر می‌كردم لحظه‌ام فرا رسیده است. من می‌توانستم آن را بدست آورم.

روند آشفته سفر كردن و بازی‌ها از اوقاتتان در تیم‌های جوانان چیزی یادآوری می‌كند؟

من داستان‌های زیادی به یاد می‌آورم. بالاتر از همه, تمرین دهندگان و هم‌تیمی‌ها. من همچنان دوستان زیادی از آن روزها در تیم‌های جوانان دارم. این زمان شگفت انگیزی است، چون هیچ كس شما را نمی‌شناسد و چیزی كه واقعا دوست دارید را انجام می‌دهید. در درجه بالایی رقابت می‌كنید, در بارسا هستید و مفاهیمی یاد می‌گیرید كه احتمالا در تیم دیگری به شما یاد داده نمی‌شود. شما در باشگاه زندگی‌تان هستید. من هوادار واقعی بارسا هستم و وقتی به اینجا آمدم، رویای زندگی‌ام كه داشتن توانایی بازی برای بارسا بود را تكمیل كردم.

حقیقت اینكه بازیكنانی مانند بویان و جیوانی به تیم اصلی از ذخیره‌ها راه می‌یابند، به تازه كردن آن خاطرات كمك می‌كند؟

بله. من با بویان زیاد صحبت می‌كنم. برای مثال در مورد تمرین دهندگانی كه با تیم‌های جوانان كار می‌كنند. زیرا افراد بسیار مهم همچنان اینجا هستند, بنایگس, الكسانكو... كسانی كه شاهد صعود همه بازیكنان از تیم‌های جوانان بوده‌اند.

دو آرزو

ما با درخواست شنیدن دو آرزو از شما تمام می‌كنیم. اولی در كوتاه مدت.

خواهش می‌كنم. تلاش و بردن مقام‌هایی كه در دسترس هستند. هر سه. چرا كه نه؟ می‌دانیم كه این دشوار خواهد بود اما صد درصدمان را برای بدست آوردنش عرضه می‌كنیم. این آرزوی من است.

و در بلند مدت؟

ماندن تا پایان قراردادم در اینجا. برای ماندن برای سال‌های زیاد و به پایان رساند حرفه‌ام در بارسلونا. می‌دانم كه بسیار دشوار است، چون بسیار طاقت فرسا است اما امیدوارم برای دو سال و نیمی كه باقی مانده است، اینجا بمانم و از آن‌ها تا آخر با قهرمانی‌ها لذت ببرم.