منبع: ESPN
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

برتری خیره کننده 7-0 بارسا مقابل والنسیا در جریان دور رفت مرحله نیمه نهایی کوپا دل ری، هواداران این تیم را به شدت خوشحال کرد. با وجود اینکه کاتالان نسبت به پیروزی‌هایی با این اختلاف، غریبه نیستند، اما نتیجه‌ای که آن‌ها مقابل والنسیا گرفتند، بسیار قاطع‌تر و بی‌رحمانه‌تر از این بود که کسی بتواند پیش بینی کند.

بعد از کسب این نتیجه، مطبوعات و شبکه‌های اجتماعی در سراسر دنیا به ستایش از لوییز سوارز و لیونل مسی، ستاره‌های بارسا در این دیدار، که هر کدام به ترتیب چهار و سه گل از گل‌های آبی و اناری‌ها را به ثمر رساندند، پرداختند.

بدون هیچ تردیدی، سوارز در حال حاضر اثربخش‌ترین مهاجم مرکزی دنیا محسوب می‌شود. با وجود اینکه او پنالتی زن دوم تیمش هم نیست، در 35 بازی موفق به ثمر رساندن 33 گل شده است، که از آمار رقیبانی چون کریس رونالدو (30 گل در 28 بازی)، اوبامیانگ (29 گل در 29 بازی) و لواندوفسکی (27 گل در 28 بازی) بهتر بوده است. اما نکته حائز اهمیت‌تر، این است که سوارز در 21 بازی موفق به گلزنی شده است، که اکثر آن‌ها گل اول بازی، و در مقابل حریفانی سطح بالا و با تراکم زیاد در دفاع، بوده‌اند.

سوارز عنصری حیاتی برای بارسا در کسب سه گانه تاریخی فصل گذشته بود، و به طور کلی مسئله "پلن بی" که بارسا مدت‌ها با آن مشکل داشت، را حل کرد. اما نمایش‌های درخشان اخیرش، نشان می‌دهد که او گامی تعیین کننده و بلند برای هر چه بیشتر کردن تأثیرش در بازی، نسبت به فصل گذشته برداشته است. تحرک او در خط حمله، و بی‌رحم بودنش در مقابل دروازه حریف، او را به قطعه گمشده‌ای که بارسا از زمان جدایی اتو'و به دنبال آن بود، تبدیل کرده است؛ یک مهاجم نوک که قادر است هر دو مدافع مرکزی حریف را به خود مشغول کند، و زمان و فضای بیشتری به نیمار و مسی، برای انجام جادوهایشان، بدهد.

با وجود اینکه مشخصا مسی همچنان رهبر بی‌چون و چرای بارسا در خط حمله است، اما حضور نیمار و سوارز، به طور مشخص بخش زیادی از مسئولیت‌های سنگین مسی در خط حمله را کاهش داده است.

از خود گذشتگی موجود بین اضلاع مثلث MSN، تمایلشان برای اولویت دهی به اهداف تیمی نسبت به اهداف فردی، و رابطه دوستانه‌شان داخل و خارج از زمین، همان فرمول خاص پیروزی‌های بارساست که باید تا ابد حفظ شود و خدشه‌ای به آن وارد نشود. درک آن‌ها از حرکات یکدیگر در خط حمله، بی‌نظیر، و تقریبا غریزی است. در نتیجه، اصلا عجیب نیست که حریفانِ آن‌ها نتوانند 90 دقیقه در مقابل این مثلث، دوام بیاورند.

بازیکن دیگری که اخیرا پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته، سرجیو بوسکتس بوده است. با 92% دقت در 106 پاس، و ثبت 27 بازیابی توپ در تنها یک بازی مقابل والنسیا، هیچ کس نمی‌تواند این نکته که او جای ژاوی را در قلب خط هافبک مشهور بارسا گرفته است، را انکار کند.

تمایل نه چندان زیاد بوسکتس برای بروز خودش، شاید یکی از مهمترین دلایلی است که کارشناسانی که بهترین بازیکنان را از لحاظ فردی انتخاب می‌کنند، همواره او را از لیست خارج می‌دانند. اما این نکته که بوسکتس تمایلی به حضور و فعالیت در شبکه‌های اجتماعی را ندارد، نباید باعث شود تا تأثیر بهترین هافبک دفاعی حال حاضر دنیا را در قلب هافبک بارسلونا، کمرنگ بدانیم.

از زمان موفقیت یوهان کرویف با تیم رویایی‌اش در ابتدای دهه 1990، بارسا همواره از مدافعین کناری‌اش، به عنوان یک اسلحه تهاجمی در کناره‌ها استفاده کرده است؛ حال می‌خواهد فعالیت تهاجمی‌شان، حرکات مورب غیر قابل انتظار باشد، یا پوشش کناره‌های خط و در نهایت سانترهای هدفمند به داخل محوطه جریمه.

تحت هدایت انریکه، بر این تاکتیک قدیمی کاتالان‌ها، به حدی تأکید شده که مدافعین کناری، حتی از هافبک‌های تیم هم بیشتر توپ را لمس می‌کنند. با این وجود، این حضور بیشتر آن‌ها در فاز تهاجمی، به هیچ وجه اثر منفی بر توانایی دفاعی آن‌ها نگذاشته است؛ به طوری که دنی آلوز و جوردی آلبا، فیکس‌های معمول تیم در این پست‌ها، نسبت به چند سال گذشته، نظم بیشتری در بازی خود اعمال کرده‌اند.

در دو بازی اخیر، مدافعین کناری کاتالان‌ها، آمار شگفت انگیز شش پاس گل را به نام خود ثبت کرده‌اند؛ دنی آلوز (2)، آدریانو (2)، آلبا (1) و الکس ویدال (1) به طور مستقیم در شش گلی که در این هفته بازیکنان بارسا به ثمر رساندند، مؤثر بودند. این نکته اعتماد به نفس آن‌ها را تا حد بسیار زیادی بالا برده است.

اگر مثلث تهاجمی بارسا، مرتبا خودشان را در موقعیت‌های مختلف گلزنی در طول بازی، می‌بینند، بخاطر پرس بسیار شدید و بازیسازی فوق‌العاده هم‌تیمی‌هایشان، در یک خط عقب‌تر، است. بارسا این را مدیون چیدمان مناسب لوییز انریکه در خط هافبک است که حمله‌های تیم را غیر قابل پیش بینی کرده و قدرت تدافعی تیم را نیز، افزایش داده است.

با متوسط 2.7 گل زده در هر بازی، و صدر نشینی با اختلاف سه امتیاز و یک بازی کمتر نسبت به تیم دوم، بارسلونا به احتمال فراوان پیروز جدال با لوانته قعر جدولی، در دیدار یکشنبه دو تیم خواهد بود. لوانته با دریافت 41 گل و به ثمر رساندن تنها 21 گل در 22 مسابقه، یکی از بدترین تیم‌های فصل لالیگا بوده است؛ و با در نظر گرفتن فرم فوق‌العاده بارسا در دیدارهای اخیر، هر چیزی غیر از پیروزی کاتالان‌ها در این دیدار، می‌تواند به شدت غافلگیر کننده باشد.

با این وجود، بازیکنان باید حواس خود را به موج رضایتی که هم اکنون در کاتالونیا وجود دارد، جمع کنند، زیرا این نکته آن‌ها را بسیار مستعد غرور، بی‌دقتی و در نهایت از دست دادن امتیازات با ارزش می‌کند؛ چیزی که هواداران اصلا انتظارش را ندارند.