منبع: Squawka
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

در یکی از شب‌های ماه نوامبر در آندلس، بارسا در یک دیدار بسیار هیجان انگیز و دیدنی، موفق شد با نمایش فوق‌العاده بازیکنانش، شکست را با پیروزی 1-2 عوض کند.

لیونل مسی، که بازوبند کاپیتانی را به دست‌هایش بسته بود، با یک گل زیبا، یک پاس گل و یک عنوان «بهترین بازیکن میدان»، مرد نخست این نمایش بود. در خط دفاع، ماسکرانو پس از گذراندن یک نیمه نه چندان مطمئن، نیمه دوم را با یک نمایش پویول‌گونه همراه کرد.



بارسا در حالی راهی سانچز پیزخوان شده بود که فشار بسیار زیادی متوجه این تیم بود: بازی وسط هفته مقابل منچستر سیتی در اروپا را باخته بودند و رئال بازی این هفته را پیش از آن‌ها انجام داده بود و پیروزی شده بود و تا پیش از آغاز بازی در آندلس، بارسا پنج امتیاز کمتر از رئال مادرید داشت. سویا هم در فرم بی‌نظیری قرار داشت، از زمان آغاز لیگ شکست نخورده و رکورد 100% پیروزی در خانه را به ثبت رسانده بود. هفت پیروزی از هفت بازی.

آخرین شکست آن‌ها به دیدار رفت سوپر کاپ اسپانیا مقابل همین بارسا باز می‌گشت و دوباره هم این آبی و اناری‌ها بودند که طعم شکست را به آن‌ها چشاندند. اگرچه اوضاع با ریتمی متفاوت آغاز شد: سویا بارسا را به شدت تحت فشار قرار داده بود و در همان دقیقه 15 توسط ویتولو به گل برتری رسید.

تک گل سویا مقابل بارسا در سانچز پیزخوان

بارسا خوب بازی نمی‌کرد. آن‌ها به زحمت می‌توانستند دو یا سه پاس به هم بدهند و به نظر می‌رسید که هیچکدام از بازیکنان، به بازگرداندن بازی اعتقاد ندارند. در موقعیت‌های این چنینی، آن‌ها معمولاً چشم امید به دو نفر دارند: لیونل مسی و آندرس اینیستا. مسی حاضر بود و تمام تلاشش را انجام می‌داد، اما اینیستا مصدوم بود و اصلاً به سویا نیامده بود.

در 32 سالگی، اینیستا افت خود را آغاز کرده است. بازیکن همیشه قابل اطمینان بارسا در بازی‌های بزرگ، چنان ظرافتی را در خط هافبک این تیم به وجود آورده که عدم حضورش به شدت در تیم احساس می‌شود. مسئله فقط در مورد پاس‌های او نیست، گرچه آن‌ها هم بسیار مهمند، اما قابلیت‌های دفاعی و توانایی‌اش در حمل توپ است که بیشتر از همه اهمیت دارد. در نبود او، خط هافبک بارسا بسیار ایستا می‌شود و او را، که به خوبی با دریبل‌هایش نفوذ می‌کند، کم دارد.

مسلماً MSN می‌توانند به راحتی نوشیدن آب، دریبل زنی کنند، اما آن‌ها مهاجمند و عموماً به شدت یارگیری شده‌اند. اینیستا یک هافبک است، بنابراین می‌تواند با راحتی بیشتری فضا بیابد و به همین دلیل او کسی است که نمایش‌های خوب را به نمایش‌های خارق العاده تبدیل می‌کند. در عوض، وقتی او در زمین حاضر نیست، این را می‌توان به طور واضح مشاهده کرد. در شکست مقابل سیتی، گومز بازی خوبی به نمایش گذاشت، اما بدون توانایی در دریبل زنی، او نمی‌توانست آسیب چندانی به آبی‌ها بزند.

اما دنیس سوارز در دیدار مقابل سویا، یک مسئله کاملاً متفاوت بود. او توپ را بسیار راحت از آنچه گومز در مقابل منچستر سیتی انجام داده بود، پخش می‌کرد (دقت پاس: 88%). او در کارهای دفاعی هم بسیار خوب عمل کرد (3 از 6 تکل موفق و 4 قطع توپ). اما این دریبل‌های او بود که همه چیز را در موردش تغییر داد. او در این بازی مانند یک اینیستای جوان‌تر و بلندقامت‌تر بود.

پنج تلاش دنیس سوارز برای عبور از یار مستقیمش

او پنج بار سعی در عبور از بازیکن مستقیمش داشت که در سه موقعیت موفق به این کار شد. نکته جالب‌تر اینکه دریبل‌های موفق در میانه زمین اتفاق افتادند، و یکی از دریبل‌های او به خصوص بسیار چشم نواز بود، جایی که او ماریانو و سمیر نصری را جا گذاشت و توپ را برای مسی در موقعیتی مناسب فراهم کرد (که در نهایت آن را از دست داد).

تنها لوییز سوارز، ویتولو و البته لیونل مسی و نیمار که استعداد بی‌نظیری در دریبل زنی دارند، تعداد دریبل‌های موفق بیشتری نسبت به دنیس ثبت کردند. از بین این چهار نفر، تنها نیمار بود که تعداد دریبل‌های موفقش از 4 بیشتر بودند (7). خونسردی و راحتی دنیس هنگام در اختیار داشتن توپ، بسیار کلیدی بود؛ درست همانطور که در مورد اینیستا همین نکته وجود دارد.




دنیس در ماه جولای طی مصاحبه‌ای گفته بود: «همه می‌خواهند جانشین اینیستا باشند. من و او در یک پُست بازی می‌کنیم و امیدوارم یک روز بتوانم به همه چیزهایی که او رسیده، برسم». به نظر می‌رسید که حتی مطرح کردن این مسئله برای او مایه غرور بوده است، اما اعتماد به نفس مسری و قابل کنترل است باید تشویق شود.

او در ادامه گفت: «گزینه‌های دیگری هم برای اینکه به آن‌ها بپیوندم وجود داشت، اما همیشه گفته‌ام که علاقه قلبی من بارساست و جایی هستم که همواره می‌خواستم باشم. چه شماره‌ای به تن خواهم کرد؟ این جزء اولویت‌های من نیست، اما شماره شش ژاوی، می‌تواند رؤیایی باشد».

او در حال حاضر شماره 6 را در اختیار دارد و بقیه‌اش به او بستگی دارد که می‌تواند جایگزین شماره 8 افسانه‌ای بارسا شود یا خیر. اینیستا بی‌نظیر است، اما در دوران افت خود، حداقل به لحاظ فیزیکی، قرار دارد و این واقعیتی اجتناب ناپذیر است. بنابراین یک نفر باید گامی به جلو بگذارد و خود را به عنوان جانشین او معرفی کند - نمایش برجسته دنیس سوارز در سانچز پیزخوان، شروع بی‌نقصی برای این کار بود.