منبع: Barca Blaugranes
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

رئال مادرید در حالی پا به این دیدار گذاشت که با توجه به پیروزی‌اش مقابل بایرن مونیخ و حذف این تیم در لیگ قهرمانان اروپا، روحیه بسیار بالایی داشت. از طرف دیگر، بارسا با فرم بسیار بدی پا به این میدان گذاشت، آن هم درست چند روز پس از شکست مقابل یوونتوس و حذف از لیگ قهرمانان اروپا. وقتی مشخص شد که نیمار هم به طور قطع در این بازی غایب خواهد بود، به نظر می‌رسید که همه چیز برای پیروزی خانگی رئال مادرید آماده است. اما همان‌طور که می‌دانید، در ال‌کلاسیکو این فاکتورها چندان مطرح نیستند و ما یکشنبه شب، شاهد یک ال‌کلاسیکو کلاسیک بودیم.

رئال مادرید بازی را مانند همیشه آغاز کرد: قدرتمند و خطرناک. مارک آندره تراشتگن چندین بار دروازه خود را در آستانه فرو ریختن دید. اما زمانی که بارسا ریتم خود را بازیافت، همان کاری را کرد که همیشه می‌کند: آرام نگه داشتن بازی و در انتظار موقعیتی برای حمله.

پس از گل دقایق پایانی خامس رودریگز، به نظر می‌رسید که این بازی هم همان‌طوری به پایان خواهد رسید که بسیاری بازی‌ها برای بارسلونا به پایان رسیدند: ناامیدی کامل پس از تقریباً دستیابی به پیروزی. صادقانه بگویم، همه چیز در همین مسیر طی می‌شد و به نظر نمی‌رسید اتفاق دیگری بیفتد. در حالی که تنها ثانیه‌هایی باقی مانده بود، بارسا در زمین خود به سر می‌برد و همه چیز تمام شده به نظر می‌رسید.

اما، پس از آن بود که «قلب بارسلونا» پیروزی را به‌دست آورد.

پیروزی 2-3 بارسا مقابل رئال مادرید در برنابئو همه چیز داشت؛ خون، که از صورت لیونل مسی جاری شد، عرق، از بازیکنان، و اشک – اشک‌های شادی هواداران بارسا در سراسر دنیا. حال بیایید در مورد بازیکنان حرف بزنیم.

همان‌طور که کارشنان برنامه BeIn Sports در طول مسابقه گفت، ایوان راکیتیچ برای بارسا در یک فصل و نیم اخیر، آن بازیکنی که انتظارش می‌رفت نبوده است، اما یکشنبه‌ شب در برنابئو، ایوان برای بارسا، ایوان فصل 2014/15 بود و نمایشی درخشان در ترکیب تیم داشت. گل دیدنی او در دقیقه 73 بازی که برتری را به بارسا داد، در کلاس جهانی بود. همچنین باید به سرخیو بوسکتس اشاره کرد، مردی که در میانه میدان نمایشی فوق‌العاده داشت.

مارک آندره تراشتگن نیز در بهترین فرم خود به سر می‌برد. شاید کمی عجیب برسد که بگوییم مردی که در یک دیدار دو گل، که یکی از آن‌ها گل تساوی حریف در دقایق پایانی بود، را دریافت کرد، در بهترین فرم خود بوده است. اما اگر بخواهیم قضاوت درستی داشته باشیم، مارک روی گل‌های رئال مقصر نبود. به نظر نگارنده، گل نخست رئال روی یک اتفاق به دست آمد و گل خامس نیز، به دلیل دفاع ضعیف بارسلونا به ثمر رسید.

با وجود این‌که بارسا لحظات خوبی در جریان بازی داشت، لحظات بدی هم داشت. در مجموع تیم به لحاظ دفاعی شب فوق‌العاده‌ای را سپری نکرد، اگرچه اومتیتی نمایش تقریباً بی‌نقصی داشت. انتظار بیشتری از لوییز سوارز می‌رفت اما او چندان بازی خوبی از خود ارائه نداد. از پاکو آلکاسر چندان انتظاری وجود نداشت، اما او در موقعیت نسبتاً خوبی که در مقابل دروازه ناواس داشت، ضربه ضعیفی به توپ زد که دروازبان رئال آن را با پا برگشت داد. سرجی روبرتو در پایان بازی حرکت فوق‌العاده‌ای انجام داد که پایه‌گذار گل برتری تیم شد، اما استفاده از او به عنوان دفاع راست چندان جواب نداده است و بهتر است که به خط هافبک، جایی که در بهترین ورژن فوتبالی خود قرار دارد، بازگردد.

کریستیانو رونالدو در چند بازی بزرگ رئال در این فصل، نمایش خوبی داشت و نمی‌خواهیم که این مسئله را انکار کنیم. اما در مقابل بارسا، او اصلاً در جریان بازی قرار نداشت. احتمالاً بهترین موقعیت او در بازی در دقیقه 67ام رقم خورد، جایی که او یک موقعیت تقریباً کامل را از دست داد. قرار نیست که دیگر در این مقاله به تمسخر رونالدو بپردازیم، اما نکته اساسی اینجاست که او در دیدار برابر بارسا کمکی به رئال نکرد و این می‌تواند برای تیمش به قیمت از دست دادن لالیگا تمام شود.

همچنین باید اضافه کرد، کیلور ناواس در این دیدار نمایش درخشانی داشت. درست است که او سه گل دریافت کرد، اما چند موقعیت تقریباً مسلم بارسایی‌ها را ازشان گرفت؟ پاسخ: خیلی. مارسلو در جریان بازی مشکلات فراوانی برای خط دفاع بارسلونا به وجود آورد و آسنسیو نشان داد که شاید گزینه بهتری برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی تیم زیدان است.

منصفانه نخواهد بود اگر بگوییم که هر دو تیم لیاقت کسب پیروزی را داشتند. بازی بسیار نزدیک بود و اگر با تساوی 2-2 به پایان می‌رسید، نمی‌توانستیم بگوییم که رئال مادرید لیاقت تساوی را نداشت. درست است، بارسا در دقایق پایانی با یک بازیکن بیشتر بازی می‌کرد، اما بازیکنان این تیم نتوانستند از این مزیت استفاده‌ای ببرند. بارسا روی گل خامس به خواب فرو رفته بود و یک روز بسیار عادی برای بارسای 2016/17 بود، اگر آن‌ها بردی که تا آستانه به دست آوردنش رفته بودند را از دست می‌دادند.

به نظر می‌رسد که ما هر سال همین کار را انجام می‌دهیم. مسی یک کار خارق‌العاده انجام می‌دهد و ما اسطوره‌ای هر بار بزرگتر از قبل از او می‌سازیم. و می‌دانید، و شایسته‌ترین کار است و ما در سال‌های آتی نیز به این کار ادامه می‌دهیم.

یکشنبه‌شب، مسی درست مانند پیراهنش بود: یک 10. در ابتدای بازی، مارسلو با آرنج ضربه‌ای به صورت مسی وارد کرد، لئو روی زمین افتاد در حالی که صورتش خونین بود و درد می‌کشید. اما درست مانند هر جنگجوی فوتبالی دیگری، مسی از جا برخاست و به بازی ادامه داد، آن هم با یک دستمال در دهانش تا بتواند جلوی خونریزی را بگیرد.

به نظر می‌‌رسید که بارسلونا بدون نیمار و آن حرکات پویا و صاعقه‌وارش، روز سختی را خواهد داشت، اما در مقابل رئال مادرید، مسی به کمک تیمش آمد و حرکاتی را انجام داد که اگر نیمار در زمین حضور داشت، انجام می‌داد. این بدین معنا نیست که مسی قادر به انجام این حرکات نیست، نکته اینجاست که در طول این فصل، نیمار در اکثر بازی‌ها آغازگر این حرکات بوده است. شکی وجود ندارد که مسی هر زمان که ال‌کلاسیکو است، بزرگی خود را نشان می‌دهد، و او می‌دانست که بدون نیمار در زمین، باید تأثیری حتی بزرگتر بر بازی بگذارد.

مسی از میان مدافعان سفیدپوش رئال عبور کرد تا در دقیقه 33 بازی را به تساوی بکشاند. پاس خوب راکیتیچ به لئو کمک کرد تا مسیرش به سوی دروازه رئال را بیابد و با ضربه‌ای حساب‌شده کیلور ناواس را مغلوب سازد.

نگران نباش لئو، تو یک اسطوره‌ای و هیچ‌کس، هیچ‌گاه نام تو را فراموش نخواهد کرد. همان‌طور که آن ضرب‌المثل قدیمی می‌گوید: «قهرمانان به یاد می‌مانند اما اسطوره‌ها هیچ‌گاه نمی‌میرند».



این فصل با لحظات برجسته کم و لحظات ناامیدکننده‌ زیادی همراه بوده است. با وجود این‌که این فصل شاید آن‌طور که ما تصور می‌کردیم پیش نرفت، پیروزی دراماتیک و ثانیه‌های پایانی مقابل رئال مادرید می‌تواند از نقاط برجسته‌اش باشد. اما آن‌چه این پیروزی بار دیگر به ما نشان داد، بزرگی لیونل مسی بود و این‌که او چگونه می‌تواند بار این تیم را در هر بازی به دوش بکشد و او به این‌کار تا زمانی که کفش‌هایش را بیاویزد، ادامه خواهد داد.

فکر کردن به این‌که لیونل مسی با 30 سال سن به رکورد 500 گل زده برای بارسا رسیده است، شگفت‌انگیز است. شما، خواننده‌های این مقاله، باید هر بازی‌ای که لیونل مسی از این به بعد در آن حضور دارد را تماشا کنید. وقتی او کفش‌های را بیاویزد، دوران پس از لئو مسی در فوتبال از راه خواهد رسید، و این بازی هیچ‌گاه مانند قبل نخواهد بود. هم‌چنان یک بازی زیباست، اما بدون مسی، این ورزش نمی‌تواند به این اندازه دوست‌داشتنی باشد.