منبع: Weloba
مترجم: رضا خانجانی - مبینا پولایی / FCBarcelona.ir

لوئیز انریکه در آخرین بازی فصل 2015/16 بارسلونا تصمیم اساسی‌ای گرفت که پیروزی سرنوشت ساز این تیم را حتمی کرد. مطمئنا علت اصلی دستیابی به قهرمانی کیفیت بالای عملکرد و جهانی بودن سطح بازی این تیم بود اما در کنار این‌ها، آنچه انریکه را از سایر مربیان متمایز می‌کند، این است که او به تمامی شاگردان خود، فرصت درخشیدن می‌دهد.

خاویر ماسکرانو، مدافع تیم اول بارسلونا، در اوایل نیمه اول این دیدار به دلیل خطا روی کوین گامیرو، بازیکن سویا، اخراج شد. اگر چه بارسا سرشار از استعدادهاست اما قطعا از دست دادن ماسکرانو کار را برای تیم خیلی سخت می‌کرد چرا که سبک دفاعی او مانع از نفوذ مهاجمان سویا میشد.

در این شرایط لوئیز انریکه مانده بود و 10 بازیکن در زمین که باید هر چه سریع‌تر برای جبران خروج نا به هنگام ماسکرانو تغییراتی در تیم ب وجود می‌آورد. کار عاقلانه‌ای بود که لوئیز انریکه پس از اخراج مدافع آرژانتینی‌اش تا پایان نیمه اول صبر کرد و سپس فرد جدیدی را برای پوشش دادن حفره دفاعی به تیم اضافه نمود که کاملا ضروری به نظر می‌رسید.

البته برای این تغییرات نیاز به قربانی شدن یک بازیکن دیگر بود؛ کسی که خود را برای به چاش کشاندن استعداد بازیکنان سویا که به خوبی آن‌ها را می‌شناخت، آماده کرده بود. لوئیز انریکه به زمان احتیاج داشت تا بتواند با سنجیدن شرایط عاقلانه‌ترین گزینه را انتخاب کند.

هرچند بارسلونا این فصل را با کسب دو عنوان قهرمانی به پایان رسانده اما خطر قریب الوقوعی تیم را تهدید می‌کند. بارسلونا با توجه به از دست دادن ژاوی، استاد خط میانی‌اش، مدتی است که با تیم گذشته - که درصد عمده‌ای از مالکیت توپ را در اختیار داشت - متفاوت شده است اما با وجود داشتن یک تیم قوی و پر از استعداد، کاتالان‌ها در عین حال بیشتر از آنچه یک تیم برای حفظ روند برتر بودنش نیاز دارد، تلاش کرده‌اند.

دو راه بیشتر وجود ندارد: بارسلونا در حال حاضر در حال فاصله گرفتن از تیکی تاکای اصیل خود است. این سبک ابتدا توسط یوهان کرویف عرضه شد و سپس توسط پپ به کمال رسید؛ دو سرمربی‌ای که کتاب‌های تاریخ را در نیوکمپ از نو نگاشتند.

لوئیز انریکه باید در این تابستان تصمیم بگیرد که می‌خواهد بارسا را به سبک اثبات شده درصد فوق‌العاده بالای مالکیت توپ بازگرداند یا تیمش را به گونه‌ای دیگر عظمت ببخشد. اگر او می‌خواهد راه اول را انتخاب کند، باید در نقل و انتقالات تابستانی به دنبال بازیکنانی باشد که نه تنها با بازیکنان کنونی ارتباط قوی پیدا کنند، بلکه به آسانی بتوانند خود را با سبک درصد تملک توپ بالا وفق دهند.

بین دوران پپ، یوهان و لوئیز انریکه، دو مربی دیگر سکان باشگاه را در دست گرفتند. در حالی که به وضوح، هیچ یک از مربیان اخیر قصد نداشتند ساختار قدرتمندی را که بارسا طی سالها ساخته بود تخریب کنند، ترکیبی از تغییرات و ورود بازیکنان جدید، باشگاه را بیشتر و بیشتر از استایل شناخته شده‌ای که منجر به فتوحات بسیار در سالهای پیش از هزاره سوم شده بود، فاصله داده است.

هر سال جدید مانند بازگشت به مرحله اول یک بازی ویدئویی است. همه ستایش‌ها و تعریف و تمجیدها از این فصل - در صورتی که شاگردان لوئیز انریکه در کسب دستاوردها جدید ناکام باشند - به سرعت در اذهان هر هوادار، بازیکن و از همه مهم‌تر، اعضای هیئت مدیره بارسلونا محو یا کم رنگ خواهد.

لوئز انریکه با تصمیم‌های بی‌شمار و مهمی در تابستان رو به رو است. مانند تصمیماتش در فینال کوپا دل ری که به پیروزی منجر شد. هر حرکت و تصمیم سرمربی آستوریایی حقیقتا می‌تواند آینده باشگاه را بسازد یا تباه کند.