منبع: سایت رسمی باشگاه
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

صدای نیوکمپ، کسی که بیش از شش دهه، صدایش در گوش صد‌ها هزار هوادار بارسلونا طنین انداز می‌شد، درگذشت. او که از شصت سال پیش، گوینده ورزشگاه نیوکمپ بود، به دلیل ناتوانی جسمی نتوانست در دیدار مقابل خیخون کاری که برای سال‌ها انجام می‌داد را انجام دهد، و نهایتا در روز جمعه 29 آوریل، از دنیا رفت.

مانل ویچ سانچز، که در 12 مارس 1938 در کاتالونیا به دنیا آمده بود، از سن 15 سالگی عضو باشگاه بارسلونا شد. او در یک شرکت نساجی کار می‌کرد اما رویایش همواره این بود که به یک مجری رادیو تبدیل شود. اگرچه او توانست چند بازی بارسا را در یک رادیوی محلی گزارش کند، اما هیچوقت آنچنان که می‌خواست، به رویایش نزدیک نمی‌شد. اما از سال 1958 به بعد، نام او با نام باشگاهی که عاشقش بود، گره خورد.

شروع در لس کورتس

در تاریخ 10 سپتامبر 1958، در زمین قدیمی لس کورتس، یک دیدار دوستانه بین بارسا و الچه، به افتخار سزار رودریگز، مهاجم اسطوره‌ای بارسا، برگزار شد. در بین دو نیمه، ناگهان صدایی از بلندگوی اصلی ورزشگاه پخش شد که در حال خواندن افتخارات سزار رودریگز بود. او کسی نبود جز مانل ویچ بیست ساله، که برای گویندگی ورزشگاه، انتخاب شده بود.

مسئولان بارسا به حدی از مانل ویچ راضی بودند که پیشنهاد دادند از آن به بعد، او در شروع هر بازی، به همه هواداران بارسا خوشامد بگوید و او این کار را تا به حال هم انجام می‌داد. در شش دهه، ویچ تنها در چهار بازی نتوانست گوینده بازی‌های بارسا باشد. دو بازی به دلیل اینکه تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، یک بار به دلیل حضور در عروسی دخترش و یک بار هم بازی هفته گذشته مقابل خیخون.

مدافع کاتالونیا

برای سال‌ها و طبق دستور دولت اسپانیا، مانل ویچ مجبور بود که حرف‌هایش را به زبان اسپانیایی برای حضار در ورزشگاه اعلام کند. اما در تاریخ 3 سپتامبر 1972، و برای نخستین بار، صدای او با زبان کاتالانی، اینگونه از بلندگو‌های ورزشگاه پخش شد: «یک کودک گم شده و در نزدیکی درب ورودی، منتظر دیدار با والدینش است». سپس او با یک برخورد صریح از سوی وزیر کشور، توماس گاریکانو، که در باکس رئیس‌های باشگاه حضور داشت، روبرو شد. و زبان کاتالانی تا سال 1975، دیگر از ورزشگاه شنیده نشد.

در 2 سپتامبر 2012 و چهل سال بعد از آن ماجرا، مانل ویچ بار دیگر از بلندگو‌های ورزشگاه اعلام کرد: «این باعث افتخار است که بعد از چهل سال، می‌توانم با زبان خودم، زبان خودمان برای شما سخن بگویم». چهار سال پیش از این، در 25 اکتبر 2008، و در یک دیدار خانگی مقابل آلمریا، باشگاه بارسلونا با برگزاری یک جشن یادبود، از پنجاه سال حضور او به عنوان صدای نیوکمپ در باشگاه، قدردانی کرد. و همین چند هفته قبل بود که او توسط هیئت مدیره باشگاه، برای تولد 78 سالگی‌اش، غافلگیر شد.

بسیار دوست داشتنی

یک چیز گیرا در مورد صدای مانل ویچ وجود داشت - چیزی مثل احترام، ادب و مسئولیت پذیری. او چه ترکیب تیم‌ها را اعلام می‌کرد، چه تعویض‌ها را می‌خواند و چه درخواست یک دقیقه سکوت می‌کرد، شنیدن صدای او معنای مشترکی با تجربه حضور در نیوکمپ و دیدن بازی‌های بارسا را داشت. بدون او، هیچگاه همه چیز مانند قبل نخواهد شد. روحش شاد.