منبع: Squawka
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

پس از بردن سه گانه در دو فصل پیش و دو گانه در فصل گذشته، بارسا به دنبال بهتر شدن است تا این فصل را هم با بدست آوردن افتخاراتی به پایان برساند. در این مقاله به بررسی آنچه لوییز انریکه با خریدهای این فصل خود به بارسا اضافه کرده است، می‌پردازیم.

پپ گواردیولا استاندارد را به وجود آورد و لوییز انریکه برداشت خود را از آن داشت: دنبال کردن یک جام، کافی نیست، باید همه‌اش را دنبال کنید. و بردنِ تنها کافی نیست، باید خوب ببرید. فوتبال شما باید مسحور کننده باشد و همواره بهبود یابد. بی‌نظمی به هیچ وجه نباید به تیم راه یابد.

لوییز انریکه این برداشت را انجام داد و به کار کردن ادامه داد تا بارسلونا را تبدیل به تیم بهتر و بزرگتری، در صدر فوتبال دنیا، تبدیل کند.

آن‌ها چگونه از خستگی، که فصل گذشته بلای جان MSN بود، رهایی خواهند یافت؟

فصل گذشته، بارسلونا بهترین تیم دنیا بود. آن‌ها همه را از دم تیغ خود می‌گذراندند و با صلابت هر چه تمام‌تر به سوی تکرار سه گانه پیش می‌رفتند. به نظر می‌رسید که هیچ چیز نمی‌تواند آن‌ها را متوقف سازد، تا اینکه نهایتاً با دیواری به نام "وقفه بهاریِ تیم‌های ملی" روبرو شدند.

این نخستین بار از زمان حضور MSN در کنار هم بود، که هر سه مهاجم برای پیوستن به تیم‌های ملی خود، به آمریکای جنوبی سفر می‌کردند. دو پرواز بر فراز اقیانوس اطلس و دو بازی به همراه تیم‌های ملی نابسامان و بی‌روحیه خود، تمام آنچه بود که MSN در آن وقفه انجام دادند.

آن‌ها که پیش از سفر هم، فصلی دراز و شلوغ داشتند، به بارسلونا بازگشتند در حالی که سایه‌ای از خود بودند. و در حالی که آن‌ها به هیچ وجه در بهترین وضعیت خود به سر نمی‌بردند، بارسای مدعی از لیگ قهرمانان اروپا حذف شد. آن‌ها در زمان درست به خود آمدند تا بارسا بتواند دو گانه را بدست بیاورد، اما این با تاریخسازی فصل گذشته‌شان تفاوت داشت.

چگونه بارسا از تکرار این مسئله جلوگیری کند؟ جذب یک مهاجم چهارم و گاهی استراحت دادن به نیمار و لوییز سوارز. ساده به نظر می‌آید، نه؟ اما انجام این کار برای بارسا بسیار سخت به نظر می‌آید. خوشبختانه برای آن‌ها، لوییز انریکه ترکیبی با گزینه‌های متعدد برای آن‌ها ساخته و یکی‌شان هم به خوبی امتحان شده است.

فصل گذشته و در ال کلاسیکوی نخست، در حالی که لیونل مسی روی نیمکت حضور داشت، بارسا از سرجی روبرتو به عنوان وینگر راست استفاده کرد. با توپ، این مسئله چندان تغییری ایجاد نمی‌کرد، چرا که بازیکن چند پُسته کاتالانی به خوبی توپ را به پیش می‌برد - اما بدون توپ، ترکیب آن‌ها بیشتر 4-4-2 بود تا 4-3-3 و روبرتو تبدیل به یک هافبک راست (چسبیده به خط) می‌شد و اینیستا نیز تبدیل به یک هافبک چپ مطلق می‌شد. این نکته، با پرت کردن حواس مدافعان از آن‌ها، فشار را تا حد زیادی از نیمار و سوارز کاست.

حالت دفاعی بارسا در پیروزی 0-4 فصل گذشته در ال کلاسیکو

با چند پسته بودنِ هافبک‌هایی که بارسا در حال حاضر در اختیار دارد (آردا، دنیس سوارز و رافینیا، هر سه می‌توانند در پُست هافبک مرکزی و وینگر به کار گرفته شوند)، تکرار ترکیب استفاده شده در ال کلاسیکو، می‌تواند پاسخی برای دوراهیِ انتخاب بازیکنان اصلی باشد.

استفاده از یک هافبک در کنار دو ضلع از مثلث MSN و تبدیل شدن ترکیب به چیزی مانند 4-2-2، زمانی که توپ در اختیار تیم نیست. با این تاکتیک، بارسلونا می‌تواند از مهاجمان خود به صورت چرخشی استفاده کند، در حالی که هیچ خدشه‌ای به سلطه کامل آن‌ها بر بازی‌ها، وارد نمی‌شود - هم در بُعد دفاعی و هم در بُعد هجومی، همانگونه که در دیدار رفت سوپر کاپ مقابل سویا آن را نشان دادند.

آیا خرید ساموئل اومتیتی به معنای یک تغییر تاکتیکی است؟

در نهایت بارسلونا یک مدافع کلاس جهانی به خدمت گرفت. این مسئله مدت زمان زیادی به طول انجامید. آبی و اناری‌ها سال‌ها در دفاع خود یک پیکه داشتند که تلاش می‌کرد تا دفاع را با حضور هافبک‌های کوتاه قامت و یک مدافع کناری برزیلی که چندان اشتیاقی برای دفاع نداشت، سامان ببخشد.

کیفیت تنها چیزی نیست که اومتیتی به بارسا اضافه می‌کند. با حضور یک مدافع که سرعت کافی برای پوشش دادن به توپ‌هایی که مهاجمان پس از غلبه بر پیکه در استارت‌ها فراهم می‌کنند (که زیاد هم اتفاق می‌افتد، چرا که اگر پیکه یک ضعف داشته باشد، این است که سرعتی معادل با یک پیرمرد 96 ساله مادریدی دارد)، بارسلونا می‌تواند خط دفاعی سطح بالاتری با ضریب اطمینانی بیشتر از آنچه معمولاً دارند، داشته باشند.

علاوه بر این، توانایی اومتیتی در بازی در پُست دفاع میانی و دفاع چپ، می‌تواند فرصت را برای یک تغییر تاکتیکی به وجود بیاورد. طرح اصلی انریکه برای ترکیب بارسلونا، 3-4-1-2 است. و در حالی که این مسئله از آن زمان کمی تغییر کرده است، شکی وجود ندارد که انریکه لذت می‌برد که قادر باشد از مسی پشت سه مهاجم (تقریباً چیزی مانند 3-3-1-3، که مسی در دیدار مقابل PSG در پاییز 2014 آن را انجام داد) استفاده کند.

اما برای اینکار، مربی باید یک مدافع با فیزیک مناسب، غریزه قوی و توانایی زمانی خوب داشته باشد که می‌تواند چه در میانه خط دفاعی و چه در گوشه زمین، خوب دفاع کند. بارسا ماسکرانو را داشت که حدوداً فاصله زیادی با داشتن این پکیج از مهارت داشت، و حالا اومتیتی را دارد که این‌ها در ذات اوست.

بارسا در حال ساختن یک خط هافبک برای آینده

آندرس اینیستا 32 ساله است، و ایوان راکیتیچ و بوسکتس 28 ساله‌اند. در کنار هم، آن‌ها یکی از بهترین خطوط هافبک دنیا را تشکیل می‌دهند، در حالی که اینیستا و بوسکتس دو تن از سه هافبک برتر حال حاضر دنیا هستند. اما هیچکدام از آن‌ها قرار نیست جوان شوند و، با نگاهی به آینده، بارسلونا شروع به ساختن کرده است.

به سرجی سمپر، که یک هافبک دفاعی 20 ساله از محصولات خود باشگاه است، یک شماره در تیم نخست اختصاص یافته است. در عین حال، هافبک وسط مایل به راست، دنیس سوارز (22)، و هافبک وسط مایل به چپ، آندره گومز (23)، به تیم اضافه شده‌اند. واضح است که بارسا می‌خواهد یک خط هافبک جدید برای آینده بسازد.

این کیفیت محض به این معناست که آغازکنندگان بازی می‌توانند با توان بیشتری بازی کنند و تلاش بیشتری از خود در زمین نشان دهند، چرا که می‌دانند جایگزینانی برایشان وجود خواهد داشت که سطحی همانند آن‌ها دارند و زمانی که نیاز به استراحت وجود داشته باشد، با خیال راحت آن را بدست خواهند آورد.

علاوه بر این، خریدهای تازه حتی توانایی‌های بیشتری از آنچه تیم در فصل گذشته داشت، به آن اضافه می‌کنند. دنیس سوارز توپ را بهتر از راکیتیچ حمل می‌کند و با جرأت بیشتری از او دریبل می‌زند، که این مسئله می‌تواند سمت راست را، که خصوصاً پس از خروج آلوز می‌تواند با مشکل جدی روبرو شود، به سطح بالاتری برساند.

آندره گومز از لحاظ پختگی، حتی به اینیستا نزدیک هم نیست، اما بلندای قامت او 188 سانتی متر است. این بلندای قامت گزینه‌های بسیار زیادی را برای بارسا، چه به عنوان یک مدافع روی توپ‌های هوایی و چه به عنوان هدفی برای پاس‌های مورب مسی، فراهم می‌کند.

تنها ضعف واقعیِ اینیستا این است که او نمی‌تواند ضربات محکمی از پشت محوطه جریمه راهی دروازه کند. در حالی که آندره گومز می‌تواند ضربات سهمگینی را به سمت دروازه شلیک کند که معمولاً جایگاهش زیر طاق دروازه است. هافبکی که بتواند زیاد گلزنی کند، می‌تواند برای بارسا تفاوت رقم بزند و کمی بار را از روی دوش MSN، که عملاً تمام گل‌های بارسا را می‌زنند یا می‌سازند، کم سازد.