منبع: توتال بارسا
مترجمین: غلامحسین صبوری - سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

فصل دیگری در لاماسیا به پایان رسید. تیم‌های رده مختلف آکادمی بارسا، اکنون در حال آماده‌سازی خود برای تورنومنت‌های مرسومی هستند که در تابستان برگزار می‌شود و زمان آن فرا رسیده تا آبی و اناری پوشان جوان را مورد بررسی قرار دهیم تا ببینیم که کدام یک توجه بیشتری را به خود جلب کرده‌اند. در ادامه این مقاله درباره ستارگان این فصل لاماسیا و همچنین فراز‌ها و نشیب‌هایی که بزرگترین آکادمی فوتبال جهان در فصل 2015/16 آنها را تجربه کرد، بحث خواهد شد.

اگر بخواهیم آن چه بر لاماسیا در فصلی که گذشت را مورد بررسی قرار دهیم، نباید عواقب وحشتناکی که تحریم فیفا برای این آکادمی داشت را فراموش کنیم. جوردی رورا هماهنگ کننده تیم‌های پایه بارسلونا اخیراً طی مصاحبه‌ای با الموندو دپورتیوو، هیچ چیز را در این رابطه انکار نکرد.

او با صراحت گفت: «هیچ تیم دیگری در دنیا نیز نمی‌توانست در شرایطی که به یک باره سه یا چهار تن از بهترین بازیکنان خود را بدون جایگزین از دست داده، عملکرد مطلوبی داشته باشد. اگر چنین اتفاقی برای سایر تیم‌ها رخ می‌داد، آن‌ها حتی نمی‌توانستند تا انتهای این فصل دوام بیاورند. عواقبی که این تحریم از لحاظ نیروی انسانی به ما وارد کرد، بسیار بزرگ بود. حتی تصور این را هم نمی‌توانید بکنید که تا چه اندازه دردناک است که به بازیکن 11 یا 12 ساله‌ای که تنها هدفش از به این جا آمدن این بوده که بازی کند، بگویید که نمی‌تواند بازی کند».

اگرچه، با وجود تمامی این مشکلات، لاماسیا فصل چندان بدی را نیز پشت سر نگذاشت. در حقیقت، تیم‌های رده مختلف آکادمی بارسا عملکرد درخشانی را ارائه دادند و بین 14 آکادمی پایه، 8 قهرمانی لیگ و 33 قهرمانی در تورنومنت‌های مختلف به دست آمد. این دستاورد بسیار بزرگی است، آن هم در شرایطی که برخی تیم‌ها به دلیل تحریم فیفا، مجبور بودند کار خود را از ژانویه در رقابت‌ها آغاز کنند. این مورد دقیقاً برای جوانترین تیم لاماسیا صدق می‌کند، که هر ساله باید از صفر شروع کند. اما با این شرایط، کوچولو‌های لاماسیا (درباره بازیکنانی صحبت می‌کنیم که در سال 2008 متولد شده اند) تحت مربیگری خوانان گیل، در میان تعجب همگان، برای اولین بار در سال‌های اخیر به قهرمانی لیگ دست یافتند.

قهرمان قهرمانان

در فصل 2015/16، بسیاری از تیم‌های لامسیا، عملکرد چشمگیری داشتند. تیم فوق‌العاده اینفانتیل ب، تحت هدایت مربی با تجربه لاماسیا سرجی میا و با بهره بردن از کاپیتانی شگفت انگیز به نام خاوی سیمونس که به کاپیتان تارزان معروف است، به وضوح می‌توانست خود را به عنوان بهترین بهترین‌ها معرفی کند، از آن جا که توانست قهرمانی لیگ و 5 تورنومنت بزرگ جهانی را کسب کند. اگرچه که حتی این تیم هم در برابر موفقیت‌های تیم کادته ب، به نوعی کم آورد.

اگر بخواهیم ساده بگوییم، کادته ب تحت سرمربی گری کریستین کاتنا، این شانس را داشت تا از بهترین استعداد‌های لاماسیا در رده خودش بهره ببرد. در میانه میدان این تیم، آدریا برنابه‌ای حضور داشت که اوضاع را مانند اینیستا تحت کنترل دارد. سرجی آلتیمیرا (سرجی روبرتو تیم) نیز به او کمک می‌کند؛ کسی که پسر عمویش آدریا نیز در سمت راست خط دفاعی بازی می‌کند. حتی بدون الماس درخشانش آنسو فاتی که از میانه فصل به دلیل شکستگی درشت نی پایش از حضور در مسابقات غائب بود، نیز این تیم موفق شد در فاصه 5 هفته مانده به پایان لیگ قهرمانی خود را مسجل کند، آن هم بدون تقبل هیچ شکستی! از دروازه بان گرفته تا نوک حمله، استعداد این تیم بی‌حد و اندازه است. در حقیقت، آن‌ها به حدی با استعدادند که حتی لوئیز انریکه که هیچ گاه در باره تیم‌های دیگر باشگاه به غیر از تیم خودش صحبت نمی‌کند، نیز طی مصاحبه‌ای در شبکه تلوزیونی بارسا به تمجید از آن‌ها پرداخت.

او در ماه دسامبر گفت: «نسل فوق‌العاده از بازیکنان در تیم کادته ب وجود دارد. امیدوارم مدیر برنامه‌هایشان این صحبت‌های من را نشنوند». و چطور میتوانست از آن‌ها تمجید نکند، در حالی که اریک گارسیا و جوزپه خائومه در قلب خط دفاعی مانند ماسکرانو و پیکه همدیگر را تکمیل می‌کنند و در خط هجومی نیز نیلز مورتیمر با سبک خاصش، توپ‌ها را وارد دروازه می‌کند؟

ارزشمند‌ترین بازیکن

پاسخ ساده است: پابلو مورنو. بازیکنان زیادی بودند که نمایش‌های فوق‌العاده‌ای داشتند، اما هیچکدام حتی به مهاجم تیم A نونهالان بارسا، نزدیک نشدند. این بازیکن که هنوز 15 سالش هم تمام نشده (متولد 2002)، مربیان خود را به تعجب وا داشته است. با فیزیکی بسیار خوب که حریفانش را می‌ترساند، و توانایی‌های تهاجمی فوق‌العاده‌اش، مانند این است که داریم ترکیبی از لواندوفسکی و رونالدوی اوریجینال را در لباس بارسا می‌بینیم! 70 گل او در تیم اینفانتیل آ، از تعداد گل‌های 12 تیم از لیگ 15 تیمه‌ای که او تیمش در آن حاضرند، بیشتر است. بهترین نمایش او در دربی کاتالونیا و مقابل اسپانیول بود، اما گلی که او در مقابل ویلانوا لا گلتریو به ثمر رساند، از آن‌هایی است که همیشه در کلیپ‌های فوتبالی می‌بینیم. سوال اصلی این است که، آیا او آینده در بارسا دارد؟ مهاجمینی با استایل او، هیچگاه نتوانستند خود را در سبک بارسا جا بیندازند (از زلاتان بزرگ بپرسید!)، اما مورنو موردی است که لاماسیا تا به حال به خود ندیده است. اگر مطبوعات کاتالونیا راست گفته باشند، او به زودی مراحل خوبی را پشت سر خواهد گذاشت، چرا که جوردی رورا تصمیم گرفته است که پابلو را مستقیما به کادته آ بفرستد - پس او نیاز نیست که ابتدا در کادته بی‌حضور یابد.

تازه وارد

محرومیتی که فیفا برای بارسا در نظر گرفته بود، باعث شد تا بسیاری از بازیکنان لاماسیا مجبور باشند مدت زمان زیادی را برای انجام نخستین دیدارشان با پیراهن بارسا، صبر کنند. یکی از آن‌ها که ارزش این صبر کردن را داشت، پابلو پایز خاویرا، که مختصرا به او خاوی می‌گویند، بوده است. این هافبک با پاس‌های تک ضرب خارق العاده و دید منحصر بفرد برای پاس دادن، در تیم پر ستاره آلِوین آ، یک پدیده محسوب می‌شود. خاوی درک فوق‌العاده‌ای از فلسفه بازی تیم دارد و کاملا به تیکی تاکای معروفی که در دوران گواردیولا بارسا را به همه چیز رساند، متعهد است.

بازیکنی با بیشترین پیشرفت

در سال‌هایی که فوتبالِ یک بازیکن در حال شکل گرفتن است، مهمترین نکته این است که او با گذشت زمان، پیشرفت داشته باشد. به نظر می‌رسد مهاجم بلغاری کادته آ، کان تمنژکوف - که نامش را از مهاجم آرژانتینی منچستر سیتی برداشته‌اند - اوضاع خوبی از این بابت دارد. در طول فصل 2015/16، کان دیگر آن مهاجم خودخواه حاضر در محوطه جریمه که مردم در اولین سال حضورش در بارسا می‌دیدند، نبود. مهاجم بلغار حالا یک بازیکن تیمی محسوب می‌شود و مهمتر از آن، او یاد گرفته است که چگونه در بازی‌های گروهی تیمش، نقش ایفا کند. آمار او - 31 گل در 29 بازی - نشان از سخت کوشی او دارد.

بازیکن دیگری که خود را به حدی رسانده که شایسته تحسین باشد، هم‌تیمی کان در کادته آ است: جاندرو اورلانا. این هافبک کلاسیک جزء آن لیست بلند و بالایی بود که دو فصل پیش شهر را طی کرد و از اسپانیول به بارسا پیوست و نمایش‌های بسیار خوبی در بارسا داشت. گفته می‌شود که چند تیم لیگ برتری به شدت خواهان به خدمت گرفتن او هستند و ظاهرا بارسا یک جنگ سخت بر سر قانع کردن اورلانا به ماندن، پیش رو دارد.

بهترین مدافع

یک انتخاب مشخص دیگر: اریک گارسیا، کاپیتان تیم کادته بی‌که یک سر و گردن از دیگر بازیکنانی که وظیفه‌شان دور نگه داشتن حریفان از دروازه است، بالاتر است. این مدافع میانی، که از شش سالگی در بارسا بوده (و حتی پیش از آن هم در تیم محل زندگی‌اش، مارتورل بازی می‌کرده!)، آینده دار‌ترین مدافع لاماسیا محسوب می‌شود. او همه آن چیزهایی که هواداران بارسا در پیکه می‌پسندند را داراست: قدرت، توانایی خارق العاده در بازیسازی از عقب زمین، و البته، شخصیت!

نا امید کننده‌ترین!

در ابتدای فصل، تیم جوانان آ بارسا، به نظر می‌رسید که هر چه برای کسب موفقیت لازم است را داراست. مربی خوبی مانند گابری گارسیا، تیمی پر از استعداد و پر از اشتیاق برای کسب پیروزی. اما نتایج، اصلا در حد و اندازه‌های آنچه از تیم انتظار می‌رفت، نبود. لیگ برای آن‌ها خیلی زود به اتمام رسید و نتوانستند چالش چندانی برای اسپانیول، که نهایتا قهرمانی را بدست آورد، درست کنند. شاگردان گابری در پایان با 19 امتیاز اختلاف نسبت به تیم همشهری، در رتبه چهارم جدول قرار گرفتند. زوج کره‌ای خط حمله، سئونگ وونگ لی و پایک، نتوانستند جادوهایی که از آن‌ها انتظار می‌رفت را به نمایش بگذارند که می‌توان دلیل اصلی‌اش را دوری طولانی مدت آن‌ها از میادین فوتبال به دلیل محرومیت اعمال شده از جانب فیفا، دانست. وونگ لی، که انتظار می‌رود در آینده برای تیم نخست بارسا هم بدرخشد، در برخی لحظات، سطح بالای خود را به رخ کشید - خصوصا وقتی در کنار هافبک آینده دار تیم، کارلس آلنیا قرار می‌گرفت.

این هافبک همه کاره، نسبتا مدت زمان کمی را تحت هدایت گابری گذراند، چرا که اکثرا به تیم بی‌دعوت می‌شد - اما با این وجود، همچنان بهترین بازیکن تیم جوانان آ بوده است. او همچنین در تیم بی‌پیشرفت بسیار مناسبی داشته و هماهنگی خوبی با شاگردان جرارد لوپز برقرار کرده است و به نظر می‌رسد که جایگاه ثابت او برای فصل آینده، کاملا تضمین شده است.