منبع: مارکا
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir



او که در سنی بسیار پایین از خانواده‌اش، به قصد به واقعیت رساندن رویای موفقیت در فوتبال جدا شد، نقل مکان کردن به یک خانه کشاورزی در نزدیکی نیوکمپ، چندان برای او ساده نبود. او در یک زندگی نامه با عنوان «مهمترین انتقال زندگی من» که دوشنبه 5 سپتامبر (فردا) برای فروش در باجه‌های مطبوعاتی اسپانیا قرار می‌گیرد، در مورد مسائلی تازه سخن گفته است. این اتوبیوگرافی با همکاری دو خبرنگار به نام‌های مارکوس لوپز و رومن بسا تهیه شده است.

بدترین روز در لاماسیا

«شاید بی‌معنی به نظر بیاید، اما درست است؛ بدترین روز زندگی من در لاماسیا سپری شد. من احساس می‌کردم که رها شده‌ام و مانند این بود که چیزی را در درونم از دست داده‌ام. برای من حضور در آنجا بسیار سخت بود، اما می‌خواستم ادامه دهم چرا که می‌دانستم این بهترین تصمیم برای آینده‌ام است».

«این اتفاق، قرص تلخی بود که چاره‌ای جز خوردنش نداشتم، چرا که مجبور بودم از خانواده‌ام جدا باشم، هر روز آن‌ها را نبینم و نزدیکشان نباشم. تصمیم بسیار سختی بود. این انتخاب را به خاطر خودم انجام دادم و این مسئله مرا تبدیل به... تبدیل به...».

گل معروف در استمفوردبریج

«توپ را فرستادم به جایی که دست پیتر چک به آن نرسد. چه دروازبان فوق‌العاده‌ای. او توپ‌های بسیاری را در آن دو بازی مهار کرد. آن گل سرنوشت، یا هر چیزی که شما می‌نامید، بود. آیا من پیش از ضربه زدن در مورد آن فکر کردم؟ به هیچ وجه!».

«وقت کافی برای فکر کردن به اینکه باید توپ را با داخل پا، روی پا یا بیرون پا بزنم وجود نداشت. اگر در موردش فکر کرده بودم، هیچ اتفاقی نمی‌افتاد! من به صورت غریزی عکس العمل نشان دادم».

مصیبت اینیستا

«همه چیز در قسمتی از زندگی من آغاز شد که قرار بود باشکوه‌ترین تابستان زندگی من باشد. ناگهان، من احساس کردم که حالم خوب نیست. هیچکس نمی‌دانست که چرا؛ من یک روز خوب بودم، روز بعد احساس بدی داشتم و پس از آن هم».

«روزها می‌گذشتند و هیچ بهبودی حاصل نمی‌شد. مشکل این بود که کسی نمی‌دانست مشکل از کجاست. آزمایش‌های بسیاری انجام دادم و همگی می‌گفتند که مشکلی نیست، اما بدن و ذهن من نظر دیگری داشتند».

«هیچ چیز بدتر از آن نیست که ندانید چرا این اتفاقات برای شما می‌افتد، و بدتر آن لحظه‌ای است که تصور می‌کنید همه این‌ها مشکلات ذهنی هستند. ممکن است کسی که این‌ها را می‌خواند احساس کند که حرف‌های احمقانه‌ای زده‌ام، و شاید هم برخی مردم با این حرف‌ها همذات پنداری کنند. تنها چیزی که می‌دانم این است که آن روزها بسیار دردناک بود. من احساس می‌کردم که در شرایط بدی هستم و مردم اطرافم این را نمی‌فهمیدند. خیلی سخت بود، خیلی...».

مرگ دنی خارکه

«به یاد دارم که یک روز در آمریکا، پزشکان گفتند که مشکل را یافته‌اند و حل خواهد شد. اما متأسفانه، وقتی بعد از پیش فصل به خانه برگشتیم، آن پیام رسید. من در بدترین وضعیت ممکن بودم، چرا که درمان را آغاز کرده بودیم، و آن وقت بود که پویول گفت دنی مرده است».

«تنها چیزی که من در آن لحظه گفتم این بود که مطمئنی؟ آیا رسماً اعلام شده است؟ نمی‌توانستم باور کنم که دنی، دوست من، مرده است. با آن خبر مانند این بود که قلبم از حرکت ایستاده است و روزهای بعدی در بارسلونا خیلی بد بود».

«این مسئله سقوط من به یک نقطه نامعلوم را آغاز کرد. من پرتگاه را با چشمان خود دیدم و در آن زمان بود که به دکتر گفتم دیگر نمی‌توانم ادامه بدهم».