منبع: اسپورت
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

این‌ها کلماتی بودند که لوییز انریکه در وصف درخشش بی‌حد و حصر لیونل مسی در دیدار سه شنبه شب، به کار برد؛ بازیکنی که در طول سال‌ها، بهتر و بهتر شده است. او فوتبال خود را به عنوان یک وینگرِ راستِ صرف آغاز کرد، و تبدیل به بهترین بازیکن دنیا شد، و حالا، پس از تأیید این نکته که او بهترین بازیکن تمامی دوران هاست، او در سطحی است که فوق‌العاده بودنش را می‌تواند در هر پُستی در زمین پیاده کند.

آنچه او در مقابل سلتیک انجام داد، چیز جدیدی نبود. مسی از یک مهاجم، به بازیکنی تبدیل شده است که همواره در هنگام سردرگمی تیم، راه حلی پیدا می‌کند. پپ گواردیولا، در سال 2009، اولین شخصی بود که او را در جایی غیر از وینگر بازی داد و پس از آن، ستاره آرژانتینی از یک 9 کاذب، تبدیل به بازیکنی شده است که بازی را کنترل می‌کند. این مسئله در سال‌های اخیر به حدی واضح بوده است که دیدن مسی در میانه زمین، هنگامی که حریف کار را برای بارسا سخت کرده است، امری معمول محسوب می‌شود.

سازنده



بهترین مثال برای این مسئله که مسی تیم را به آمار فردی ترجیح می‌دهد، این نکته است که او پنالتی‌ها و ضربات آزاد بسیاری را به سوارز و نیمار می‌سپارد. و همانطور که دیدید، نیمار در دیدار مقابل سلتیک، به زیبایی هر چه تمام‌تر از روی ضربه آزاد دروازه را باز کرد. چند سال قبل، مسی بدون هیچ شکی این ضربات را خودش می‌زد.

آینده

با گذشت زمان، اجتناب ناپذیر است که مسی آن قدرت که به او اجازه می‌دهد به این آسانی در یک سوم هجومی حریفان را تار و مار کند، از دست خواهد داد. وقتی این اتفاق بیفتد، مرد آرژانتینی، مطمئناً، تبدیل به بهترین هافبک دنیا خواهد شد. او کمی از سرعت خود را از دست خواهد داد، اما جادو همچنان با او می‌ماند. و بارسا به آن نیاز خواهد داشت. در واقع، به نوعی، پاس گل‌های دائمی او برای نیمار و سوارز، آغاز دورانی جدیدی است که در آن مسی بیشتر به سازندگی می‌پردازد، تا گلزنی.