منبع: سایت رسمی باشگاه
مترجم: سعید ایمنی / FCBarcelona.ir

با در پیش بودن آخرین بازی فرانک ریکارد در نیوکمپ، مشاهده لینک با برخی از مربیان سابق اف سی بارسلونا تماس گرفت تا نظرشان را در این مورد بداند. پاسخ‌ها متفق القول بودند.

در اینجا ما، نظرات مربیان سابق بارسا مانند لورینو رویز، لوسین مولر، تری ونبلز، یوهان کرویف، کارلس رکساچ، لوزنز سررا فرر و رادومیر آنتایچ را به ترتیب زمان حضورشان در بارسا، برای شما ارائه می‌دهیم.


لورینو رویز (1976)

من برای فرانک ریکارد به عنوان مربی، ارزش زیادی قائلم. مربیانی هستند که همیشه همان که هستند باقی می‌مانند. ریکارد نشانش را روی بارسا با بازگشت به فوتبال هجومی با بازیکنان کناری، باقی گذاشت، چیزی که بارسا همیشه انجام می‌داده است، صرف نظر از بازه تا برگشتن کرویف به باشگاه. همه می‌دانند که فوتبال کاملا پیرامون نتایج جریان دارد. اما منچستر یونایتد به شیوه‌ای تاسف آور به فینال لیگ قهرمانان رسید. آنها به گونه‌ای به نیوکمپ آمدند که انگار آنها آلکویانو (تیم دسته سومی اسپانیا) هستند. چنین باشگاه بزرگی، با این بازیکنان، با چنین تاریخی، نمی‌تواند اینطور بازی کند.

و به خاطر اینکه هیچکس در اسپانیا، این را نگفته است، من می‌گویم که «گازتا دلا اسپورت»، «ال اکیپ» و «ا بولا» همزمان بر روی اشتباهات داوری و این نکته که یک پنالتی به خاطر تکل بر روی مسی گرفته نشد، تاکید داشتند. این تکل روی خط محوطه جریمه بود و این یک پنالتی است. در یکی از این روزنامه‌های معتبر اروپایی، آنها حتی گفتند که منچستر یونایتد همیشه از بابت داور دلگرم بود. اینجا، به طور غیر قابل توضیحی، هیچکس چیزی در این باره نگفت! اما این حقیقت است، درست همان طور که فرانک ریکارد گفت، پیروزی و شکست به جزئیات بستگی دارند. این تمام چیزی بود که خبرگزاری‌ها امروز برای سرشار از تحسین بودن برای فرانک ریکارد کم داشتند، چرا که او با یک تیم تضعیف شده، به نیمه نهایی لیگ قهرمانان رسید!

لوسین مولر (1978-79)

با مربیان، همیشه مسئله نتایج مطرح است. من فکر می‌کنم که او مربی بزرگی بود. همیشه به خبرنگاران بها می‌داد. اما این (کنار گذاشتن او) هیچ معنی خاصی ندارد. او کار بزرگی را انجام داد. با او، بارسا فوتبالی افسانه‌ای ارائه می‌داد. در دو سال اخیر، چیزی اتفاق افتاد که تنها کسانی که در بطن موضوع هستند، آن را می‌دانند. به روشنی، ما باید بدانیم که چرا این اتفاق افتاد. اما حقیقت همیشه آشکار نمی‌شود. گاهی شما نمی‌دانید که چرا اکنون دارید می‌برید و یا می‌بازید.

تری ونبلز (1984-87)

او کار شگفت انگیزی انجام داد. تنها به خاطر زمانی که او اینجا بود، پنج فصل، او لایق احترام بسیاری است. ما باید به خاطر داشته باشیم که بارسا باشگاهی با توقعات بالاست و اگر شما آنها را برآورده نسازی، چنین نتایجی به وجود می‌آید. اما با او، تیم فوتبالی باشکوه بازی می‌کرد. برای من، او اثبات کرد که یک مربی در خاطر ماندنی است، کسی که هرجا که برود، هیچ مشکلی در کار و خوشحال بودن نخواهد داشت.

یوهان کرویف (1988-96)

اگر بخواهی فرانک ریکارد را ارزیابی کنی، شما تنها نیاز داری تا به این نگاه کنی که بارسا، پنج سال پیش چطور بود و اکنون چطور است. ما مجبور نیستیم که فقط به فوتبال نگاه کنیم، بلکه باید به اعتبار بارسا در جهان فوتبال دقت داشته باشیم. اگر شما به ذهنیتی که فرانک ریکارد در پروژه هیئت مدیره، ایفا کرد، نگاه کنید، ما تنها می‌توانیم در مورد شغلی صحبت کنیم که به طور کامل انجام شده است. او عناوین را فتح کرد، اما فراتر از همه اینها، او به باشگاه اعتبار بخشید.

پیمان بارسا با یونیسف، حرکتی برای تمام دنیاست. برای انجام آن، شما به علاوه نیازمند یک مربی هستید که تنها به خودش فکر نمی‌کند و همواره متوجه تشکیلاتی است که او جزوی از آن است. ریکارد، با شیوه کارش، با آرامشی که در رفتارش است، شیوه صحبت کردنش و فروتنی و تواضعش، دست به دست این پیام جهانی پیش رفت.

اگر اکنون، ما از فوتبال صحبت کنیم، همه موافقند که دو سال پیش، بارسای ریکارد، بهترین فوتبال را در اروپا بازی می‌کرد، اگر نگوییم در جهان. واضح است که رسیدن به قله واقعی بسیار دشوار است. در آنجا باقی ماندن، حتی سخت‌تر است، چرا که برای آن، هر جزء مجموعه باید به طور کامل و درست کار کند.

کارلس رکساچ (1988, 1991, 1996 و 2001-02)

او یک مربی با «هویتی بارسایی» بوده است، کسی که از نمایش فوتبال زیبا لذت می‌برد و فطرت هدایت یک تیم بزرگ را دارد. قابل ذکر است که او خیلی تحت تاثیر فراز و نشیب‌های تیم قرار نمی‌گرفت. چیزی که گاهی فقدانش احساس می‌شد، حمایت، به هنگام نیاز بود. او نشان داده است که او یک جنتلمن واقعی است و همیشه از بازیکنان دفاع کرده است، چیزی که بسیار مهم است.

لورنز سررا فرر (2000-01)

فرانک ریکارد، به طور شخصی و حرفه‌ای، اثر خیلی خوبی روی من گذاشته است. او پاسخ نیازهای باشگاهی مثل بارسا بود. او شیوه‌ای از ریسک، خلاقیت و استعداد را به نمایش گذاشت و همیشه برای برد بازی کرد. من همچنین فکر می‌کنم که او خود را شخص صادقی نشان داد. من این تاثیر را از او گرفتم که در موقعیت‌های بسیاری، او مسئولیت شرایط تیم را به عهده می‌گرفت، حتی چیزی که تقصیر او نبود. این همچنین به درستکاری او به عنوان یک انسان مربوط است. به عنوان یک عضو باشگاه، من می‌خواهم به او، به خاطر تمام چیزهایی که به باشگاه آورد، تبریک بگویم.

رادومیر آنتیچ (نفر قبل از ریکارد)

او کار بزرگی را انجام داده است. او شیوه برخوردی عالی را به نمایش گذاشت. او آرامش را به باشگاهی به دشواری بارسا آورد. او با درایت، از باشگاهی به بزرگی بارسا دفاع کرد. در ارتباط با فوتبال، او تیم را وادار به بازی به شیوه بارسایی کرد. اگر بخواهم انتخاب کنم، ذوق خوب او در فوتبال، فینال پاریس بود. او هرگز در مشاجرات لفظی وارد نشد، در حالی که فرصت‌هایش برای او پیش آمد. ما تنها نیاز داریم که مورینیو را به خاطر بیاوریم. حقیقت این است که او همیشه نشان داده است که یک جنتلمن واقعی است.