منبع: توتال بارسا
مترجم: رضا خانجانی / FCBarcelona.ir

یکی از مشخصات بارزی که به بارسلونای لوئیز انریکه هویت می‌بخشد، بازگشت به بازی است؛ حتی در روزی که آن‌ها عملکرد بدی داشته‌اند. این مسئله را تنها چند روز پیش مقابل مالاگا شاهد بودیم؛ زمانی که بارسونا مسلما بدترین 45 دقیقه این فصلش را پشت سر گذاشت اما نهایتا موفق به کسب 3 امتیاز مسابقه شد. بازی مقابل بیلبائو نیز همین گونه بود و بار دیگر شخصیت سمج بازیکنان مانع از نتیجه‌گیری بیلبائویی شد که چیز زیادی برای از دست دادن نداشت. گاهی اوقات، این موضوع به این بستگی دارد که شما دارای شخصیت قهرمانی هستید یا خیر.

در بازی برگشت یک چهارم نهایی کوپا دل ری، بارسونا می‌بایست بدون آردا توران، آندرس اینیستا و سرخیو بوسکتس که به سرماخوردگی مرموزی مبتلا شده بودند، پا به میدان می‌گذاشت. اینیستا و بوسکتس سرانجام به لیست تیم برای این بازی رسیدند اما از ابتدا در ترکیب تیم قرار نگرفتند. به جای آن‌ها، لوئیز انریکه مثلث ماسکرانو - راکتیچ - سرخی روبرتو را برای حضور در میانه زمین به انتخاب کرد. توماس فرمالن و جرارد پیکه در قلب خط دفاع قرار گرفتند و جرمی متیئو در پست دفاع چپ به کار گرفته شد.

به دلیل نتیجه دیدار رفت، بیلبائو چاره‌ای نداشت جز اینکه از همان ابتدا حملاتی رو روی دروازه بارسا انجام دهد. شکست 2-1 خانگی در دور رفت به این معنا بود که شاگردان ارنستو والورده برای صعود به نیمه نهایی به حداقل 2 گل نیاز دارند تا بتواند مدافع عنوان قهرمانی را کنار بزنند و به نظر می‌رسید که آن‌ها در نیمه اول می‌توانند به این مهم دست یابند.

ناتوانی بارسا در برای حرکت توپ به جلو و ایجاد موقعیت در 45 دقیقه اول در غیاب بوسکتس و اینیستا کاملا مشهود بود. فشار بی‌امان اتلتیک باعث شد که آن‌ها بیشتر توپ را در نیمه زمین کاتالان‌ها در اختیار داشته باشند و مثلث MSN را از کار بیندازند و ارتباط آن‌ها با یکدیگر را قطع کنند و با احاطه بازیکنان خط میانی، عملا ارتباط میان دفاع و حمله تیم از کار افتاده بود و باعث می‌شد تا بازیکنان بیلبائو به سرعت مالکیت توپ را پس بگیرند.

قابل توجه‌ترین مشارکت خط میانی در کار تیمی، دفع به موقع ایوان راکیتیچ بود که در یک صحنه مانع از گلزنی آریتز آدوریز در دقایق ابتدایی بازی شد. خاویر ماسکرانو که به عنوان هافبک دفاع به کار گرفته شده بود، باید به طور منظم پست خود را به دفاع میانی تغییر می‌داد تا بتواند جلوی حملات برق آسای حریف را بگیرد؛ در حالی که سرخی روبرتو و راکیتیچ دائما در تقابل با ایناکی ویلیامز و مارکل سوسائتا، بازیکنان کناری بیلبائو بودند.

با توجه به فشار بازیکنان بیلبائو، بارسلونا با باقی ماندن در خط دفاعی سعی در عقب راندن بازیکنان این تیم داشت. اما با این وجود، این خط دفاعی مستحکم هنگامی که پاس بسیار دقیق آدوریز برای ویلیامز ارسال شد، و این بازیکن هم به راحتی از کمند یار مستقیمش، متئو عبور کرد، به لرزه در آمد. ویلیامز جوان سپس از تراشتگن عبور کرد و در مقابل دروازه خالی، توپ را به تور چسباند، تا گلی حیاتی را در نیمه نخست وارد دروازه میزبان کرده باشد.

بیلبائو برای صعود به یک گل دیگر نیاز داشت. پیکه در تلاش بود که توپ را به یکی از سه بازیکن خط حمله برساند اما شاگردان والورده به راحتی در نبردهای هوایی پیروز می‌شدند. گزینه دیگری باقی نمانده بود. لیونل مسی و نیمار در بسیاری از موارد به عقب باز می‌گشتند تا پس از دریافت توپ، به دنبال موقعیت برای زدن گل مساوی باشند. ستاره برزیلی بیشترین دریبل‌های موفق را داشت. نیمار به راحتی بازیکنان بیلبائو را با دریبل‌های خود جا می‌گذاشت. اگرچه این حرکت با تکل از پشت بالنزیاگا، مدافع بیلبائو بر روی نیمار، که در موقعیت تک به تک با یاگو هررین قرار داشت، به ثمر ننشست. با وجود اینکه بالنزیاگا مدافع آخر تیمش در این صحنه بود، اما داور تنها به یک کارت زرد بسنده کرد.

نیمه اول نمونه بارزی بود تا نشان دهد زندگی برای بارسا بدون بوسکتس چقدر می‌تواند سخت باشد. بارسلونا درمانده به نظر می‌رسید؛ ناتوانی تیم در به دست آوردن توپ پشت میانه زمین کاملا به چشم می‌آمد و نیمار بی‌شک تنها تهدید واقعی برای تیم حریف محسوب می‌شد. در نیمه اول، بازیکنان بیش از 30 بار توپ را از دست دادند؛ عددی که قطعا برای استانداردهای بارسا یک شوک محسوب می‌شود.

اما خوشبختانه، تب و تاب بیلبائو آرام گرفت. زمانی که سوت نیمه دوم به صدا درآمد، سخت کوشی بازیکنان اتلتیک بیلبائو با توجه به تلاش فوق‌العاده‌شان در نیمه اول، مشخصا جای خود را به خستگی داده بود و این زمانی بود که بارسلونا دوباره بتواند کنترل صحیح بازی را در اختیار بگیرد. تنها هشت دقیقه طول کشید که بارسا به گل تساوی برسد. مسی به لطف پاس سرخی روبرتو سمت چپ تیم حریف را بهم ریخت و با ارسال توپ برای لوئیز سوارز - که در جریان بازی محو شده بود - گل تساوی به ثمر رسید تا تعداد کل گل‌های این مهاجم به عدد 30 برسد.

تیم متزلزل شده بیلبائو بعد از دریافت این گل، متوجه شد که بیش از این نمی‌تواند از عهده فضا ندادن به خط حمله بارسا بربیاید. یک گل دیگر از سوی آبی و اناری‌ها بدین معنا بود که 23امین قهرمانی کوپا برای بیلبائو دور از دسترس خواهد شد مگر این که این تیم بتواند دو گل دیگر بزند. در این شرایط، والورده چاره‌ای نداشت جز این که با آرام کردن جریان بازی، از فشار بارسلونا بعد از گل تساوی بکاهد.

در سوی دیگر، این گل با افزایش اعتماد به نفس برای تیم میزبان همراه بود و بارسونا توانست برتری خود را به دست آورد. با تلاش بارسلونا برای حرکت توپ رو به جلو، جریان بازی دچار نوسان بود اما خستگی بازیکنان اتلتیک این فرصت را به وجود آورد که مثلث خط حمله بارسا بارها دروازه یاگو هررین را تهدید کند.

بعد از 70 دقیقه ارائه یک فوتبال با کیفیت و یک رقابت متعادل، لوئیز انریکه بازیکنی را به میدان فرستاد که می‌توانست نظم را به تیمش بازگرداند. سرخیو بوسکتس به جای فرمالن وارد زمین شد؛ بازیکنی که لازم است عملکرد نامطلوبش مقابل مالاگا به سرعت فراموش شود و بدین ترتیب ماسکرانو به مرکز خط دفاع بازگشت. فرمالن و متئو - با مناسب‌تر دانستن مارک بارترا برای بازی در دفاع - اخیرا مورد انتقادات زیادی قرار گرفته‌اند. اگرچه شب گذشته آن طور که تیم به آن‌ها نیاز داشت، بازی کردند اما هیچ کدام به اندازه کافی برای حضور منظم و مداوم در ترکیب اصلی تیم خوب نبوده‌اند.

بارسلونا به این نتیجه رسید که زندگی با حضور بوسکتس در زمین به طرز قابل ملاحظه‌ای آسان‌تر می‌شود اما بازی هنوز به پایان نرسیده بود. بارسلونا در فاصله 10 دقیقه به پایان بازی به دنبال گل پیروزی بود تا گره این بازی را باز کند. سرخی روبرتو و نیمار با شوت‌های پر قدرت بارها تا آستانه رسیدن به این هدف پیش رفتند اما هررین با واکنش‌های خود آن‌ها را ناکام گذاشت تا این که سر انجام دنی آلوز با نفوذ به سمت راست دفاع اتلتیک بیلبائو و یک ارسال دقیق فرصت را به وجود آورد تا جرارد پیکه گل دوم بازی را برای بارسا به ثمر برساند.

اتلتیک پیش از آن، مبارزه شگفت انگیزی مقابل قهرمان سه گانه انجام داده بود و استرس زیادی را برای طرفداران آبی و اناری که بازی را تماشا می‌کردند، ایجاد کرده بود اما گل پیکه به معنای پایان راه برای تیم مهمان بود. بازی هنوز برای یک نفر به پایان نرسیده بود. نیمار، قربانی همیشگی چالش‌های سخت و خشونت بیش از حد، مقابل بیلبائو با هدف انتقام‌گیری از کسانی که قبلا به او ظلم کرده‌اند، بازی می‌کرد. بالاخره در وقت‌های اضافه، پاس نه چندان خوب سرخی روبرتو به نیمار رسید و او پس از کنترل توپ، با هنرنمایی خود دفاع اتلتیک را بهم ریخت و با پای مخالف توپ را به گوشه سمت چپ دروازه هررین چسباند تا شبی فوق‌العاده برای بهترین بازیکن فصل تا به اینجای کار، رقم بخورد.

تقابل با بیلبائو، مسابقه خوبی برای آماده‌سازی پیش از تقابل ابتدای هفته بعد با اتلتیکو مادرید در لالیگا خواهد بود. لوئیز انریکه نیاز خواهد داشت تا با در اختیار گذاشتن فرصت استراحت کافی به بازیکنان، آمادگی آن‌ها را پس از جدال سخت با اتلتیک بیلبائو بازیابی کند. اگرچه مردان سیمئونه نیز بازی آسانی نداشتند و پس از شکست 3-2 مقابل سلتاویگو و حذف از کوپا بسیار ناراحت هستند. بارسلونا امیدوار است که در دیدار آینده خود - که پیش بینی می‌شود بسیار سخت باشد - جوردی آلبا را در اختیار داشته باشد.

عملکرد کلی تیم چندان خوب نبود اما عزم جدی بازیکنان را برای تکرار شاهکارهای فصل گذشته نمایان کرد. بارسلونا در مدت کوتاهی باید برای دیدارهای همیشه سخت و ترسناک در ماه فوریه آماده شود؛ بازی‌هایی که می‌توانند فصل را برای بارسلونا به نحوی بهتر یا بدتر از فصل گذشته شکل دهند. بنابراین بازی‌هایی مانند بازی شب گذشته اجتناب ناپذیر هستند اما تا زمانی که بازیکنان این گونه با انگیزه و سربلند هستند، جای زیادی برای نگرانی وجود ندارد.

گذشته از این، پیروزی شب گذشته رکورد شکست ناپذیری بارسلونا را به 25 بازی رساند. نکته‌ای بس تامل برانگیز!