منبع: Weloba
مترجم: رضا خانجانی / FCBarcelona.ir

با وجود این که لوئیز انریکه بارها اعلام کرده بود که تیم بارسلونا در شرایطی فیزیکی بهتری نسبت به فصل قبل قرار دارد اما خستگی بازیکنان تیم در حساس‌ترین مقطع فصل کاملا مشهود است. افت عملکرد بارسا مقابل حریفان سرسخت نمایان‌تر شده است. آن‌ها پس از پشت سر گذاشتن 39 بازی متوالی بدون شکست، بی‌برنامه بوده‌اند. در ادامه این مقاله به چند نکته اشاره می‌کنیم که نشان می‌دهد تیم از فشردگی برنامه مسابقات و کمبود بازیکن رنج می‌برد.

تساوی مقابل ویارئال، شکست در ال کلاسیکو در شرایطی که تیم از رقیب پیش افتاده بود، عجز و ناتوانی تیم در شکست اتلیکو مادرید در لیگ قهرمانان و یا طلسم ادامه دار شکست در آنوئتا، زنگ هشدار را برای بارسا به صدا در آورد. شاید این مسئله تنها به شرایط فیزیکی ارتباط نداشته باشد.

برنامه فشرده‌تر نسبت به سایر رقیبان

بارسلونا با توجه به حضور در سوپرکاپ‌ها، جام باشگاه‌های جهان و پیروزی در همه مراحل کوپا دل ری، 11 بازی بیشتر از رئال مادرید، 10 بازی بیشتر از بایرن مونیخ و 7 بازی بیشتر از اتلتیکو مادرید انجام داده است. سفر به گرجستان و ژاپن در شرایطی اتفاق افتاد که سایر رقیبان می‌توانستند خود را از لحاظ فیزیکی آماده کنند. شاگردان لوئیز انریکه بر خلاف فصل گذشته بدون هیچ استراحتی می‌بایست خیلی زود وارد رقابت‌ها می‌شدند. تقویم بارسا بسیار فشرده‌تر بوده و وقفه زیادی نداشته است. تعدد بازی‌ها یکی از دغدغه‌های اصلی بوده که در بدترین برهه فصل به تیم آسیب زده است.

ساق‌های خسته

بازیکنان اتلتیکو در بازی برگشت 12 کیلومتر بیشتر از بازیکنان بارسا دوندگی داشته‌اند. هر چند این آمار نمی‌تواند تحلیل کاملی از بازی بارسا ارائه بدهد اما بیانگر آن است که عملکرد آماری تیم در کالدرون افت کرده است. بارسلونا در لیگ قهرمانان میانگین 106.3 کیلومتر دوندگی را داشته که در بازی مقابل اتلتیکو به 102.7 کیلومتر کاهش یافته است. دفاع تیم سیمئونه به خوبی سازمان دهی شده بود. همان طور که در گراف مشاهده می‌کنید، بازیکنان بارسلونا به ندرت وارد محوطه جریمه حریف شده‌اند.

کمبود بازیکنان ذخیره

سوارز، بوسکتس، راکیتیچ، سرجی روبرتو، تراشتگن و مونیر تاکنون (که در اواسط آوریل هستیم) بیشتر از فصل گذشته بازی کرده‌اند. بازیکنان دیگر مانند نیمار، ماسکرانو، پیکه و اینیستا هم تنها 4 بازی یا کمتر با این مهم فاصله دارند. خروج بازیکنان کلیدی مانند ژاوی یا پدرو در کنار محرومیت از خرید و استفاده از بازیکنان جدید، شانس استراحت دادن به بازیکنان ترکیب اصلی را کاهش داد. مصدومیت رافینیا و متیو نیز در شرایطی که می‌توانستند به تیم کمک کنند، انتخاب‌های لوئیز انریکه را - که روی بازیکنانی مانند بارترا، فرمائلن، داگلاس یا آدریانو حساب نمی‌کند - محدودتر کرد. آردا و الیکس ویدال نیز نتوانستند شاخصه رقابت پذیری را به ترکیب 11 نفره تیم اضافه کنند. محدودیت‌های تیم بالاخره تاثیر خود را نشان داد.

ضعف خط حمله

3 گل از 5 گل اخیر بارسا از روی ضربات شروع مجدد به ثمر رسیده است. بارسلونا در 450 دقیقه قبلی تنها دو گل در جریان بازی به ثمر رسانده است (دو گل سوارز مقابل اتلتیکو مادرید). هم چنین مثلث خط حمله نیز به شدت افت کرده است و قدرت و اعتبار پیشین را از دست داده است. مسی در 5 بازی گذشته در گلزنی ناکام بوده و نیمار نیز با مشکل مواجه شده است. علاوه بر این، افت خط حمله بارسا با ضعف دفاعی تیم نیز همراه شده است. بارسا در 6 بازی متوالی حداقل یک گل دریافت کرده و در ماه گذشته قادر به بسته نگه داشتن دروازه‌اش نبوده است. بارسا تا اینجای فصل جاری 47 گل خورده است؛ یعنی 9 گل بیشتر از تعداد گل‌هایی که در کل فصل گذشته دریافت کرد. اگر بارسا می‌خواهد عنوان قهرمانی لالیگا و کوپا دل ری را به دست آورد، خط حمله تیم باید قدرت خود را بازیابد.

وقفه بازی‌های ملی

بارسا در زمانی به وقفه بازی‌های ملی رسید که 39 بازی بدون شکست را پشت سر گذاشته و از 3 اکتبر 2015 ضمن پیروزی در 12 بازی متوالی لالیگا و کسب جواز حضور دوباره در فینال کوپا دل ری، آرسنال را نیز در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان حذف کرده بود اما در اواخر ماه مارس 2016، بازیکنان تیم برای حضور در تیم‌های ملی از تیم جدا شدند. سوارز بیشتر از 28,000 کیلومتر مسافت را پیمود. مسی دو بازی حیاتی برای آرژانتین انجام داد. نیمار در کمتر یک ماه مجبور بود دو بار به برزیل سفر کند. پیکه تنها بازیکن اسپانیایی تیم بود که دو بازی در ترکیب اصلی تیم ملی اسپانیای بازی کرد و متیو در جریان بازی فرانسه - روسیه مصدوم شد. بارسا به خاطر این وقفه بازی‌های ملی، طراوت و شادابی‌اش را از دست داد و پس از آن تردیدها افزایش یافت اما ما اکنون باید احساساتمان را دوباره به دست آوریم و پشت تیم باشیم.