منبع: Squawka
مترجمین: غلامحسین صبوری - سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

پس از هشت سال حضور و به دست آوردن عناوین متعدد، به نظر می‌رسد که دنی آلوز در آستانه جدایی از باشگاه محبوبش بارسلونا و پیوستن به تیم یوونتوس است. در این مقاله تحلیلی به قلم تحلیلگر سایت Squawka، به بررسی نقش تعیین کننده این بازیکن در موفقیت سال‌های اخیر بارسا پرداخته شده و از این موضوع که وی "چیزی فراتر از یک مدافع کناری" برای این تیم بوده، پرده برداشته خواهد شد.

جوزپه ماروتا مدیر اجرایی یوونتوس در هفته‌ای که گذشت در جمع خبرنگاران گفت: «پیوستن دنی آلوز به یوونتوس؟ هنوز هیچ چیز قطعی نشده است. این مسئله را نه می‌توانم رد و نه تایید کنم. او بازیکن تیم ما نیست، اما بازیکنی بسیار مهم برای تیمش است. خواهیم دید که با توجه به حضور یوونتوس در تمامی رقابت‌ها، می‌توانیم در این زمینه (به خدمت گرفتن آلوز) چه اقداماتی انجام دهیم».

اگر چنین معامله‌ای برای بانوی پیر با موفقیت به سرانجام برسد، این تیم برد بزرگی کرده، زیرا بازیکنی با کوله باری از تجربه، استعداد، موفقیت و شخصیت را جذب کرده است. در سوی دیگر، این انتقال ضربه بزرگی بر بدنه تیم بارسلونا خواهد زد، شاید حتی بزرگتر از آن چه پیش بینی می‌شود. آلوز یکی از نگین‌های این تیم در طول دوران سلطه 8 ساله آن‌ها بوده است. در حقیقت، پیوستنش به بارسا "انتقالی بزرگ" محسوب می‌شد؛ انتقالی که گواردیولا مُصِر به انجام آن بود چرا که وی را مهره‌ای حیاتی در انقلابی که می‌خواست در فوتبال به پا کند به حساب می‌آورد.

این بازیکن با مبلغ 30 میلیون یورو از سویا به جمع آبی و اناری پوشان پیوست. مبلغی هنگفت برای یک مدافع کناری (البته به پول سال 2008، امروزه باشگاه‌ها بازیکنان جایگزینشان را با این مبلغ‌های جذب می‌کنند!)، اما بعد‌ها آلوز ثابت کرد که بسیار بیش از این مبالغ ارزش دارد. اگر بخواهیم به کمک شعار باشگاه بارسلونا، اهمیت او برای این تیم در سال‌های گذشته را عنوان کنیم، می‌توانیم بگوییم: «فراتر از یک مدافع کناری».

گواردیولا بلافاصله با هدفی تعیین شده و خوب، نقشی مرکزی در سیستم تاکتیکی خود برای آلوز تعریف کرد. همچنین، باید به یاد داشته باشیم که این بازیکن برزیلی، نقشی اساسی در دو قهرمانی پیاپی سویا در آن سال‌ها ایفا کرده بود. او اسماً یک مدافع راست بود، اما در حقیقت در هر جایی از زمین حضور داشت و هر جا که توپ در حال گردش بود، به ناگاه سرو کله او پیدا می‌شد.

او بنیان گذار درخشش‌های سویا بود و اغلب حتی به عنوان بازیساز این تیم ایفای نقش می‌کرد. علاوه بر قهرمانی در لیگ اروپا، او همچنین نیروی محرکه‌ای بود که سویا را در فصل 2006/07 در کورس قهرمانی لالیگا قرار داد؛ جایی که آن‌ها علی رغم این که بهترین بازی‌ها را در آن سال در اسپانیا (شاید حتی اروپا) انجام می‌دادند، در نهایت با اختلافی ناچیز نتوانستند عنوان قهرمانی را کسب کنند.

در ادامه او آن فصل را بسیار عالی به پایان رساند و موفق شد در فینال کوپا آمریکای 2007 گلزنی کند تا برزیل با شکست آرژانتین مدعی به عنوان قهرمانی دست یابد.

او در اوج دوران بازیگری خود بود. اما در بارسلونا، او قدرت درخشش خود را به سطحی جدید و بالاتر رساند. آلوز که بلافاصله می‌دید به او آزادی عمل کامل در سمت راست زمین داده شده، خود را به طرز شگفت انگیزی در سبک هجومی بارسا که مبتنی بر ارسال پاس‌های کوتاه بود، یافت.

اغلب مدافعین کناری برزیلی مانند قطارهای سریع السیری هستند که خط کناری زمین را گرفته و مدام آمد و رفت می‌کنند و با این کارشان پویایی تیم در کناره‌ها را افزایش داده و نقشی محوری در تیم ایفا می‌نمایند. از میان این گونه بازیکنان می‌توانیم به عنوان مثال به کافو، روبرتو کارلوس و مایکون اشاره کنیم. اما آلوز در حالی که قابلیت‌هایی مشابه ستاره‌های ذکر شده داشت، از سبک بازی پیچیده تری بر خوردار بود. دلیل این موضوع شاید این بود که او مدت زمان زیادی را در اسپانیا سپری کرده (او در 19 سالگی و با مبلغ 1 میلیون یورو به سویا پیوست) و شاید هم این که او همیشه نسبت به سایرین متمایز بود.

با این همه، او در خارج از زمین هم منحصر بفرد بود. او که احتمالا سرخوش‌ترین بازیکن تاریخ بارساست، عاشق زندگی است و نمی‌ترسد که دیگران این نکته را بدانند. در عین حال، مردی مصمم با روحیه‌ای سیری ناپذیر برای پیروزی که تمرکز بسیار زیادی بر بدست آوردن آن دارد. مردی که جراحی‌های زیبایی‌اش او را تا حدی خوشتیپ‌تر کرده، اما خوشبختانه هیچگاه تلاش نکرده است که شخصیتش را تغییر دهد.

پیوستنش به بارسا مصادف با بازگشت پیکه به بارسا بود که شادی را به خط دفاع بارسا، بیش از همیشه بازگرداند. کارلس پویول که همیشه مانند یک جنگجوی جدی بود، یاد گرفت که بخندد و جَو اطراف رختکن بارسا، کاملا متحول شد.

تاکتیک‌ها و قدرت رهبری گواردیولا، واضحا بسیار کلیدی بود، اما سهل انگارانه خواهد بود، اگر تأثیری که شخصیت آلوز بر به وجود آمدن رختکنی شاد داشت، نادیده بگیریم. تأثیری که نقشی مهم بر موفقیت‌های تمام نشدنی بارسا داشته است.

حرف از موفقیت شد! شش قهرمانی لالیگا، چهار قهرمانی جام حذفی، چهار سوپر کاپ اسپانیا، سه سوپر کاپ اروپا، سه قهرمانی جام جهانی باشگاه‌ها و سه قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا. این 23 جام را بارسا در تنها هشت سال بدست آورد. پر افتخار‌ترین تیم پس از آن‌ها در همین مدت زمان، بایرن مونیخ با 13 عنوان قهرمانی است.

هشت سال گذشته، بدون هیچ شبهه‌ای از آنِ بارسا بوده است، و دنی آلوز یکی از مهمترین مهره‌های آن‌ها در این سال‌ها به شمار می‌رود. او مانند مسی در سرتیتر خبرها نبوده و مانند ژاوی، اینیستا و بوسکتس، ستایش نشده است، اما او (در کنار رفیق مصممش، جرارد پیکه)، - اگر ژاوی و مسی را کنار بگذاریم - اهمیتی درست به اندازه باقی بازیکنان بارسا در طول این هشت سال موفقیت، برای این تیم داشته است.

از مسی بگوییم، که هیچ بازیکنی به اندازه دنی آلوز در زمین بازی او را درک نمی‌کند. آن‌ها که زوج یکدیگر در سمت راست بارسا بودند، یک-دو‌های طوفانی خود را حتی زمانی که مسی به مرکز خط حمله و پُست فالس ناین رفته بود هم، ادامه می‌دادند. مرد آرژانتینی بخشی از موفقیتش به عنوان بهترین بازیکن دنیا در سال‌های اخیر را، مدیون همبازی برزیلی‌اش است.

مسی تنها کسی نیست که از پاس‌های دنی آلوز استفاده کرده است. در دهه اخیر لالیگا، لیونل مسی (127) تنها بازیکنی بوده که تعداد پاس گل بیشتری نسبت به دنی آلوز برای هم‌تیمی‌هایش فراهم کرده است. مدافع برزیلی در این مدت 97 پاس گل برای هم‌تیمی‌هایش ارسال کرده. 97! و فقط این را بگوییم که او حتی از ژاوی و اینیستا هم، پاس گل‌های بیشتری داده است.

او دیگر آن بازیکنی که قبلا بود، نیست، اما همچنان می‌تواند حرکات انفجاری‌ای که نشان از کیفیت بالایش دارد، به نمایش بگذارد. از اواخر مارس تا اوایل می‌سال گذشته، او نقشی اساسی در بارسا که در نهایت موفق به کسب سه گانه شد، داشت. نمایش او در هفته‌های پایانی رقابت‌های این فصل هم، که برای بارسا منجر به کسب دو گانه لیگ و جام حذفی شد، فوق‌العاده ظاهر شد.

او که تا به حال 32 قهرمانی با تیم‌های مختلفی که در آن بوده بدست آورده است، پر افتخارترین بازیکن حاضر در ترکیب بارسا محسوب می‌شود، و از بُعد برزیلی، تعداد افتخارات بزرگش حتی از پله هم بیشتر است! او در خارج از زمین هم، بسیار تأثیرگذار است و اخیرا با یک شرکت دارویی مصری، برای تهیه 1000 واکسن هپاتیت C در سه کشور متفاوت، همکاری داشته است.

واقعا مثل او وجود ندارد. وقتی از جان ویلسون، کارشناس فوتبال، خواسته شد تا به آلوز رتبه‌ای در بین بهترین مدافعین کناری تاریخ بدهد، این کار را انجام نداد؛ و ترجیح داد به کلمه "منحصر بفرد" در توصیفش بسنده کند. نه یک مدافع کناری، بلکه یک بازیکن منحصر بفرد که تنها با خودش می‌توان او را مقایسه کرد. سید لاو نیز چنین عقیده‌ای دارد و دنی آلوز را اینگونه توصیف می‌کند: «به آلوز لقب بهترین مدافع راستی که دیده‌ام را می‌دادم، اگر "مدافع راست" می‌توانست تمامی قابلیت‌های او را نشان دهد».

از دست دادن یک مدافع کناری 33 ساله برای باشگاهی مانند بارسا، مسئله مهمی نیست، اما دنی آلوز، چیزی فراتر از یک مدافع کناری است، و وقتی برود، دل همه برایش تنگ خواهد شد.