مرجع: Bleacher Report
مترجم: سایت برنامه 90 / FCBarcelona.ir

قطعا هواداران رئال مادرید و طرفداران کریستیانو رونالدو با این انتخاب موافق خواهند بود اما در فوتبال امروزی به نفر دوم هرگز توجهی همانند نفر نخست نمی‌شود، حتی اگر دومین نفر شرایط بهتری داشته باشد. در این خصوص مشخصا در مورد لیونل مسی صحبت‌هایی می‌شود که او را به دلیل تاثیر گسترده‌اش – که شاید تا حدی بیش از رونالدو بوده است - مستحق دریافت جایزه بهترین بازیکن فیفا می‌دانند.

تقابل

بارسلونا و رئال مادرید هر ساله برای کسب قهرمانی‌های متعدد تلاش می‌کنند و تا آنجایی که می‌توانند برای کسب مقام‌های قهرمانی از توانایی‌هایشان استفاده می‌کنند اما در نهایت تنها یک نوع نگاه به این دو تیم صورت می‌گیرد و آن هم این است که یکی از این دو تیم قهرمان شده است و دیگری خیر، حتی اگر تیمی تنها با یک امتیاز اختلاف نسبت به دیگری مقام قهرمانی را از دست داده باشد.

مسئله تنها در مورد قهرمانی و عدم قهرمانی است، درست همانند رقابت مسی و رونالدو. تعدادی از کارشناسان اذعان دارند که تاثیرگذاری یک تیم یا یک بازیکن در طولانی مدت به اندازه کافی عامل مناسبی نیست تا عنوان بهترین را به آن تیم یا آن بازیکن نسبت داد در حالی که بسیاری نظری متفاوت با این ایده را دارند.

مسی به مقام قهرمانی لالیگا دست یافت و کوپا دل ری را نیز فتح کرد، به همراه تیم ملی آرژانتین تا فینال کوپا آمریکا نیز رفت اما باز هم مقابل شیلی متوقف شد، او در سال ۲۰۱۶ موفق شد ۵۹ گل به ثمر برساند. از سوی مقابل رونالدو لالیگا را با یک امتیاز کمتر از بارسلونا از دست داد و به دو فینال رسید و در هر دوی این فینال‌ها به مقام قهرمانی دست یافت و در این سال موفق شد ۵۵ بار گلزنی کند. با این تفاسیر هر دو بازیکن شرایط نسبتا برابری دارند، مسی کوپا آمریکا را به واسطه موقعیت سوزی‌های هیگواین از دست داد اما رونالدو بدون حضور در فینال یورو به واسطه گل ادر به مقام قهرمانی دست یافت.

بنابراین مسئله‌ای که دید بهتری برای انتخاب بهترین بازیکن سال در اختیار ما قرار خواهد داد آمار فردی هر بازیکن خواهد بود، به عبارت دیگر عملکرد و داستان هر بازیکن در طول فصل.

تاثیرگذاری

بارسلونای فعلی در قیاس با بارسلونای ۴ یا ۵ سال قبل تفاوت‌های زیادی دارد، شاید این تفاوت در ترکیب بازیکنان این تیم باشد، شاید عدم وجود قساوت سابق این تیم برای عبور از سد حریفان باشد و شاید عدم وجود تاکتیک جایگزین در این تیم باشد. با این حال این تیم قدرت خود در خط حمله را با حضور و رهبری مسی حفظ کرده است.

با نگاهی دقیق‌تر به بازی‌های مسی متوجه خواهیم شد که او به عنوان بازی ساز اصلی این تیم شناخته می‌شود، بازیکنی که نقش انکار نشدنی در امر بازی‌سازی بارسلونا دارد تا به ریتم پاس‌های بارسلونا جهت بدهد و در میان دفاع پیوسته و متراکم حریف، کوچکترین فضاها را بیابد تا بازیکنان خودی را در موقعیت گلزنی قرار بدهد و یا با ایجاد موقعیت مناسب با شوت زنی شرایط بازی را تغییر بدهد.



مسئله مهمی که وجود دارد این است که فوتبال بدون وجود رقابت بین تیم‌ها و بازیکنان بسیار خسته کننده خواهد بود، رقابتی که تعصب کورکورانه، غرور و باورهای غیر منطقی هواداران فوتبال را در مورد بازیکن، تیم و حتی مربیان مورد علاقه خود به همراه خواهد داشت. اما بازی‌ها، آمار و ارقام و نمایش مسی و رونالدو به خوبی نشان دهنده عملکرد آن‌ها در طول سال هستند.

در این بین شاید به جرات بتوان گفت تاثیر مسی روی تیم‌هایی که در آن حضور دارد فراتر از تاثیر رقیب پرتغالی خود است. ضربه آزادی که مسی در دقیقه ۹۰ دیدار مقابل ویارئال به گل تساوی بارسلونا تبدیل کرد و یا گل سوم او در برابر بیلبائو که منجر به صعود بارسا شد، تنها آخرین مثال از تاثیر این بازیکن در بارسلونا است. با اینکه این گلها در سال ۲۰۱۷ به ثمر رسیده‌اند و قطعا تاثیری در جوایز فیفا در سال ۲۰۱۶ نخواهد داشت اما این مسئله را یادآوری می‌کند که مسی درست در مواقعی که بارسلونا به او نیاز داشته، حضوری موثر داشته است.

عملکرد مسی در دیدارهای لالیگا و گل‌های حساسی که او در طول فصول مختلف لالیگا برای بارسلونا به ثمر رسانده است یکی از مهمترین دلایل قهرمانی‌های متوالی کاتالان‌ها در لیگ فوتبال کشور اسپانیا هستند. ضربه والی دیدنی که مسی در خانه مالاگا در فصل گذشته به ثمر رساند برتری ۲-۱ را برای کاتالان‌ها به ارمغان آورد، علاوه بر این گل‌های پیروزی بخش مسی در دو دیدار رفت و برگشت مقابل اتلتیکو مادرید به خوبی نشان دهنده تاثیر این بازیکن در دیدارهای حساس بارسلونا است، دیدارهایی که اگر بارسلونا به جای برد در آن‌ها نتیجه تساوی را به دست می‌آورد، در پایان فصل به عنوان تیم دوم لالیگا شناخته می‌شد.

نمونه‌هایی از این دست در مورد مسی فراوان هستند. او این عملکرد را تا حدودی در دیدارهای حساس آرژانتین نیز تکرار کرد، در هر یک از دیدارهای یک چهارم نهایی و نیمه نهایی کوپا آمریکا یک گل و دو پاس گل داد تا صعود آرژانتین به فینال این مسابقات ساده به نظر برسد، هرچند که در دیدار فینال و با فرصت سوزی‌های دوباره هیگواین در نهایت این تیم در ضربات پنالتی مقابل حریف خود شکست خورد.



ثبات و تداوم

نکته دیگری که عملکرد مسی را نسبت به سایرین متمایز می‌کند، ثبات او در نمایش‌های خیره کننده در طول سالیان متمادی است. مسی و رونالدو به دلیل عملکرد مکانیکیشان مشهور هستند. آن‌ها در تمامی ۹۰ دقیقه دیدارهای فصول مختلف به میدان می‌روند و این مسئله‌ای است که عموما در مورد سایر بازیکنان کمتر اتفاق می‌افتد.

نکته‌ای که باید مورد توجه قرار داد این است که این دو نیز همانند سایر بازیکنان انسان هستند و ممکن است از نظر بدنی دچار افت شوند، با این حال مروری گذرا به سال ۲۰۱۶ نشان می‌دهد که مسی از لحاظ ثبات در این سال فوق‌العاده بوده است.

پس از اینکه مسی دوران ریکاوری از مصدومیتی که در ابتدای فصل ۲۰۱۵-۱۶ گریبانگیرش شد را پشت سر گذاشت حتی یک بازی از دیدارهای لالیگا را از دست نداد. درواقع در نیم فصل دوم مسابقات لالیگا، بارسلونا ۱۸۹۰ دقیقه در این مسابقات به میدان رفت در حالی که مسی تنها یک نیمه از این دیدارها را غایب بود و ۱۸۴۵ دقیقه برای کاتالان‌ها بازی کرد.

علاوه بر این، پس از سپری کردن دوران مصدومیت و تا شروع ماه آوریل، بیشترین مدتی که این بازیکن آرژانتینی در رقابت‌های لالیگا موفق به گلزنی نشد تنها یک بازی بود. این روند با شروع ماه آوریل و عدم گلزنی او به مدت ۳ دیدار پایان یافت، هرچند که در ۶ دیدار پایانی، با به ثمر رساندن چهار گل و ارسال ۶ پاس گل این وقفه را به خوبی جبران کرد.

با این حال این بدان معنا نیست که رونالدو سال بدی را پشت سر گذاشته و یا آماری بسیار ضعیفتر از مسی به ثبت رسانده است. همانطور که می‌توان مشاهده کرد، آمار این دو از نظر فردی تا حدی نزدیک به هم است. اما در نهایت اگر کسب مقام قهرمانی معیار اصلی باشد، رونالدو مستحق جوایزی است که کسب کرده، اما جایزه بهترین بازیکن فیفا موقعیت مناسبی است که این معیار شکسته شود تا با نگاهی کلی‌تر به آمار هر بازیکن و توجه به تاثیرگذاری بازیکنان، بهترین فرد انتخاب شود.