منبع: Squawka
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

بیرین که در لاماسیا رشد کرد، در سال 2011 به آرسنال پیوست تا به یکی دیگر از استعدادهایی تبدیل شود که توسط آرسن ونگر در جوانی به آرسنال برده می‌شوند. او یکی از استعدادهای پنهان اروپا در آن زمان بود، و این انتقال کاملاً منطقی به نظر می‌آمد.

در آن زمان، او یک وینگر بود و 60 بازیکن با سنین و استایل‌های مختلف در بارسا رقیب او بودند. در همین حال بود که ونگر به او پیشنهادی با مبلغ بیشتر و راه ساده تری برای رسیدن به تیم نخست داد، و بیرین جوان هم آن را پذیرفت و به لندن رفت.

به لطف تصمیم استیو بولد که او را تبدیل به یک مدافع کرد، جوان 21 ساله حالا بهترین مدافع راست لیگ جزیره است و دنی آلوز، مدافع راست اسطوره‌ای بارسا این تیم را ترک کرده و حالا پیراهن شماره 2 هم بلا استفاده مانده است. و حالا مطابق انتظار، سران بارسا از علاقه خود به جذب مجدد بیرین، خبر داده‌اند.



کاملاً به نظر می‌آید که در مورد بیرین هم چنین مسیری در حال طی شدن است، اما بارسا نباید اشتباه کند. نه اینکه بیرین فوق‌العاده نیست؛ او عالی است، اما مشکل اینجاست که بارسا در حال حاضر هم جایگزین کاملی برای دنی آلوز در باشگاه دارد.

نه، الکس ویدال نه. در حال حاضر وینگر سابق سویا در حال تلاش برای زنده ماندن در بارساست. او مانند بیرینی است که اوضاع برایش خوب پیش نرفته است. اما بازیکنی که حضور بیرین را کاملاً غیر ضروری می‌کند، کسی نیست جز سرجی روبرتو. هافبکی که برای سرمربی‌اش تبدیل به یک آچار فرانسه مفید شده است.

در حالی که او فصل گذشته او هر جا که بارسا نیاز داشت بازی می‌کرد، این فصل، با توجه به رفتن دنی آلوز از بارسا، او در پُست مدافع راست فیکس شده است. و نمایش بی‌نقصی هم در این پُست داشته است. او آنقدر خوب بوده است که نیاز برای آمدن بیرین به تیم کاملاً از بین رفته است.



آلوز یک بازیکن چند کاره بود. او همزمان مدافع کناری و هافبک میانی بود که فرصت کنترل بازی بسیار بیشتری را برای بارسا به وجود می‌آورد. حضور او در بازی تیمی و حمله‌ها، نقشی کلیدی در موفقیت سبک پپ گواردیولا در بارسا داشت.

در حالی که شاید باورش سخت باشد، استفاده از یک هافبک در این پُست، بسیار منطقی‌تر از استفاده از بیرین تازه کار است. و شکست‌های ویدال در رسیدن به ترکیب بارسا اوضاع را جالب‌تر هم می‌کند، چرا که او واقعاً در هماهنگ شدن با سبک بارسا، ضعف نشان داده و شکست خورده است.



اما در حالی که روبرتو بازیکن کم سرعتی نیست، تنها استعداد شگرف ورزشی‌اش، استقامت عجیب و غریبش است. این نکته شباهت او به آلوز را تأیید می‌کند، که توانایی‌اش برای دویدنِ بدون توقف در طول بازی، از او یک ستاره چه در سویا و چه در بارسا ساخت.

مقایسه بیرین و روبرتو در دو فصل 2015/16 و 2016/17 (به ترتیب از بالا: پاس موفق / ایجاد موقعیت / تکل موفق / توپ ربایی)

مجموع توانایی‌های سرجی روبرتو بسیار مناسب‌تر از توانایی‌های بیرین برای بازی در سمت راست خط دفاعی بارسا است. حضور مؤثر او در خط حمله افسانه‌ای بارسا تنها به صورت آماری واضح نیست، بلکه به علت ذاتاً هافبک بودنش، به لحاظ تئوری هم مشهود است و عیناً در بازی‌های مختلف به اثبات رسیده است.

همینطور نباید تصور کنیم که بیرین به راحتی می‌تواند خود را به سطح انتظار در کاتالونیا برساند. بسیاری از بازیکنان آرسنال که در طول سال‌ها به بارسا آمدند، هیچکدام به موفقیت کاملی دست پیدا نکردند. هانری فصل شگفت انگیزی را در 2008/09 سپری کرد، اما قبل و پس از آن، چندان درخشان ظاهر نشد. اورمارس عالی به نظر می‌رسید، اما با مصدومیت‌های متعدد نابود شد؛ و البته هر چه کمتر از تلاش‌های فابرگاس برای هماهنگ شدن با سبک بارسا حرف بزنیم، بهتر است.

آرسنال و بارسا سبک مشابهی از فوتبال ارائه می‌دهند، اما باشگاه‌های مختلف با سقف آرزوهای مختلفی هستند. روبرتو نه تنها این‌ها را می‌داند، بلکه توانسته است از سال‌ها شناخته شدن به عنوان یک استعداد سوخته، عبور کند و زنده بماند.

او همه این‌ها را تحمل کرد و نه تنها زنده ماند (فصل گذشته)، بلکه درخشید (این فصل). او آخرین مدرک موفقیت فوتبال مبتنی بر آکادمی است. آن‌ها که به کمک هوش تاکتیکی و تلاش محض، به موفقیت رسیدند.

و بسیار عجیب است که بارسا حتی به جابجا کردن او با بازیکن دیگری فکر کند؛ آن هم با یک مدافع تازه کار که حداقل یک سال برای آشنا شدن با جزئیات بازی در نیوکمپ، نیاز خواهد داشت.